Εφτασε στο τέλος της διαδρομής της η “Συμφωνία των… Λιμνών”!
Τις επόμενες ημέρες και νύχτες θα προσπαθούμε να απαλλαγούμε απ’ τους παραλογισμούς και τους φόβους, που παγιδευτήκαμε μέσα από τις συζητήσεις στη Βουλή για το Σκοπιανό, να παραδεχθούμε το «μή χείρον» της Συμφωνίας. Η ζωή μας είναι γεμάτη από τέτοια διλήμματα.
Αυτά που συμβαίνουν δεν είναι εκείνα, που ακούσαμε φωτισμένα απ’ τους προβολείς της δημοσιότητας, αλλά εκείνα, που εξαφανίζονται στο σκοτάδι. Οι απλοί καταναλωτές των πληροφοριών νοιώθουν κατ’ εντολήν τρίτων και για λογαριασμό τους τις “κακές λύσεις”. Προαποφασισμένα, που θα ‘πρεπε να τα έχουμε απορρίψει ως ανέφικτα, τα κάναμε παραδεκτά εφαρμόζοντας το αρχαίο ρητό «Δυοίν κακοίν προκειμένοιν το μη χείρον βελτιστον». Συμβιβαζόμαστε με το κακό, έχουμε μάθει να το επιδιώκουμε στις κάκιστες καταστάσεις, που τις βαφτίζουμε καλύτερες από κάποιες άλλες κακές, να τους δίνουμε το χειροκρότημα για να νοιώθουμε καλύτερα.
Ηρθε ο κ. Τσίπρας με ένα πλειοψηφικό συνο νθύλευμα 153 ψήφων και προσπάθησε να μας πείσει για το «μή χείρον». Το κατάφερε; Μάλλον! Το «μή χείρον» επενέβη ως αλεξικέραυνο διαλύοντας τα μικρά κόμματα σκορπίζοντάς τα εδώ κι εκεί. Μας μάθανε να ζούμε με το «μή χείρον». Αγνοούμε ότι “ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο” και ότι τούτο απέχει παρασάγκας από το «μη χείρον βέλτιστον». Το παράδοξο είναι ότι στο πρώτο έχουμε καλές λύσεις!!
Η ιστορία γελάει μαζί μας και έχει πολλά πρα-δείγματα να δικαιολογεί τη στάση της. Τόσα χρόνια αναλωνόμαστε με πολιτικά παίγνια, τη βιάζαμε, την περιγελούσαμε και την κακοποιούσαμε με τους τηλεκατευθυνόμενους προβοκάτορες.
Επιτρέπουμε στους ουρανοκατέβατους σωτήρες να οργιάζουν κατηγορώντας αυτούς που εφάρμοζαν πολιτικές εις βάρος της ανεξαρτησίας των άλλων ως ωμούς παραβάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
«Ο καθρέφτης των πολιτικών είναι για όλους μαγικός». Εκεί βλέπουν τον εαυτό τους και εμείς το είδωλό τους εκείνο που αυτοί επιθυμούν να είναι. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν προκαλέσει στον κοινωνικό μας πολιτικό περίγυρο επιτεύγματα που ανήκαν στις “κακές λύσεις”, συνοδευόμενα με το ωχαδερφικό “τσιτάτο”, «τί να κάνουμε, έτσι είναι τα πράγματα». Συμβιβάζονταν πάντοτε με κακές καταστάσεις ή λειτουργούσαν με ξχωριστή λογική, διαφορετική απ’ αυτήν, που υπερίσχυε στον περίγυρό τους. Δεν έμαθαν να επιδιώκουν το καλό αλλά τον συμβιβασμό. Τους κατέθεταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων οι “κακοί” πάντοτε κακά, και τους υποχρέωναν, να διαλέξουν ένα απ’ αυτά, το λιγότερο “κακό”.
Η “Συμφωνία των Πρεσπών” θα μπορούσε να ήταν καλύτερη, είναι μία πράξη συμβιβαστική διανθισμένη με το «…μή χείρον…», που ανήκει στις “κακές λύσεις”.
Διόρθωση: Λόγω τυπογραφικού λάθους στο άρθρο “Μιθριδατισμός” παραλείφθηκε στην 4ή παράγραφο μετά τή λέξή αρχαίων, ή φράσή “φιλοσόφων, αλλά και νεότερων “Καβάφήδων”, ή στίχων συγχρόνων…” Ομοίως στήν ίδια παράγραφο το σωστό είναι: «από χειρογράφου» και όχι «από χειρόγραφα».