Το μέλλον χτυπά την πόρτα της Ευρώπης και της Ελλάδας

Ο κόσμος, όπως διαμορφώθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, αλλάζει ραγδαία. Το βλέπουμε γύρω μας παντού: στις αλλαγές στο κλίμα και το περιβάλλον, στις γεωπολιτικές εξελίξεις, στην οικονομία, στην εργασία.
Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν, οι αλλαγές αυτές θα γίνουν ακόμα ταχύτερες και θα έχουν ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο στον τρόπο που ζούμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας.
Τρεις είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε.
Η πρώτη, αφορά την αντιστροφή της υποβάθμισης του περιβάλλοντος, την αντιστροφή της εξάντλησης των φυσικών πόρων και της κλιματικής αλλαγής. Βιώσαμε πολύ έντονα, φέτος, στη χώρα μας τα αποτελέσματα της αλόγιστης σχέσης μας με το περιβάλλον.
Η δεύτερη, είναι να αντιμετωπιστεί ο αντίκτυπος της αυξημένης χρήσης της τεχνολογίας και του αυτοματισμού στην αγορά εργασίας και στη βιομηχανία. Οι νέες τεχνολογίες θα μετασχηματίσουν την παραγωγή, τις μετακινήσεις, την εργασία.  Θα έρθουν αλλαγές σε κάθε πτυχή της κοινωνικής οργάνωσης, όπως η εκπαίδευση, τα ασφαλιστικά συστήματα, οι μετακινήσεις.
Η τρίτη, αφορά τη γήρανση του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Η Ελλάδα κατέχει, δυστυχώς, τα πρωτεία της πληθυσμιακής συρρίκνωσης: οι προβλέψεις για το 2050 είναι ότι ο πληθυσμός της χώρας θα είναι κάτω από 9 εκατομμύρια ενώ ο εν δυνάμει ενεργός πληθυσμός (20-69 ετών) θα μειωθεί από τα 7 εκατομμύρια  που είναι σήμερα σε 5 εκατομμύρια. Στο πλαίσιο αυτό, η ανησυχία για την επίδραση που έχει η μαζική μετανάστευση στον κοινωνικό και πολιτισμικό χαρακτήρα της Ευρώπης  γίνεται ακόμα πιο έντονη.
Οι προκλήσεις αυτές ξυπνούν, σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, αντανακλαστικά που μπορεί εύκολα να οδηγήσουν σε λάθη. Ο λαϊκισμός καλλιεργεί προσδοκίες ότι υπάρχουν εύκολες λύσεις. Ότι τα πράγματα θα διορθωθούν αν επιστρέψουμε μισό αιώνα πίσω. Τα πρόσφατα παραδείγματα του BREXIT και του παρ’ ολίγον ελληνικού GREXIT, είναι ίσως τα πιο χαρακτηριστικά. Ο βρετανικός λαός, παρασυρμένος από μία αποικιακή φαντασίωση που δεν έχει καμία τύχη στον σύγχρονο κόσμο, οδηγήθηκε σε μια  λάθος απόφαση που τον έχει φέρει αντιμέτωπο με την χειρότερη στιγμή της ιστορίας του. Αν μία χώρα που ανήκει στις μεγάλες παγκόσμιες οικονομίες στέκεται τόσο αμήχανη μπροστά στην πραγματικότητα, μπορούμε όλοι να φανταστούμε ποια τύχη θα είχε η Ελλάδα, αν οι ανεύθυνοι χειρισμοί του κ. Τσίπρα το 2015 μας είχαν οδηγήσει στην έξοδο από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Ελλάδα, χάρη στην ιστορική απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, έχει θέση στην ισχυρότερη πολιτική και οικονομική Ένωση του πλανήτη. Και όσο και αν το ξεχνάμε, έχει θέση και στα όργανα που τη διοικούν και συναποφασίζει. Και ναι, υπάρχουν συμβιβασμοί, συσχετισμοί δυνάμεων και ενίοτε υποχωρήσεις. Όμως είμαστε εκεί: στα συμβούλια Υπουργών, στην Κομισιόν, στην Ευρωβουλή. Και η δύναμή μας, είναι οι ικανότητες και η επάρκεια των εκπροσώπων μας να κρίνουν, να πείσουν, να διεκδικήσουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ενσαρκώνει τον λαϊκισμό, την αντίδραση, την ανικανότητα. Οι ιδεολογικές φαντασιώσεις των στελεχών του, έχουν οδηγήσει σε απαξίωση την Παιδεία. Στερούν από τις νέες Ελληνίδες και τους νέους Έλληνες τη δυνατότητα να αποκτήσουν δεξιότητες, να καινοτομήσουν, να επιχειρήσουν και να ανταγωνιστούν με ίσους όρους μέσα στον κόσμο που έρχεται. Και να δώσουν λύσεις στις προκλήσεις που σχετίζονται μεταξύ τους με συνδετικό κρίκο την τεχνολογία. Γιατί η τεχνολογία θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί με τρόπο που θα αυξήσει την παραγωγή και θα προστατεύσει το περιβάλλον. Θα πρέπει να διασφαλιστεί το πλαίσιο που θα επιτρέψει στην καινοτομία να ανθίσει και να βρει λύσεις. Και να εξασφαλιστεί ότι οι λύσεις αυτές θα χρησιμοποιηθούν ισότιμα για το καλό όλων.
Το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να πείσει ότι έχει αλλάξει από τα «go back Μadame Μerkel» του 2014. Ότι επιθυμεί την πορεία της Ελλάδας προς την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Όμως οι πράξεις δείχνουν άλλα: μόλις χθες μάθαμε ότι η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που δεν συμμετέχει στον κοινό ευρωπαϊκό στόλο πυροσβεστικών αεροσκαφών με σκοπό να αντιμετωπίσει τις φυσικές καταστροφές στην Ε.Ε. ενόψει του καλοκαιριού. Τον Απρίλιο του 2018 είχε προηγηθεί η απουσία μας, από τις 24 χώρες της Ε.Ε. που δεσμεύτηκαν να υιοθετήσουν μία ευρωπαϊκή προσέγγιση στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης προκειμένου να ανταγωνιστούν τις ΗΠΑ και την Κίνα. Και βέβαια, ο κ. Τσίπρας αυξάνει πάλι την αντι-ευρωπαϊκή ρητορική του ενόψει των επικείμενων εκλογών.
Στην Ευρώπη, σήμερα, απολαμβάνουμε τη μεγαλύτερη περίοδο ειρήνης, ελευθερίας και ευημερίας στην ιστορία της, η οποία έχει διαρκέσει πάνω από 70 χρόνια. Και αν θέλουμε να διατηρήσουμε την πρωταγωνιστική θέση της Ευρώπης – και άρα και της Ελλάδας – στον γρήγορα εξελισσόμενο κόσμο, θα πρέπει να διασφαλίσουμε την οικονομική, τεχνολογική, πολιτική και πολιτιστική της πρωτοπορία. Και αυτό χρειάζεται τις σωστές αποφάσεις. Δύσκολες αποφάσεις, αλλά η Ευρώπη ήταν πάντα σε θέση να προσαρμοστεί. Και αυτή τη φορά, πρέπει να ανταποκριθούμε ακόμα καλύτερα στην μεταβαλλόμενη πραγματικότητα και να μετατρέψουμε τις προκλήσεις σε ευκαιρίες. Αυτό μπορεί να γίνει στηρίζοντας στις ευρωεκλογές το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, που όχι μόνο έχει μείνει αταλάντευτο στην Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, αλλά έχει και προτάσεις για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος που χτυπάνε ήδη την πόρτα μας.