Προαναγγείλαμε στο φύλλο του Μεγάλου Σαββάτου ότι θα παρουσιάσουμε τα ιδιαιτέρως σημαντικά θέματα της τελευταίας ενότητας του βιβλίου του Deepak Chopra με τίτλους: ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ.
ΣΤΑΔΙΟ 3: ΓΝΩΣΗ. Με περιεχόμενα τα μεγάλα θέματα
α) ΘΕΟΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ
β) ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΛΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
γ) Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
δ) ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ε) ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
στ) ΕΠΙΛΟΓΟΣ, Ο ΘΕΟΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ
Σε συνέχεια, ήδη, παρουσιάσαμε το κύριο θέμα της πρώτης ενότητας (όπως σήμερα), με τον κύριο τίτλο: ΘΕΟΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ
Για να πει ο Chopra στην πρώτη σελίδα, από την αρχή τα εξής σημαντικά: «Κάθε φορά που ο θεός κομπιάζει, επανέρχεται την επόμενη μέρα. Όμως, όταν επιστραφεί δεν είναι ο ίδιος όπως πριν. Οι πιστοί του έχουν υποστεί αλλαγή προσωπικότητας.
Κοιτάζοντας προς τα πίσω, δεν δυσκολευόμαστε να ξεχωρίσουμε τον Γιεχωβά, του οποίοι η αγαπημένη εντολή είναι: «ΘΑΝΑΤΩΣΤΕ» τον θεό του Χριστιανισμού του οποίου η αγαπημένη εντολή είναι «ΑΓΑΠΑΤΕ» (αφήνοντας όμως περιθώριο και για αρκετές θανατώσεις). Για να είναι πάντα δυσκολότερο να φανταστούμε πως θα μοιάζει ο θεός στο μέλλον. Γιατί, του έχει αφαιρεθεί το κάθε θεϊκό γνώρισμα….
ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑ
Όπως τραβιούνται οι ίνες του μεταξιού από έναν συμπαντικό τάπητα μέχρις ότου το ύφασμα μένει γυμνό, όπου τι απομένει αφού θα έχετε δοκιμάσει την εκδίκηση, την αγάπη και τα πάντα ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο άκρα;
Στη Δύση έχει αγνοηθεί μια πτυχή του Θεού, ένα μοναδικό χαρακτηριστικό που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην πλάση, που δεν είναι η πανοπτική ικανότητα και η παντογνωσία του Θεού αλλα είναι απέραντη αγάπη και η παντοδυναμία του. Με τη θρησκεία να έχει δοκιμάσει αυτά τα χαρακτηριστικά, μόνο για να καταλήξει στην απογοήτευση.
Με την ρήση: «Ο κύριος είναι ο ποιμήν μου, δεν θέλω στερηθεί ουδενός»
Για να αποτελεί πηγή έμπνευσης, ώσπου έρχεται η μέρα που έχεις πολλές επιθυμίες και ο Θεός δεν κάνει τίποτα γι’ αυτές.
Ωστόσο έχει παραλειφθεί κάτι που κάνει τον Θεό πολύ σημαντικό. Με το ότι δεν μπορεί να χωρέσει σε καλούπια. Με όσο παράξενο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο, που αυτό το γνώρισμα να είναι το πιο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, αφού, αυτό θα μας οδηγήσει στην πραγματική γνώση.
Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΤΕΜΑΧΙΖΕΤΑΙ
Όμως, σχεδόν κυριολεκτικά, για να βρείτε τον Θεό θα πρέπει να βγείτε έξω από τα προκαθορισμένα όρια.
Για να υπάρχουν δύο ειδών καλούπια στα οποία βάζουμε τα υλικά και τα νοητικά…. Με το θεό να είναι απόλυτα μοναδικός αφού, πραγματικά δεν μπορεί να χωρίσει σε όρια … αφού είναι πανταχού παρών την ίδια στιγμή, για να σκεφτεί τα πάντα την ίδια στιγμή, κάτι που είναι σαφώς αδύνατο.
