Το Νησί… Με την Πανσέληνο!

Με “σύμμαχο” τη θεσπέσια μαλαματένια μπάλα των Ουρανίων, που συγκέντρωσε τα πλήθη τη μαγική νύχτα της σε αρχαιολογικές κορυφές σ’ όλη τη χώρα, οι επιτήδειοι οργάνωσαν την απρέπεια…
Μουσικές και δρώμενα κάτω από το φεγγαρίσιο φως ο κόσμος “δωρίζει” την ψυχή το “ποτιστικό φέγγος” που τη ζωογονεί, κι οι διαρρήκτες ασχημόνησαν άφροντεις κι ασυνείδητοι στο όσιο νησί…
Λήστεψαν τις εισπάξεις από την σπαρταριστή και ζωτική επισκεψιμότητά του, με διαφορά μικρή από την πρώτη της Κρήτης, που “κρατεί” δικαιωματικά η Κνωσός!
Η Σπιναλόγκα… Το νησί των πονεμένων αποδιωγμένων κι έρημων “σκοτεινιάζει” νωρίς, δίχως ηλεκτροδότηση.
Η εμβληματική μικρόνησος, όμορφη, “πλεούμενη” στο Κρητικό γαλάζιο, ετερόφωτη και μοναχή στο έλεος των κακοποιών, αφού ώρα έξι το απογευματάκι, το καραβάκι φεύγει προς την Πλάκα, και μαζί όλοι οι υπάλληλοι. Δεν έχει ξαναγίνει τούτο, πάλι…
Βρήκαν τρόπο, τρόπους, μελετημένα πράγματα, και πήραν 20.000 ευρώ, άλλοι επιμένουν πως είναι πολύ περισσότερα, αφού γύρω στους 4.000 επισκέπτες, καθημερινά, “πατούν” με δέος και “σιωπηλά προσευχητάρια”, της καρδιάς, για τα χώματα των “παλιών στεναγμάτων” της θλίψης και του αργού -μη αναστρέψιμου- θανάτου…
Το απόγευμα, κάθε απόγευμα, μετά τις έξι, σιωπά η “αγιασμένη ξερά” κι απέ, βυθίζεται στο σκότάδι και την ανασφάλεια, πρόσφορη κι ευάλωτη και ανοιχτή στην παραβατικότητα!
Δεν κατοικείται το νησί…
Δεν φυλάσσεται το νησί…
Δεν ηλεκτροδοτείται το νησί…
Πολλές αρνήσεις πέσανε… Αν και οι εισπράξεις του από το συνεχές και έντονο ενδιαφέρον των ξένων αλλά και δικών μας, είναι πάρα πολύ ικανοποιητικές.
Σύμβολο αφηγούν τα όσα έχει ζήσει καταμεσίς του Λασηθιώτικου κόλπου…
– Έχετε κάνει ενέργειες για την βελτίωση των συνθηκών αυτών στον ιερό τόπο;
Ρωτήθηκε η προϊσταμένη της Εφορίας Αρχ/των Λασηθίου…
– Εννοείται, πολλές φορές, αλλά χρειάζονται μελέτες, και το έργο της ηλεκτροδότησης, είναι πολύ δαπανηρό…
Δαπανηρό!! Ορίστε μια καλή δικαιολογία για χρονοτριβή, για αδιαφορία…
…Πριν από χρόνια, εκτός από την συγκίνηση, πήρα και τη χαρά από τα θαυμάσια σκηνικά του Παπαδουλάκη που γύριζε -τότε- το “Νησί” του, ανεβάζοντάς το ιδιαίτερα στη δημοφιλία και την επικαιρότητά της… Δεν ήταν λοιπόν μόνο η Χίσλοπ, που ανέδειξε τον “βουρκωμένο τόπο”  με το βιβλίο της… Αξέχαστη επίσκεψη για μένα τότε, και όσα είδα κι άκουσα…
… Όχι, όχι, τι να φταίει η “γιορτινή σελήνη” που φώτισε κατά την “Πανσέληνη Κυριακή” της την ασχήμια, άθελά της στις 27 τ’ Αυγούστου!… Πάλι στις είκοσι και πέντε του Σεπτέμβρη, θα ‘ναι πανέμορφη εδώ, χρυσή και φωτερή και καταστρόγγυλη, και σίγουρα θα ‘χει εκείνες τις σκούρες σαν γραφίτη σκιές στην σάρκα της, εμφανείς από τη γη με γυμνούς οφθαλμούς… Θα ‘χει νερό…