Το μνημόνιο φεύγει, τα σημάδια του μένουν…

Λόγος πολύς το τελευταίο διάστημα από την κυβέρνηση για έξοδο της χώρας από τα μνημόνια. Την εξέλιξη αυτή μάλιστα, επιβεβαιώνουν και παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και εκπρόσωποι των δανειστών.
Δεν υπάρχει κανένα απολύτως ψέμα σε αυτό. Κατά πως φαίνεται, τα περιβόητα “προγράμματα” θα ολοκληρωθούν και η χώρα θα δοκιμάσει τις τύχες της στις αγορές.
Υπάρχει όμως και μια μεγάλη αλήθεια που δεν μπορεί να κρυφτεί. Το μνημόνιο για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, δεν ήταν μια δανειακή σύμβαση, μια λογιστική διαδικασία, ένα τεχνοκρατικό πλάνο εξυγίανσης μιας οικονομίας που κατέρρευσε. Ήταν πολλά περισσότερα και… ανθρώπινα.
Ηταν η ακύρωση κεκτημένων δικαιωμάτων στην εργασία και στην ασφάλιση, ήταν η διάλυση της μεσαίας τάξης, η περαιτέρω φτωχοποίηση των ευαίσθητων κοινωνικών στρωμάτων. Οι χιλιάδες νέοι που εγκατέλειψαν την χώρα, οι εκατοντάδες άνθρωποι που έβαλαν τέλος στη ζωή τους και χιλιάδες άλλοι που παλεύουν με τις ψυχολογικές επιπτώσεις μιας κρίσης που σήμερα παρουσιάζεται ως λήξασα· ως νέα “κανονικότητα”.
Το μνημόνιο είναι η εκχώρηση του δημόσιου πλούτου, η διάλυση της Παιδείας, της Υγείας, του Αθλητισμού. Το μνημόνιο πλήγωσε βάναυσα το περιβάλλον. Κάθε… λέξη από το μνημόνιο είναι αποτυπωμένη στη μέση ελληνική οικογένεια, σε κάθε μικρομεσαία επιχείρηση.
Με λογιστικούς όρους ίσως κλείνει κάποιο βιβλίο.
Αλλά οι πληγές στον κοινωνικό ιστό θα παραμείνουν για πολλές δεκαετίες ακόμα ανοικτές.
Το μνημόνιο φεύγει, αλλά τα σημάδια του παραμένουν ανεξίτηλα.