Όμως, οι άνθρωποι επιχειρούν να παρακάμψουν αυτό το «αδύνατον» τεμαχίζοντας τον θεό σε μικρότερα κομμάτια, όπως ο Βιολόγος αναλύει το κύτταρο, αναλύει το κύτταρο της καρδιάς. Αυτό όμως που ισχύει για τα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού αλλά και για τις μηχανές του ανθρώπου…. δεν ισχύει και για τον θεό.
Ας υποθέσουμε ότι θέλετε να μιλήσετε για την αγάπη του Θεού, κάτι που οι άνθρωποι κάνουν συχνά.
Με την αγάπη του θεού να είναι αιώνια και σταθερή…
ΚΑΘΕ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΓΜΕΝΟ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ
Με τις λέξεις άπειρο και αιωνιότητα στο χρόνο να καθιστούν το άπειρο και μη αντιληπτό, που ισχύει και για την αιωνιότητα… Με το μυαλό να μην μπορεί να σκεφτεί τον χρόνο χωρίς ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ… αλλά όπως αναφέρει ο Chopra (σελ. 189) οι λέξεις άπειρο, αιωνιότητα και αγάπη απλώς είναι σωστές.
Για να υποχρεώνουν τον Θεό να μπει σ’ ένα νοητικό καλούπι στο οποίο δεν πρόκειται να χωρέσει, χωρίς να μπορεί να γίνει τίποτα γι’ αυτό… Ωστόσο το ταξίδι της γνώσης του Θεού να ξεκινά από εκεί όπου οι λέξεις είναι ανεπαρκείς. Γιατί πέρα από την πίστη ο Θεός αποτελεί μια πραγματική πιθανότητα. Από την ΠΙΣΤΗ, υπάρχουν βιώματα που δεν μπορούν να εκφραστούν με λέξεις.
Γιατί όμως είναι πραγματικό και η ικανότητα να πραγματοποιήσει κανείς το ταξίδι είναι χαραγμένη στο ανθρώπινο μυαλό!…
Ο ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Αλλά στο μεγάλο τελευταίο κεφάλαιο «Ο ΘΕΟΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ» υπάρχουν πολλά υποκεφάλαια:
«ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟΣ
Και ακολουθούν τα άλλα υποκεφάλαια
«Ο ΘΕΟΣ ΩΣ ΑΥΤΑΠΑΤΗ»
Με το ερωτηματικό:
Πότε ο θεός δεν είναι πραγματικός
«Καθώς και ένας χάρτης για το ταξίδι»
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΚΟΣΜΟΙ όπως:
α΄ Ο ΥΛΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
β΄ Ο ΑΥΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ και
γ΄ Ο ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
τους οποίους ο Deepak Chopra ερμηνεύει ως εξής:
«Ο ΥΛΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ είναι ο κόσμος της δυαδικότητας. Εδώ το καλό και το κακό, το φως και το σκοτάδι να αντιμάχονται το ΕΝΑ ΤΟ ΑΛΛΟ και τα γεγονότα να εξελίσσονται με γραμμικό τρόπο….
Όπου κάθε άνθρωπος αποτελεί ένα μικροσκοπικό κόκκο στην απεραντοσύνη της φύσης. Για να ταξιδεύουμε σε αυτό τον κόσμο ωθούμενοι από την επιθυμία. Με το θεό να παραμένει απρόσιτος, επειδή είναι το μοναδικό πράγμα για να δούμε, να αγγίξουμε, να συζητήσουμε ή να συλλάβουμε, γιατί όσο παραμένουμε στη δυαδικότητα κυριαρχεί η δυαδικότητα του ΕΓΩ. Με όλα να περιστρέφονται γύρω από το «ΕΓΩ» το «ΕΜΕΝΑ» και το «δικό μου»
ΑΫΛΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Ο μεταβατικός κόσμος, το καλό και το κακό που δεν είναι αυστηρά διαχωρισμένα με το φως και το σκοτάδι να ενώνονται σε αποχρώσεις του γκρίζου. Οπού, πίσω από τη μάσκα του ΥΛΙΣΜΟΥ αισθανόμαστε μια παρουσία, για να κινούμαστε προς το μέρος της χρησιμοποιώντας τη διαίσθηση και την ενόραση. Όπου τυχαία γεγονότα αρχίζουν να αποκαλύπτουν κρυμμένα μοτίβα.
