Το ομορφότερο τέλος στον κόσμο

Πήρα στα χέρια μου με χαρά κι άρχισα να διαβάζω με λαχτάρα το τελευταίο αστυνομικό μυθιστόρημα του Χανιώτη και πολυβραβευμένου συγγραφέα Πολυχρόνη Κουτσάκη.  Τίτλος του “Το ομορφότερο τέλος στον κόσμο”. (Εκδόσεις Πατάκη. Αθήνα 2018 σελίδες 324).
Από την πρώτη συλλαβή του, ένα  απρόσμενο «Καλημέρα όμορφε.», με κέρδισε. Και δεν το άφησα, ώσπου έφτασα στην τελευταία του λέξη! Δεν το άφησα; Τι λέω! Καλύτερα να πω πως το βιβλίο με κράτησε δέσμια από την αρχή ως το τέλος του. Γιατί με συνεπήρε.  Με τον γάργαρο ρυθμό  της γραφής του, την πλοκή, τις έξυπνες ατάκες, τις απρόσμενες ανατροπές, τις κινηματογραφικές, ολοζώντανες περιγραφές τόπων και προσώπων.
Ο συγγραφέας πλάθει τους χαρακτήρες των ηρώων του πειστικούς, άλλους γεμάτους γλύκα, τρυφεράδα και ποιητική ομορφιά κι άλλους, ωμούς, σκληρούς, ανελέητους. Όλοι χωρούν στον κόσμο μας. Aγγελοι και διάβολοι. Διάβαζα και θαύμαζα, και χαιρόμουν το καταλυτικό πηγαίο χιούμορ, την αχαλίνωτη φαντασία, τις πολλές και ποικίλες γνώσεις πάνω στην ιστορία, στη λογοτεχνία, στη μουσική, στην ψυχολογία, στις σχέσεις των ανθρώπων, τη διεισδυτική, κρητική και κριτική ματιά, το αστείρευτο κι αληθινά μεγάλο ταλέντο του Δημιουργού. Και υποκλίνομαι σε τούτο το ταλέντο, που από πολύ νωρίς φάνηκε να μην έχει όρια. Γιατί ο Πολυχρόνης Κουτσάκης, εδώ και κάμποσα χρόνια, και παρά το νεαρό της ηλικίας του, ξεπέρασε τα σύνορα των Χανίων, της Κρήτης, της Ελλάδας και διαπρέπει ως συγγραφέας και ως επιστήμονας, σε πολλές χώρες του κόσμου. (ΗΠΑ, Αγγλία, Αυστραλία).
Ναι, διάβασα, βλέπε ρούφηξα, “Το ομορφότερο τέλος στον κόσμο” μονορούφι. Στην κυριολεξία. Κι όταν “ήπια” και την τελευταία  σταγόνα-λέξη του, ένιωθα πως διψούσα  ακόμα! Θέλω να πω πως δεν ήθελα να τελειώσει! Hθελα να κρατήσει κι άλλο το όμορφο ταξίδι που μου χάρισε. Γι’ αυτό κι είμαι σίγουρη  πως θα το ξαναδιαβάσω. Και μια και δυο και τρεις φορές! Πάντα ένα καλό βιβλίο λειτουργεί σαν μαγνήτης. Με τραβά και με κρατά κοντά του για πολύ – πολύ καιρό. Διαβάστε το!