» “Κρίκος” στους εντεινόμενους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς στη Μέση Ανατολή
Mε πολύνεκρες αεροπορικές επιδρομές και συνεχές σφυροκόπημα από χερσαίες δυνάμεις εναντίον της Λωρίδας της Γάζας, με απειλές και προετοιμασίες για ευρύτερη στρατιωτική εισβολή, το κράτος – δολοφόνος, το Ισραήλ, κλιμακώνει από την περασμένη Δευτέρα το νέο έγκλημα σε βάρος του λαού της Παλαιστίνης.
Η εξέλιξη δεν είναι βέβαια «κεραυνός εν αιθρία»: Είναι η νέα κλιμάκωση της επίθεσης εναντίον των Παλαιστινίων, πάνω στην ισραηλινή κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών σε Ανατολική Ιερουσαλήμ και Δυτική Όχθη, στον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας εδώ και περίπου μιάμιση δεκαετία, στους συνεχώς επεκτεινόμενους ισραηλινούς εποικισμούς.
Ταυτόχρονα, η νέα ισραηλινή επιθετικότητα είναι άμεσα δεμένη με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή, «φούντωσε» με την απόφαση των ΗΠΑ και άλλων συμμάχων τους να αναγνωρίσουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, όπως και με τις «συμφωνίες του Αβραάμ» μεταξύ Ισραήλ και αραβικών κρατών, υπό την εποπτεία των ΗΠΑ, που επιδιώκουν να ενισχύσουν τα ευρωατλαντικά αναχώματα έναντι της Κίνας και της Ρωσίας.
Οι ΗΠΑ με την κυβέρνηση Μπάιντεν και η ΕΕ είναι αυτές που «βάζουν πλάτη» και στο νέο έγκλημα κατά των Παλαιστινίων, σπεύδοντας να αναγνωρίσουν το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», παρουσιάζοντας τον θύτη ως «θύμα», επιχειρώντας να διαγράψουν το γεγονός ότι δεν έχουμε γενικώς δύο «αντιμαχόμενες πλευρές», όπως λένε, αλλά μία κατοχική δύναμη, το κράτος του Ισραήλ, και έναν λαό, τον Παλαιστινιακό, που αντιστέκεται και παλεύει για τα δικαιώματά του.
Μεθοδευμένη κλιμάκωση
Η σημερινή κλιμάκωση της ισραηλινής επιθετικότητας μεθοδεύτηκε με διάφορους τρόπους εδώ και περίπου ένα μήνα από το κράτος του Ισραήλ.
Μέσα σε αυτούς ξεχωρίζει η κλιμάκωση της πίεσης απέναντι στους Παλαιστίνιους της Ιερουσαλήμ, με μεθοδεύσεις που επιδιώκουν τη δραματική αλλαγή της δημογραφικής σύνθεσης της πόλης, έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες να γίνει η Ανατολική Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα του ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, όπως προβλέπουν και τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Σε αυτό το πλαίσιο, εντείνεται η μεθόδευση για την αρπαγή των σπιτιών εκατοντάδων οικογενειών Παλαιστινίων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, με χαρακτηριστική (αλλά όχι μόνη) την περίπτωση της συνοικίας Σέιχ Τζαράχ. Υπό την προστασία της αστυνομίας και με την ισχυρή στήριξη λόμπι και οργανώσεων εποίκων που χρηματοδοτούνται από διάφορες χώρες, με πρώτες τις ΗΠΑ, προωθήθηκαν καταλήψεις παλαιστινιακών σπιτιών από Εβραίους εποίκους, όπως και η «κάλυψη» αυτών των μεθοδεύσεων με δικαστικές διαδικασίες.
Η ισραηλινή κυβέρνηση χρησιμοποίησε επίσης βάναυση καταστολή μέσα στο ραμαζάνι εναντίον προσκυνητών και διαδηλωτών στην περιοχή του τεμένους Αλ Άκσα στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, με πιο χαρακτηριστική την έφοδο της αστυνομίας εντός του συμπλέγματος τζαμιών με αποτέλεσμα πάνω από 700 τραυματίες μέσα στο περασμένο Σαββατοκύριακο. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, με την οργή να ξεχειλίζει, δημιούργησε πρόσφορο έδαφος για συγκρούσεις μεταξύ Αράβων, αντιδραστικών ομάδων Εβραίων και αστυνομικών.
Η αναμενόμενη απάντηση της ισλαμικής «Χαμάς» με εκτόξευση ρουκετών προς το Ισραήλ αξιοποιήθηκε από το Ισραήλ και το ευρωατλαντικό μπλοκ για να «βαφτιστεί» η νέα πολύνεκρη στρατιωτική επιχείρηση εναντίον των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας «δικαίωμα στην αυτοάμυνα»…
Από τη Δευτέρα έως το απόγευμα της Πέμπτης, πάνω από 120 Παλαιστίνιοι έχασαν τη ζωή τους στη Γάζα, ανάμεσά τους 31 παιδιά, ενώ πάνω από 850 ήταν οι τραυματίες. Παράλληλα, η κυβέρνηση Νετανιάχου με τις «πλάτες» των ΗΠΑ και της ΕΕ ξεδίπλωνε σχέδια παραπέρα κλιμάκωσης, με εντατικές στρατιωτικές προετοιμασίες και για το ενδεχόμενο μιας χερσαίας στρατιωτικής εισβολής.
