Πολλές φορές αισθάνομαι ότι η ζωή μας έχει καταντήσει ένα νούμερο. Αμέτρητοι αριθμοί, σε άπειρους συνδυασμούς, ταλανίζουν καθημερινά τη μνήμη και τη σκέψη μας, ενώ τείνουν να αποκτούν μεγαλύτερη σημασία απ’ ότι το πρόσωπο ή ακόμα και το ονοματεπώνυμό μας.
Mέσα σε ένα απρόσωπο και μηχανοποιημένο σύστημα, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, αριθμός αστυνομικής ταυτότητας, κωδικοί πρόσβασης, PΙΝ φαίνεται να μας ταυτοποιούν και να μας περιγράφουν ταχύτερα και αποτελεσματικότερα απ’ οτιδήποτε άλλο!
Και είναι και κάποια άλλα, διαφορετικά νούμερα που έρχονται να σηματοδοτήσουν -και δυστυχώς όχι πάντοτε με θετικό τρόπο- το αυτοσυναίσθημα και κατ’ επέκταση τη ζωή μας ολόκληρη. Για παράδειγμα, ο αριθμός που δείχνει η ζυγαριά όταν ανεβαίνουμε πάνω της ή το υπόλοιπο που αναγράφεται στον τραπεζικό μας λογαριασμό. Στην πρώτη περίπτωση όσο πιο μικρό είναι το νούμερο, τόσο πιο ευτυχισμένοι αισθανόμαστε, ενώ στην δεύτερη ισχύει ακριβώς το αντίστροφο.
Και τι συμβαίνει με την κατάταξη σε ένα αγώνισμα, σε εξετάσεις, σε μια δοκιμασία, σ’ έναν διαγωνισμό; Πως μπορεί μια θέση, μικρή ή μεγάλη, ένα νούμερο στην αρχή ή στο τέλος μιας λίστας, να μας καθορίσει; Τη στιγμή που κάποιοι τερματίζουν πρώτοι και δικαιολογημένα, ενδεχομένως και δικαίως, πανηγυρίζουν, πως θα έπρεπε να συμπεριφερθούν κάποιοι άλλοι, αυτοί που ανακαλύπτουν τους εαυτούς τους κάθιδρους, σκαιούς και λησμονημένους στις τελευταίες θέσεις; Όταν βρίσκεσαι στον σκοτεινό βυθό έναντι της ηλιόλουστης επιφάνειας, τότε τι οφείλεις να σκεφτείς για τον εαυτό σου; Ότι οι προσπάθειές σου δεν άξιζαν;
Ότι αξίζεις μόνο την περιφρόνηση, τη λύπηση ή φευ και τα δύο μαζί, των γύρω σου, αλλά και του εαυτού σου; Ότι δεν είσαι τίποτα περισσότερο από τον αριθμό που σου δόθηκε;
Όμως ο άνθρωπος δεν είναι απλά ένα απρόσωπο νούμερο, αλλά ένα πρόσωπο μοναδικό, με νου, καρδιά, ψυχή. Και είναι θαρρώ όταν και μόνο όταν, εμείς οι ίδιοι επιπόλαια, άκριτα, απελπισμένα, μοιρολατρικά ταυτίζουμε τον εαυτό μας με ένα νούμερο, που η ύπαρξη μας όντως απολύει την αξία της, γελοιοποιείται και ευτελίζεται, καταντάει εν τέλει νούμερο…
Υ.Γ. Αφιερωμένο σε όλους τους νυν και αεί αδιόριστους καθηγητές.
