“Σπίτι” του τον Ολυμπο έχει κάνει ένα μικρό μωβ λουλούδι, το οποίο δεν απαντάται πουθενά αλλού στον κόσμο, ούτε έχει κοντινούς “συγγενείς”.
Το “γιάνκεα” (Jankaea heldreichii) είναι φυτό τοπικό, ενδημικό του Ολύμπου και, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο πληθυσμός του είναι σε πολύ καλή κατάσταση διατήρησης, γεγονός που οφείλεται κυρίως στην προστασία και χωρίς επεμβάσεις διαχείριση των ενδιαιτημάτων του.
Περισσότερες ανακοινώσεις για τη χλωρίδα του Ολύμπου αναμένονται να γίνουν στο τριήμερο διεθνές συνέδριο, με θέμα: “Ο Όλυμπος μνημείο φύσης και παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Ενας αιώνας από την πρώτη ανάβαση”, που ξεκίνησε χθες στην έδρα του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Ολύμπου, στο Λιτόχωρο Πιερίας.
«Το “γιάνκεα” φύεται κυρίως σε βράχια και προτιμά τη σκιά και την υγρασία» είπε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο δρ Γεώργιος Φωτιάδης, δασολόγος- φυτοκοινωνιολόγος, ο οποίος θα αναφερθεί στο συνέδριο στα σημαντικά στοιχεία της χλωρίδας του Ολύμπου.
«ΧΛΩΡΙΔΙΚΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ»
«Το βουνό αποτελεί κυριολεκτικά ένα χλωριδικό παράδεισο με πάνω από 1500 είδη φυτών και με τοποθεσίες, όπως τα “Ζωνάρια”, που όλα τα είδη φυτών είναι είτε τοπικά, είτε Ελληνικά, είτε βαλκανικά ενδημικά, γεγονός που από μόνο του κατατάσσει την περιοχή στις πολυτιμότερες από άποψη χλωρίδας παγκοσμίως», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο Ολυμπος αποτελεί επίσης μοναδικό θύλακα μυκητικής βιοποικιλότητας, όπως επισημαίνει ο δρ Στέφανος Διαμαντής, δασολόγος- φυτοπαθολόγος ο οποίος θα μιλήσει στο συνέδριο για τους μύκητες που αποτελούν αναπόσπαστο και πολύ σημαντικό στοιχείο των φυσικών οικοσυστημάτων.
«Γενικότερα, υπάρχει άγνοια του ρόλου που παίζουν στα οικοσυστήματα οι μύκητες, οι οποίοι αποσυνθέτουν την οργανική ουσία που συσσωρεύεται στα δάση» είπε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, συμπληρώνοντας ότι οι μύκητες, μεταξύ άλλων, συμβάλλουν στην επικράτηση των ανθεκτικών στις ασθένειες φυτικών γενοτύπων, οι καρποφορίες (τα μανιτάρια τους) αποτελούν σημαντικό κρίκο στην πολύπλοκη τροφική αλυσίδα, ενώ τα εδώδιμα μανιτάρια εκτιμώνται ιδιαίτερα από τον άνθρωπο ως τροφή. «Ο Εθνικός Δρυμός Ολύμπου αποτελεί αποδεδειγμένα, σημαντικό θύλακα ελληνικής, αλλά και παγκόσμιας μυκητικής ποικιλότητας και ασφαλές καταφύγιο διατήρησης και προστασίας της. Εξάλλου βρίσκεται στη Μεσογειακή λεκάνη, η οποία θεωρείται “hotspot” παγκόσμιας βιοποικιλότητας», σημείωσε ο κ. Διαμαντής.
Σημείωσε δε, ότι «αν και η καταγραφική δουλειά που έχει μέχρι σήμερα γίνει, θεωρείται σημαντικά περιορισμένη, εν τούτοις έχουν καταγραφεί είδη μοναδικά για την παγκόσμια βιβλιογραφία, Σπάνια (R) και Τρωτά (V) για την Ελλάδα και την Ευρώπη και ακόμη είδη που θεωρούνται Απωλεσθέντα (Εx) για την Ευρωπαϊκή Ήπειρο».
«Μάλιστα ο μύκητας Zeus olympius – Κινδυνεύον (En) αποτελούσε μοναδική παγκόσμια καταγραφή μέχρι το 2013 οπότε άλλη μία θέση βρέθηκε στη Ν. Βουλγαρία», συμπλήρωσε.
