Μετά τον τριακονταετή πόλεµο και ιδιαίτερα έπειτα από τον Α. και τον Β. Παγκόσµιο Πόλεµο οι ηγέτες των κυριάρχων κρατών της Ευρώπης αντιλαµβάνονται πως η πιο ευάλωτη και εύφλεκτη γεωγραφικά περιοχή πάνω στην γη ονοµάζεται ευρωπαϊκή ήπειρος.
Αιτία αυτού είναι ό,τι οι άνθρωποι του εν λόγο γεωγραφικού τµήµατος του φιλοξενούντος αυτούς πλανήτη υποκινούµενοι, αφενός από περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονοµικές συνθήκες και αφετέρου από την περιέργεια και είτε τον ατοµικό, είτε τον εθνικό ή θρησκευτικό εγωισµό και µίσος και τέλος την ανθρώπινη απληστία κατασκεύασαν τον σύγχρονο οικουµενικό κόσµο.
Ο «σύγχρονος πανανθρώπινος κόσµος» ως γνήσιο τέκνο της Ευρώπης κληρονοµεί την πλειοψηφία όχι µόνο των θετικών χαρακτηριστικών των κάτοικων αυτής της γεωγραφικής περιοχής της υφήλιού, τα οποία συνιστούν η δηµοκρατία, το θετικό δίκαιο, ο κοινοβουλευτισµός και τα ανθρωπινά δικαιώµατα, η αγάπη για την επιστήµη, την τεχνολογική εξέλιξη και τις τέχνες. Άλλα επιπλέον o εν λόγω τρόπος ζωής για αιώνες διεθνοποιεί όλα όσα καταγράφονται στην σύγχρονη εποχή µας ορθώς και σε µέγιστο βαθµό ως αρνητικές συµπεριφορές και πρακτικές, οι οποίες εκκινούν από την συµπεριφορά των κάτοικων της εν προκείµενο γεωγραφικής κουκίδας πάνω στην γη.
Ενδεικτικά παραδείγµατα αποτελούν παλαιότερα η δουλεία, οι θρησκευτικοί, εθνικοί πόλεµοι η καταστροφή διαφόρων πολιτισµών. Εξαιτίας της αποικιακής πολιτικής των αντιµαχόµενων και ανταγωνιζόµενων µεταξύ τους µεγάλων αυτοκρατοριών της Ευρώπης. Ακόµη ίσως κάποιος δύναται να ισχυριστεί πως η κλιµατική αλλαγή είναι ένα σηµαντικό πρόβληµα, το οποίο αρχίζει από την αέναη συµπεριφορά των Ευρωπαίων για τεχνολογική εξέλιξη και βελτίωσή της ποιότητας της διαβίωσής εκείνων.
Η προαναφερθείσα ροπή του Ευρωπαϊκού Λαού οδηγοί σταδιακά στην διαµόρφωση ενός καθολικού σύγχρονου κόσµου, τον οποίο εξαπλώνουν σε κάθε µήκος και πλάτος αυτού του πλανήτη. Ως εκ τούτου κατόπιν έκτακτων συνθήκων για την ευρωπαϊκή ήπειρο όπως σηµειώνεται και ανώτερο το ανώτατο πολιτικό προσωπικό της Ευρώπης αποφασίζει να ακολουθήσει µια συγκλίνουσα πορεία, µε σκοπό την αναδιοργάνωση και την σύσφιξη των κοινών δραστηριοτήτων των ευρωπαϊκών εθνικών κρατών.
Με αυτόν τον τρόπο η Ευρώπη σε πρώτη φάση θα ανοικοδοµούνταν ξανά µε ισορροπία και δίχως την ύπαρξη της µιας και µοναδικής υπερδύναµης, η οποία θα κυριαρχούσε έναντι των υπολοίπων εθνικών κρατών της ηπείρου. Πέραν όµως τούτου η αρχικά περιορισµένη κοινή ευρωπαϊκή πολιτική σε προκαθορισµένα θέµατα θα επέφερε την δηµιουργία µιας οριοθετηµένα ισχυρής και όσο το δυνατόν αυτόνοµης Ευρώπης, η οποία έχει την ικανότητα να αναπτυχθεί µέχρι ενός προκαθορισµένου σηµείου.
Κατά συνέπεια τούτου η Ευρωπαϊκή Ένωση έκτοτε είναι σε θέση να σηµατοδοτήσει καινούριες πολιτικές, κοινωνικές, επιστηµονικές και πολιτιστικές ιδέες, φιλοσοφικά και καλλιτεχνικά ρεύµατα και πολιτικές, κοινωνικές και επιστηµονικές αξίες.
