Απ’ τον ρόλο του προπέτη, επιμένουμε να προτιμούμε τον ρόλο του δημιουργού. Και η σε παράφραση αυτή φράση του Κοπέρνικου στο νου μου σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης που έγινε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, 23 Ιουνίου, στο κατάμεστο από κόσμο αμφιθέατρο του Μουσείου Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη. Στη μεγάλη παγκόσμια της Τυπογραφίας Γιορτή, κατά τη διάρκεια της οποίας απενεμήθησαν τα βραβεία και οι έπαινοι στους νικητές του 4ου Διεθνούς Διαγωνισμού αφίσας για την Tυπογραφία. Προ πάντων για λογαριασμό των ιδρυτών του, του Γιάννη και της Ελένης, που χαίρονταν “χαράν μεγάλην”, για τα που γίνονταν, έτσι όπως γίνονταν…
Φορτισμένη συναισθηματικά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα πριν ακόμα αρχίσει η προαναφερθείσα εκδήλωση στις εγκαταστάσεις του Μουσείου. Ωσεί παρόντες σ’ αυτήν όλοι οι ανά τους αιώνες “ασκήσαντες” την τέχνη της τυπογραφίας. Με πρώτο κατάπρωτο τον Γουτεμβέργιο περιστοιχούμενο απ’ τους Κρήτες Τυπογράφους της Βενετίας. Με… εκπρόσωπο Τύπου την σπουδαία τυπογράφο Beatrice Ward, που σε κείμενό της του 1932, εν είδει ποιήματος, αποφάνθηκε ότι ένα τυπογραφείο είναι “έδαφος ιερό”.
«Εδώ είναι τυπογραφείο, σταυροδρόμι του πολιτισμού./ Καταφύγιο όλων των τεχνών απέναντι στην φθορά του χρόνου./ Πανοπλία της ατρόμητης αλήθειας απέναντι στους ψιθύρους./ Ασίγητη σάλπιγγα επικοινωνίας./ Από αυτό το σημείο οι λέξεις κάνουν φτερά./ Δεν χάνονται στα κύματα του ήχου./ Δεν διαφοροποιούνται με τον γραφικό χαρακτήρα, αλλά καρφώνονται στις πτυχές του χρόνου./ Φίλε στέκεσαι σε έδαφος ιερό, εδώ είναι Τυπογραφείο». Το κείμενο της Beatrice Ward. Να ’ναι καλά ο εκ των μελών της Κριτικής Επιτροπής του Διαγωνισμού κορυφαίος Ελληνας γραφίστας Δημήτρης Αρβανίτης, που το χρησιμοποίησε στην ομιλία του και μου το έδωσε, όταν του το ζήτησα. Ιερό το έδαφος ενός Τυπογραφείου, βεβαίως, και το προσυπογράφω. Χώρος πανίερος κατά συνέπεια, ένα Μουσείο Τυπογραφίας, το μοναδικό στην Ελλάδα Μουσείο Τυπογραφίας του Γιάννη και της Ελένης Γαρεδάκη. Και γιατί λειτουργεί όπως λειτουργεί και λειτουργείται όπως λειτουργείται ως “κοιτίδα πολιτισμού”. Και γιατί προβάλλει διεθνώς την Κρήτη μα και την Ελλάδα. Και γιατί αποδεικνύει τι μπορεί να κάμει η κρητική “κουζουλάδα”, έτσι όπως με τον δικό του χιουμοριστικό τρόπο την “ανέλυσε” ο εκ των βασικών συντελεστών στη δημιουργία του Μουσείου καλλιτέχνης τυπογράφος Αντώνης Παπαντωνόπουλος…
Οι αριθμοί σε πολλές περιπτώσεις δεν λένε την αλήθεια, στη συγκεκριμένη, ωστόσο, περίπτωση τη φωνάζουν. Τον θαυμασμό τους για τον αριθμό των συμμετοχών (ξεπέρασαν τις 600 από 51 χώρες) στον εν λόγω Διαγωνισμό εξέφρασαν τα μέλη της Κριτικής Επιτροπής. «Ξεπέρασαν κάθε προσδοκία και κάθε προηγούμενο», είχε πει μη μπορώντας να κρύψει τη χαρά της (και γιατί να την κρύψει άλλωστε;) η διευθύντρια του Μουσείου Ελια Κουμή στην ομιλία της. Την πρότασή του για την καθιέρωση στα Χανιά μιας Μπιενάλε με θέμα την αφίσα κατέθεσε στον δικό του χαιρετισμό ο εκ των μελών της Κριτικής Επιτροπής τ. πρόεδρος των Γραφιστών Ελλάδας Τζανέτος Πετροπουλέας. Γιατί όχι; Η πορεία του Μουσείου Τυπογραφίας των Χανίων, της Κρήτης, μα και της Ελλάδας, συνεχίζεται. «Με λογισμό και μ’ όνειρο», για να θυμηθώ τον Ποιητή, συνεχίζεται…
«Επενδύοντας στον πολιτισμό»… Θα μπορούσε να έχει κι αυτόν τον τίτλο εκτός των άλλων και το σύνολο των χαιρετισμών που έκαναν στην αρχή της περί ης ο λόγος εκδήλωσης ο περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης, ο αντιπεριφερειάρχης Χανίων Αποστόλης Βουλγαράκης, οι δήμαρχοι Χανίων και Κισάμου Τάσος Βάμβουκας και Θεόδωρος Σταθάκης αντίστοιχα και ο γενικός διευθυντής του Ιδρύματος “Ελ. Βενιζέλος” Νίκος Παπαδάκης. Και άλλους, ωστόσο, όπως “Τι σημαίνει έργο ζωής και κατάθεση ψυχής”, για παράδειγμα. Και βεβαίως τη σε παράφραση φράση του Κοπέρνικου: «Από τον ρόλο του προπέτη προτιμούμε τον ρόλο του δημιουργού»… Εχοντας υπόψη κι όλα τα άλλα που είπε ο Γιάννης Γαρεδάκης στην εισαγωγική ομιλία και στις παρεμβάσεις του, αλλά και ακούστηκαν διά ζώσης ή σε βίντεο από τους βραβευθέντες στον Διαγωνισμό…
