Το όραμά μας για το Αιγαίο, δεν είναι συμβατό με την στρατικοποίησή του· όποιας μορφής, προέλευσης και διαχείρισης. Αποτελεί ύβρη στη φύση και στους θεούς των ανθρώπων, κάθε γκριζάρισμα του γαλάζιου της περιοχής· κάθε εικόνα του ουρανού και της αιγαιακής θάλασσας, με πολεμικά αεροπλάνα, αεροπλανοφόρα και υποβρύχια.
Το όραμά μας για αυτή, την τόσο ποικιλόμορφη και έγχρωμη περιοχή του Πλανήτη-περιοχή μοναδικού πλούτου ομορφιάς, γεωλογικής και εικονικής ισορροπίας-είναι η πληρότητα και η ενίσχυση της εικόνας της, με ειρηνική, τεχνολογικά υπερσύγχρονη και δημιουργική ανθρώπινη παρουσία.
Στα 2050, οραματιζόμαστε τα νησιά του Αιγαίου και της ευρύτερης περιοχής να βρίθουν από ανθρώπους και δημιουργική ζωή. Ανθρώπους-πολίτες, τόσο της υπόλοιπης Ευρώπης, όσο και του άλλου κόσμου. Ανθρώπους, που θα γνωρίζουν την προσφορά, στον πανανθρώπινο πολιτισμό, όσων μέχρι τώρα έζησαν στα νερά του Αιγαίου και στα διάσπαρτα νησιά/βραχονησίδες του. Ανθρώπων, που θα έχουν ως στόχο ζωής, την αέναη επιβίωση του φυσικού περιβάλλοντός του, με απεξάρτηση, απ’ ό,τι και όσα οδηγούν σε καταστροφές και αφανισμό του.
Στα 2050, οραματιζόμαστε τα νησιά του Αιγαίου και της ευρύτερης περιοχής να βρίθουν από πολιτισμική πολυμορφία και αναζήτηση. Να αποτελούν πολιτισμικά κέντρα διαλόγου. Κέντρα στήριξης της πολιτισμικής πολυμορφίας του Πλανήτη, εν γνώσει και στην υπηρεσία της. Να αποτελούν, επίσης, κέντρα αναζήτησης και διαπολιτισμικής αναγνώρισης της γνώσης. Της γνώσης, που θα βελτιώνει και θα διορθώνει την πορεία της ανθρωπότητας, προς το μέλλον.
Στα 2050, οραματιζόμαστε τους ανθρώπους που ζουν στα νησιά του Αιγαίου και στην ευρύτερη περιοχή, να διαθέτουν το καλύτερο, όποιας μορφής, σύστημα επικοινωνίας και διακίνησης μεταξύ τους και μ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Ένα σύστημα επικοινωνίας, πρωτοπόρο τεχνολογικά, οικολογικό ενεργειακά και αξιοποιήσιμο, απ’ όλους. Προς την κατεύθυνση αυτή ο αέρας, η θάλασσα και ο ήλιος του Αιγαίου, σε συνδυασμό με τις νέες και συνεχώς βελτιούμενες μορφές αποθήκευσης της οικολογικής ενέργειας, αποτελούν ιδανική λύση. Το Αιγαίο μπορεί και πρέπει να μπει στην πρωτοπορία της ανάπτυξης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Να μπει πρωτοποριακά, τόσο στο πεδίο της παραγωγής, όσο και στο πεδίο της κατανάλωσης της ενέργειας αυτής, με όσο γίνεται μεγαλύτερη και αποτελεσματικότερη αξιοποίησή της.
Στα 2050, τέλος, οραματιζόμαστε τους ανθρώπους που ζουν στα νησιά του Αιγαίου και στην ευρύτερη περιοχή, να απολαμβάνουν τη ζωή τους. Να απολαμβάνουν την ομορφιά του περιβάλλοντός τους, τη στάση ζωής των συνανθρώπων τους, τα επιτεύγματα της δημιουργικότητάς τους, την αίσθηση της ασφάλειάς τους, τα ερεθίσματα που δέχονται όλες οι αισθήσεις τους, την πληρότητα και την ποιότητα της ψυχικής τους ηρεμίας· κυρίαρχα να απολαμβάνουν το μοναδικό πλεονέκτημά τους ιστορικά, να σκέφτονται, να μιλούν, να λειτουργούν και να δημιουργούν, με όρους κοινωνίας της γνώσης.
Η απάντησή μας, λοιπόν, στην πρακτική του Ερντογάν για γκριζάρισμα της θάλασσας, του αέρα και των νησιών του Αιγαίου, είναι έγχρωμη. Μιλάμε για μεγαλύτερη πολυμορφία, περισσότερο ευρωπαϊκό και διεθνικό γαλάζιο, περισσότερο και καλύτερα κατανεμημένο δημιουργικό πλούτο.
Στα 2050 ο αέρας, η θάλασσα και τα νησιά του Αιγαίου, θα εξακολουθούν να ανήκουν γεωγραφικά στην Ελλάδα, αναπτυξιακά στην Ευρώπη και πολιτισμικά στους Ανθρώπους όλου του κόσμου. Όπως ακριβώς, σήμερα.
Σημ.: Απόσπασμα, από το βιβλίο
του Χριστόφορου Κορυφίδη,
“ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
ΣΤΟΝ 21o ΑΙΩΝΑ” (Ιανουάριος 2021)