Με αυτό που μας ωθεί στον άυλο κόσμο που είναι η λαχτάρα για νόημα, με τη φύση να γίνεται το στήριγμα για την ψυχή. Με όλα να περιστρέφονται γύρω από την αυτεπίγνωση και την επέμβασή της.
Ο ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Να είναι η πηγή της ίδιας της πραγματικότητας, που υπάρχει ως μοναδικότητα σε μια κατάσταση ενότητας. Με τίποτα να διαιρείται και τίποτε να μη βρίσκεται σε σύγκρουση.
Με το πέπλο του υλισμού να έχει ΧΑΘΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ. Με το καλό και το κακό, το φως και το σκοτάδι να έχουν συγχωνευθεί. Για να κινούμαστε μέσα σ’αυτόν τον κόσμο οδηγούμενοι από την ανώτερη ύπαρξή μας.
ΑΔΙΑΧΩΡΙΣΤΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ Η ΑΝΩΤΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΟΝΤΟΣ
Αυτή την ανώτερη ύπαρξη που είναι αδιαχώριστη από το Θεό, είναι η κατάσταση του υπέρτατου όντος. Με το ατομικό ΕΓΩ να έχει επεκταθεί για να γίνει ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΓΩ. Με τα πάντα να περιστρέφονται γύρω από την καθαρή συνείδηση.
Με τον Θεό να παραμένει περιπλεκόμενος, επειδή αυτοί οι τρεις κόσμοι αλληλοεπικαλύπτονται και δεν χωρίζονται από σταθερά τείχη, όπου, σε οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να ζείτε σε κάποιον από αυτούς τους κόσμους ή να ατενίζετε από τον προηγούμενο τον επόμενο.
Όμως, μπορούν να γίνουν θαύματα;
Ρωτά ο συγγραφέας στο τελευταίο στάδιο του μονοπατιού 2 του σταδίου πίστη (σελ. 157).
Για να γράψει: …. ….μεταξύ άλλων και τα εξής: «Τα θαύματα είναι η χαρμόσυνη απελευθέρωση από κάθε τι που αναμένουμε. Ενέχουν όμως μια παγίδα της διαμάχης για το Θεό»
Προσθέτοντας ότι για τους πιστούς, αν τα θαύματα δεν είναι πραγματικά τότε ο Θεός μπορεί επίσης να μην είναι πραγματικός.
Όμως για τους απίστους η παγίδα είναι το ακριβώς αντίθετο: Αν μπορεί να αποδειχτεί ότι έγινε ακόμα ένα ΘΑΥΜΑ, τότε είναι ανοικτή η πόρτα του θεού, όπου μπορεί να επιβεβαιωθεί ένα θαύμα και να διαπιστωθεί ότι έγινε στ’ αλήθεια – με τέτοιες προσπάθειες να συνεχίζονται επί αιώνες
…. Όμως, οι αθεϊστές δεν πείθονται για τα θαύματα όσες αποδείξεις κι αν υπάρχουν τις οποίες θεωρούν ξεκάθαρες συμπτώσεις ως τα περιστατικά θρησκευτικής ίασης, με τον ασθενή να αναρρώνει έτσι κι αλλιώς.
Για να θεωρούν ότι ΟΙ ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ δεν έχουν καμμία πραγματική βάση, παρά τις πολυάριθμες εμπεριστατωμένες μελέτες που αποδεικνύουν την ΥΠΑΡΞΗ του θαύματος.
Στο επόμενο κείμενο
«ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΛΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ;»
Με την επιβολή του νου επί της ύλης και τι είναι η πνευματική αναζήτηση και τι κάνει η πνευματική ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
