“Εγώ κύριοι, θα σας πω τα πράγματα με τ’ όνομά τους” είπε ο “τύπος” , φωναχτά και καμαρωτά, από το διπλανό τραπέζι.
“Τύποι” καλοντυμένοι με σκέψη γραβατωμένη.
“Ρε, τι βαθυστόχαστος… Πολιτικάντηδες θα ‘ναι μάλλον”,σχολίασε χαμηλόφωνα ο Σήφης, ο δάσκαλος.
“Αυτό μπορεί να το κάνει ακόμη και η Κυρία Βγενιώ , που δεν πήγε σχολείο αλλά γνωρίζει περισσότερα πράγματα απ’ όσα νομίζει η ίδια ότι ξέρει.
Το θέμα είναι αν μπορείς να πεις στα παιδιά, τα πράγματα με το νόημά τους”, σκέφτηκε.
Κάποτε όμως είχε διαβάσει στις “δοκιμές” του Σεφέρη ότι το σημαντικότερο είναι να δημιουργείς πράγματα ονοματίζοντάς τα.
Μετά από μερικές ρακές , “ μια φυσαρμόνικα που κλαίει” του Δήμου Μούτση,
που “έδεναν” οι στίχοι με τις σκέψεις του δασκάλου και τον “Αμάραντο” του Ψαραντώνη, που στον γκρεμό φυτρώνει και μόνο αγέρας και βροχή μπορεί και τον σιμώνει,
προσπαθεί να ανακαλέσει τη ρήση του Σεφέρη προαναγγέλλοντάς το στη παρέα του.
Και τί παρέα! Όχι απ’ αυτές που γράφουν ιστορία…
“Την Ιστορία την γράφει η ανάγκη σε διαρκή εναγώνιο Ενεστώτα” είπε φίλος Ιστορικός, της παρέας.
Δεν θυμάται όμως τις πρώτες λέξεις. “να δημιουργείς”
Τα κλάσματα του δευτερολέπτου περνούν ανελέητα.
Όμως τίποτε. Κρύος ιδρώτας μόνο.
Και τότε ο από μηχανής θεός του βάζει στο στόμα τις λέξεις, “να νοηματοδοτείς”
Και λέει χαμηλόφωνα χωρίς να τον ακούσουν οι διπλανοί, που έφυγαν εν τω μεταξύ.
-Το σημαντικότερο είναι να νοηματοδοτείς τα πράγματα ονοματίζοντάς τα.
Δεν πέρασε όμως πολλή ώρα και παίρνοντας την κατηφόρα για το σπίτι,
νά σου ένας δαίμονας… ντυμένος στα λευκά έξω στην αυλή.
-Η νοηματοδότηση των πραγμάτων προηγείται, έπεται ή είναι ταυτόσημη της δημιουργίας;
Τότε άγγελος κατεβαίνει σιωπηλός και τον σκουντάει απαλά στον ώμο.
– Μάλλον συμβαίνει το εξής.
Η νοηματοδότηση των πραγμάτων είναι δημιουργία κι αντίστροφα η δημιουργία είναι νοηματοδότηση, όπως ο λόγος είναι πράξη κι αντίστροφα η πράξη είναι λόγος.
– Ενώ τα λόγια τρύπια, του απαντά ψιθυριστά ο Σήφης,
Τότε τον σκουντάει, δυνατά, ο παρακοιμώμενος… άγγελος.
– Ως εδώ! Επιτέλους!
Κι από τότε περιμένει, χρόνια τώρα, την αρχή του τέλους “των πραγμάτων με τ’ όνομά τους”.
* Ο Παναγιώτης Ι. Κύκλης είναι
Χημικός – εκπαιδευτικός, συγγραφέας του ποιητικού δοκιμίου
“Εκπαιδευτικής περιπέτειας 1ο απόσταγμα” (Εκδόσεις Μαλλιάρης – Παιδεία )
