Εντάξει, σήμερα που γράφω, δύο εμβληματικές οντότητες, λαμπούν στην ημερομηνία!
Εκείνη η θρησκευτική, της Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης, κι εκείνη η Εθνική, την… αργοπορημένη στην Αναγνώριση, η της Εθνικής Αντίστασης!!
Και τις “αδικώ”, συνειδητά, με το να τις αναφέρω, μόλις… 25 Νοεμβρίου.
Το ενδιαφέρον σήμερα, λοιπόν, ο προβληματισμός μου, ο συγκλονισμός, η συγκίνηση, αφορούν την τρίτη οντότητα, παγκοσμίως πάντως, επισήμανση!
“Διεθνής ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών!!”
“Αδικείται” ασφαλώς το θέμα αυτό, και το θέμα αυτό, αν επιχειρηθεί ν’ αναπτυχθεί σε λίγες γραμμές, επίσης!
Μόνο δυο τρεις επισημάνσεις, για την ευαισθησία των γυναικών και όχι μόνο, που στέκουν αλληλέγγυα, σε μια τόσο δραματική και ανησυχητική παθογένεια που γιγαντώνεται απρόσκοπτα τώρα μια διετία…
Μια παθογένεια που έχει τις ρίζες της σε παράγοντες εξωγενείς, κυρίως, αλλά “εκτονώνεται” στην οικογένεια, κυρίως! Δραματικά.
Και όχι μόνο στην οικογένεια, βέβαια… Μεγάλο αθηναϊκό φύλλο, τίμησε τη ζοφερή πραγματικότητα των “ματωμένων θυμάτων” κακοποίησης, με πρωτοσέλιδο “εικαστικό αγιογράφημα”!!
Περιγεγραμμένο το γυναικείο σώμα, με την ταραχή του εν δυνάμει, σε ζωγραφικά σημεία φυγής, και κόκκινο, κατακόκκινο ρούχο, το χρώμα του αίματος, του φοβικού πάθους αλλά και της αντίδρασης, της ελπιδοφόρας προοπτικής, όταν η ασχήμια καταγγέλθει!
Ναι, λένε οι ειδικοί, κάτι προλαβαίνουμε… Τους θανάτους, ίσως. Τα στοιχεία, είναι καθηλωτικά! Σαράντα παρά μία, για το 2020 οι δολοφονημένες στην Χώρα μας μόνο… και 5.000(!!) σχεδόν σε… “πλουραλισμό” κακοποίησης. Από το μελανιασμένο πρόσωπο, τα σπασμένα άκρα, την ψυχολογική βία, τη νυχτερινή τρομοκρατία, “ολονυχτία” απειλών και ύβρεων στο… “ευλογημένο προσκεφάλι” της συντρόφου ζωής!
Γνωστά πράγματα!
Εκείνο όμως, που τώρα “κέντισε” το “ρούχο” της καρδιάς μου, είναι το ρούχο το αδειανό!
Εκείνο το “αδειανό πουκάμισο”, κατά τον ποιητή! Είναι το ρούχο, πουκαμισάκι, ζακετούλα, φούστα, δίχως μέσα του, την “απτή οντότητα”, της γυναίκας, της κοπέλας, του κοριτσιού, της έφηβης που, δολοφονημένη άγρια, άδικα, άσκοπα, α-που-σι-α-ζει!! Από την αίθηση, της “ενδυτικής θαλπωρής”!
Τα ρούχα που πρόσφεραν τα αγαπημένα πρόσωπα των θυμάτων, εκτίθενται -άρχισε η λειτουργία της έκθεσης από το Ισραήλ- και στην πατρίδα θα διαρκέσει μέχρι τα μέσα του Χριστουγεννιάτη περίπου…
Αυτά τα “ιερά άμφια”, μόνα τους πια, θα συμμετέχουν στην Αγιοσύνη του θανάτου, γυρεύοντας ως ζωντανά κειμήλια, τις ψυχές και τα σώματα, για να εναρμονιστούν, σε μια Νέκυα που θ’ απογειώνει τη Μνήμη τους, και θα καταβαραθρώνει το ΚΡΙΜΑ, το ΟΝΕΙΔΟΣ…