Την ίδια ώρα που εντείνεται η επίθεση στη Γάζα, στοιχείο που ξεχωρίζει είναι το κύμα οργής και αγανάκτησης στους Άραβες του Ισραήλ (αποτελούν περίπου το 20% του συνόλου των Ισραηλινών πολιτών και βιώνουν εδώ και χρόνια πολλαπλές διακρίσεις), που αποτυπώθηκε με διαδηλώσεις και συγκρούσεις σε πολλές πόλεις του Ισραήλ, απέναντι στην αστυνομία και αντιδραστικές ομάδες Εβραίων που σε πολλές περιπτώσεις έχουν ιδιαίτερη «ανοχή» από τον κρατικό μηχανισμό. Στο φόντο των εμπρησμών και βανδαλισμών λατρευτικών χώρων και καταστημάτων, λιντσαρισμάτων κ.λπ., ισραηλινά κυβερνητικά στελέχη εξέφραζαν «ανησυχίες» για τον κίνδυνο «εμφύλιων» συγκρούσεων μέσα στο Ισραήλ – λες και αυτή η κατάσταση προέκυψε «από το πουθενά». Ο υπουργός Άμυνας, Μπ. Γκαντς, έστειλε την Τετάρτη το στρατό… σε ρόλο «συμβούλου» της συνοριακής αστυνομίας, που επίσης μεταφέρθηκε στην κεντρική πόλη Λοντ, όπου σημειώθηκαν οι πιο σοβαρές συγκρούσεις, ενώ ανάλογες ταραχές καταγράφονταν και αλλού (Χάιφα, Ουμ αλ Φαχμ, Ραχάτ, κ.α.).
Παζάρια και κόντρες σε ρευστό σκηνικό με χαμένους τους λαούς
Οι ΗΠΑ, στο πλαίσιο της προσπάθειάς τους να υπερασπίσουν αποτελεσματικότερα τα συμφέροντά τους στην περιοχή και να συγκεντρώσουν δυνάμεις στην εντεινόμενη αναμέτρηση με Κίνα και Ρωσία, ξεκίνησαν πριν από βδομάδες, επίσημα, έμμεσες διαπραγματεύσεις με το Ιράν στη Βιέννη με επίκεντρο τη διεθνή συμφωνία του 2015 για το πυρηνικό του πρόγραμμα.
Το παζάρι αυτό ακολούθησαν και οι διαπραγματεύσεις του Ιράν με τη Σαουδική Αραβία, για τη «βελτίωση των σχέσεων», στο φόντο σφοδρών ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιφέρεια του Περσικού Κόλπου, με χαρακτηριστικό τρέχον παράδειγμα την άμεση εμπλοκή τους στα αντίπαλα στρατόπεδα της στρατιωτικής αντιπαράθεσης στην Υεμένη.
Τις εξελίξεις αυτές παρακολουθεί στενά η ισραηλινή αστική τάξη, για την οποία το Ιράν αποτελεί βασικό ανταγωνιστή της στην περιοχή, ενώ τον περασμένο Νοέμβρη και ο Νετανιάχου είχε μεταβεί στη Σαουδική Αραβία, παζαρεύοντας συμφωνία, στο φόντο εκείνων του «Αβραάμ».
Με στόχο την ενίσχυση της θέσης της, και η Τουρκία επιχειρεί την ίδια περίοδο αναθέρμανση σχέσεων με Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αλλά και με το Ισραήλ. Η νέα προσπάθειά της σε αυτήν την φάση και με βάση τις τελευταίες εξελίξεις να εμφανιστεί ξανά ως «υπερασπιστής» της Ιερουσαλήμ και των Παλαιστινίων, εντάσσεται στον ίδιο στόχο.
Χαρακτηριστική για τις περιφερειακές «ορέξεις» της Άγκυρας είναι η πρόταση που επανέφερε ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρ. Τ. Ερντογάν, σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ρώσο ομόλογό του, Βλ. Πούτιν, για ανάπτυξη Τούρκων «κυανόκρανων» στη Γάζα.
Στο φόντο εξάλλου των παζαριών για τους υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο εντάσσεται και η επανέναρξη μετά από 6 μήνες των έμμεσων διαπραγματεύσεων Λιβάνου – Ισραήλ στις 4 Μάη, με μεσολαβητή τον Αμερικανό πρέσβη στην Αλγερία.
Από κοντά, ενισχυμένο «διαμεσολαβητικό» ρόλο διεκδικεί και η Ρωσία, η οποία έσπευσε να προτείνει την άμεση σύγκληση του «κουαρτέτου» (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, ΟΗΕ) για το Παλαιστινιακό.
Σε ένα τέτοιο ρευστό σκηνικό, όπου… όλοι «μιλάνε» με όλους και όλοι συγκρούονται με όλους, οι λαοί δεν έχουν κανένα συμφέρον να στοιχηθούν πίσω από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς που πάντα βάφονται με αίμα.
Όλα αυτά που βλέπομε σήμερα κινούνται στο ίδιο πλαίσιο αλλά αναβαθμισμένα, με τα τραγικά που βιώσαμε στην επίσκεψή μας ως αντιπροσωπεία Δημάρχων το Δεκέμβρη του 2000 (στα ίδια εδάφη με τους ίδιους πρωταγωνιστές, καταθέτωντας την έμπρακτη αλληλεγγύη μας στον αγώνα του Παλαιστινιακού Λαού. Η εμπειρία μου αυτή με έκανε να πειστώ ακόμα περισσότερο για τον μεγάλο ένοχο που είναι ο ιμπεριαλισμός, για τα ανεξάντλητα αποθέματα δύναμης των λαών, την ανάγκη αλληλεγγύης μεταξύ τους και την επιβεβαίωση ότι το δίκιο δεν χαρίζεται αλλά καταχτάται με αγώνες – θυσίες και αίμα…
