Το νερό πάντα βρίσκει δρόμο

«Οι λαοί καθορίζουν τις τύχες τους και τις ζωές τους επιλέγοντας τον δρόμο που θα ακολουθήσουν και τους πολιτικούς που εκλέγουν».
Αυτό είναι μια γενική παραδοχή της Δυτικής Δημοκρατίας μόνον που οι λαοί αλλά και οι ηγεσίες
-σε περιόδους έντονων κρίσεων- την ερμηνεύουν κατά το δοκούν.
Η κρίση με την πανδημία απειλεί τις κοινές παραδοχές των Ευρωπαϊκών Δημοκρατιών.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ευρωπαϊκός πολιτικός πολιτισμός δεν θα εξακολουθήσει να υπάρχει.
Απλά τώρα που πέφτουν οι μάσκες στην Ελλάδα, γνωριζόμαστε όλοι καλύτερα μεταξύ μας – βγάζουμε τα συμπεράσματά μας και όταν έλθει η ώρα, θα πάρουμε ξανά τις αποφάσεις μας.
Η Μarta Temido, υπουργός Υγείας της Πορτογαλίας πρόσφατα δήλωσε ότι «το ότι η Πορτογαλία είναι η πιο εμβολιασμένη χώρα κατά του Covid είναι αποτέλεσμα της κοινωνίας μας».
Απλό και ξεκάθαρο. Έτσι λοιπόν οι πολιτικοί, οι πολίτες, οι αναλυτές πρωτίστως αναφέρονται στην κοινωνία και αυτή αντιδρά αρνητικά ή θετικά.
Η Ελληνική Κυβέρνηση πλειοδοτεί σε μια συρραφή αποτελεσματικότητας όσον αφορά τις ψηφίδες της αποτελεσματικότητας μέσα στην κρίση.
Λάθη διαχείρισης προφανώς και έγιναν, μόνον αυτός που δεν κάνει τίποτα, δεν κάνει λάθη.
Αλλά κατάφερε να λειτουργήσει την κοινωνία μας, την οικονομία μέσα στο πανδημικό σοκ.
Και οι ενισχύσεις στην κοινωνία για την ενεργειακή κρίση είναι ρεαλιστικές και γενναίες.
Το παλεύουμε.
Και η ελληνική κοινωνία αντιστέκεται όσο μπορεί στο “μπουρδιστάν”.
Η μπούρδα είναι αφροδισιακός πειρασμός.
Αλλά και πάλι κάτι κάναμε.