Επίσης η συγκεκριµένη πράξη έθετε στην µήτρα της Ευρώπης το πρώτο γονιµοποιηµένο ωάριο, το οποίο κάποτε και ύστερα από αρκετές δυσκολίες και περιπέτειες θα οικοδοµήσει το κυρίαρχο ευρωπαϊκό κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως γίνεται κατανοητό αυτό πρόκειται να λάβει χώρα µόνο και σε περίπτωση που ο ενιαίος και κυρίαρχος Ευρωπαϊκός Λαός αντιληφθεί πως µόνον ο ίδιος συγκροτώντας κράτος θα επίλυση τα οιανδήποτε ανακύπτοντα και διαρκή κοινά για κάθε κάτοικο της συγκεκριµένης γεωγραφικής κουκκίδας πάνω στον παγκόσµιο χάρτη ζητήµατα, τα οποία εµποδίζουν εκείνον και τους υπόλοιπους συγκάτοικους αυτού από µια καλύτερη και δικαιότερη Ζωή. Με άλλα λόγια θεωρώ ό,τι µόλις ο Ευρωπαϊκός Λαός καταλάβει την ύπαρξη του Γενικού Ευρωπαϊκού Συµφέροντος η Ευρωπαϊκή Ένωση θα µετεξελιχθεί από υπερεθνικό οργανισµό ή ιδιόµορφο κρατικό µόρφωµα σε κυρίαρχο δηµοκρατικό συνταγµατικό κράτος, το οποίο πρόκειται να διαθέτει µε δηµοκρατικές διαδικασίες θεσπισµένο Σύνταγµα. Όπως είναι φυσικό αυτό το Ευρωπαϊκό Σύνταγµα θα βασίζεται στην δηµοκρατική αρχή. Αυτό συνεπάγεται ό,τι ο Κυρίαρχος Ευρωπαϊκός Λαός διαπλάθει σύµφωνα µε την δική του πλειοψηφούσα κοινωνική συνείδηση και επιστηµονική γνώση την συνταγµατική έννοµη τάξη, στην οποία διαβιώνει αρµονικά τούτος. ∆εδοµένου ό,τι η λαϊκή κυριαρχία συντελεί ως το θεµέλιο λίθο των σηµερινών Ευρωπαϊκών κρατών, κάποιος είναι σε θέση να υποθέσει ευστόχως πως η ενοποίηση της Ευρώπης θα καταρτίσει ένα ∆ηµοκρατικό Συνταγµατικό Κράτος. Το ανώτερο εγχείρηµα πιστεύω και υποθέτω ό,τι πρόκειται να περιέχει ως ρητό ή σιωπηλό συνταγµατικό κανόνα την αρχή διάκρισης των λειτουργιών. Τούτο σηµαίνει πως η νοµοθετική λειτουργία θα ασκείται από δυο νοµοθετικά όργανα. Πρώτον κάποιο τακτικό νοµοθετικό όργανο και δεύτερον κάποιο έκτακτο νοµοπαραγωγικό όργανο, τα οποία θα νοµοθετούν τους τακτικούς και έκτακτους τυπικούς νόµους του Ευρωπαϊκού Κράτους.
Παράλληλα η εκτελεστική ή διοικητική λειτουργία πρόκειται να ασκείται από την Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση, οι οποία θα απαρτίζεται από τον Εκλεγµένο µε άµεση και καθολική ψηφοφορία των Ευρωπαίων πολιτών πρόεδρο, εφόσον το Κράτος της Ευρώπης οργανώνεται µε την νοµική µορφή του οµοσπονδιακού κράτους. Ενώ εάν η Ευρώπη συνιστά κάποιο ενιαίο κράτος ο θεσµός του αιρετού µε άµεση και καθολική εκλογή από τον ευρωπαϊκό λαό πρωθυπουργού, ο οποίος θα απαγορεύεται κατά την διάρκεια της θητείας αυτού ρητός να αποτελεί µέλος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. ∆εδοµένου ό,τι θα θεσπιστεί ρητά στο Ευρωπαϊκό ∆ηµοκρατικό Σύνταγµα διάταξη, η οποία πρόκειται να καθιερώνει ασυµβίβαστο µεταξύ του αξιώµατος του µέλους της Ευρωπαϊκής Κυβέρνησης και της ιδιότητας του Ευρωβουλευτή.
Ωστόσο κάθε Κυβερνητικό Ευρωπαϊκό σχήµα του ενιαίου Ευρωπαϊκού Κράτους είναι αναγκαίο και απαραίτητο να απολαµβάνει την εµπιστοσύνη του ευρωπαϊκού διαβουλευτικού σώµατος. Με τον τρόπο αυτό διαµορφώνονται περισσότερα αντίβαρα εξουσίας, το οποίο σηµαίνει πως το Κοινοβούλιο της Ευρώπης έχει την δυνατότητα να ελέγχει καλύτερα και ποιοτικότερα τα πεπραγµένα της Κυβέρνησης.
Επιπλέον ο αρχηγός της εκτελεστικής εξουσίας θα υποχρεούται να δηµοσιεύει από την προεκλογική εκστρατεία αυτού έναν δεσµευτικό για τούτον κατάλογο εν δυνάµει υπουργών εκείνου. Απόρροια αυτού συνιστά ό,τι καθένας πολίτης της Ευρώπης ενώ θεωρητικά και τυπικά ψηφίζοντας Τον τάδε ή τον δείνα για κυβερνήτη αυτής διαλέγει µόνο τον πρωθυπουργό ή πρόεδρο. Εντούτοις ουσιαστικά και έµµεσος θα επιλέγει συλλογικό κυβερνητικό σχήµα, το οποίο πρόκειται να χαράζει, να καθορίζει και να εφαρµόζει συγκεκριµένη κυβερνητική πολιτική, η οποία θα µετουσιώνεται σε τυπικούς νόµους.
Το ∆ικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης νοµίζω πως πρέπει να µετεξελιχθεί από οιωνοί συνταγµατικό δικαστήριο σε πραγµατικό συνταγµατικό δικαστήριο της Ευρώπης, το οποίο θα ασκεί προληπτικό και κατασταλτικό έλεγχο συνταγµατικότητας των νόµων. Επιπροσθέτως θα έχει την δυνατότητα να προσφεύγει κάθε Ευρωπαίος Πολίτης σε αυτό για νοµοθετικές και διοικητικές πράξεις και παράληψης των οργάνων της Ευρώπης. Συνεπώς το συνταγµατικό δικαστήριο θα απονέµει, όχι µόνο δικαιοσύνη, άλλα επίσης πρόκειται να περιορίζει τις αυθαιρεσίες της νοµοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας χωρίς όµως να ανάγεται στον µοναδικό φύλακα της πολιτείας.
Τέλος η Μεγάλη Γαλλική Επανάσταση καθιερώνει ως συνταγµατικούς κανόνες τα θεµελιώδη ανθρώπινα δικαιώµατα. Ειδικότερα η ισότητα, η ελευθερία, το δικαίωµα κάθε γενιάς να θεσπίζει το νοµικό πλαίσιο, το οποίο εκφράζει εκείνη ανάλογα µε την επιστηµονική γνώση και την επικρατούσα εκείνη την στιγµή κοινωνική κοσµοθεωρία αυτής. Συνεπώς το αναφαίρετο δικαίωµα κάθε γενιάς να καθορίζει την συνταγµατική έννοµη τάξη σύµφωνα µε της δικές της ανάγκες και επιθυµίες µεταφράζεται στην συνταγµατική γλώσσα µε τον νοµικό όρο αναθεώρηση του συντάγµατος. Κατά επέκταση των προλεγόµενων είναι αδύνατον να καταρτιστεί στο µέλλον Ευρωπαϊκό ∆ηµοκρατικό Σύνταγµα, το οποίο αδιαφορεί για την προστασία και την εφαρµογή των θεµελιωδών δικαιωµάτων του ανθρώπου, καθότι η Ευρώπη άνευ σεβασµού και προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωµάτων εκ φεύγει από την σύγχρονη παράδοση αυτής και επιστρέφει στο χάος του φεουδαλισµού και στο λανθασµένο και επικίνδυνο πρότυπο του φυσικού δικαίου. Ο σύγχρονος πανανθρώπινος ευρωπαϊκός κόσµος αντιµάχεται εδώ και παρά πολλούς αιώνες στο φυσικό δίκαιο θεσπίζοντας δηµοκρατικά όργανα καθορισµού των τυπικών νόµων, δικαστήρια και χάρτες θεµελιωδών δικαιωµάτων, οι οποίοι περιορίζουν την απόλυτη εξουσία του µονοκράτορα.
Συµπερασµατικά όταν και όποτε µετασχηµατιστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση σε Ευρωπαϊκή κρατική οντότητα οφείλει να καθιερώσει, να σεβαστεί και να εφαρµόσει τις διαµορφωθείσες στο ευρωπαϊκό περιβάλλον πολιτικές αξίες, οι οποίες συνιστούν η δηµοκρατική αρχή, η αρχή διάκρισης των εξουσιών, η αρχή του κοινοβουλευτισµού, ο σεβασµός και η προστασία στα ανθρώπινα δικαιώµατα και το δικαίωµα εκάστοτε γενιάς να θεσπίζει το οικείο σε αυτήν νοµοθετικό πλαίσιο αναθεωρώντας το ισχύον τυπικό σύνταγµα.
Με άλλα λόγια η περιορισµένων δυνατοτήτων Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αναγκαίο και απαραίτητο να µετουσιωθεί σε απεριορίστων δυνατοτήτων κράτος δίκαιου συνταγµατική πολιτεία. Τούτο συνεπάγεται ό,τι η Ευρώπη ως κυρίαρχο κράτος οφείλει να καθιερώσει όλους εκείνους τους συνταγµατικούς και όχι µόνο κανόνες, οι οποίοι πρόκειται να γεννήσουν ένα σύγχρονο δηµοκρατικό συνταγµατικό κράτος του ενιαίου Ευρωπαϊκού λαού.
