Το Ορφανοτροφείο Χανίων κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου

Β’ Μέρος
Το αφιέρωμα του «Κήρυκα» συνεχίστηκε και στις 29/3/1928 με λεπτομέρειες για τη λειτουργία του. Το ορφανοτροφείο είχε Διτάξιο Δημοτικό Σχολείο με δασκάλους τον Δ. Καΐσκο και τη δεσποινίδα Σταματία Μαστορακάκη, καθώς και τρία εργαστήρια τεχνικής εκπαίδευσης: υποδηματοποιΐας, ξυλουργικής και ραπτικής, με εκπαιδευτές τον Μπάσκο, τον Γαβριλάκη και την Αφροδίτη Γεωργιλάκη, αντίστοιχα. Τον Οκτώβριο του 1928 αποφασίστηκε και η δημιουργία Αγροτικού Τμήματος για 15 τροφίμους που θα έπαιρναν απολυτήριο Δημοτικού. Αυτό το τμήμα θα ακολουθούσε το Πρόγραμμα Γενικών Γεωπονικών Πρακτικών Σχολών, το οποίο περιελάμβανε φυσιογνωστικά μαθήματα, όπως Βοτανική, Ζωολογία, Φυσική και Χημεία, καθώς και πρακτικά μαθήματα Γεωργίας, Αμπελουργίας, Σηροτροφίας, Μελισσοκομίας. Επίσης, θα δημιουργούταν ξεχωριστός κλάδος Ελαιοκλαδευτών και Τεχνητών Ελαιοκόμων.

Υπεύθυνος των γεωπονικών μαθημάτων ορίστηκε ο Νομογεωπόνος Αναστασιάδης, ενώ των φυσιογνωστικών ο Γενικός Επιθεωρητής Φιλόπουλος, καθώς και ο Τμηματάρχης Θεοδωρίδης με τους καθηγητές Σαμιωτάκη, Κατάκη, Ανδρουλιδάκη και Κακαβελάκη («Κήρυξ» 18/10/1928). Επίσης, τα παιδιά επιδίδονταν και στη γυμναστική στον μεγάλο κήπο του ιδρύματος, σύμφωνα με το νέο πρόγραμμα που εισήγαγε ο Λαμπρικίδης. Το διοικητικό προσωπικό περιελάμβανε τον διαχειριστή Νικόλαο Γωνιωτάκη, την οικονόμο Μαρία Μαρκαντωνάκη, τον παιδονόμο Μ. Γαλανάκη, τον κηπουρό-θυρωρό, τρεις υπηρέτριες, δυο πλύστρες και το ιατρικό προσωπικό, το οποίο αποτελούνταν από τον ιατρό Αριστομένη Λεκανίδη και τη νοσοκόμα Μαρία Σιγανάκη («Κήρυξ» 29/3/1928). Είναι εντυπωσιακή η άρτια οργάνωση του Ορφανοτροφείου Χανίων, το οποίο είχε διπλό στόχο, την μόρφωση των παιδιών και την επαγγελματική κατάρτιση. Υπήρχε πρόβλεψη για την υγιεινή των χώρων, την άσκηση, ακόμα και η αναγκαία ιατρική φροντίδα.

Η τοπική κοινωνία αγκάλιασε με ενδιαφέρον το ορφανοτροφείο κι αυτό φαίνεται από το αφιέρωμα στην τοπική εφημερίδα, τη συμμετοχή στις θρησκευτικές γιορτές (Χριστούγεννα και Πάσχα) και τη μουσική παιδεία των παιδιών. Ο Ιταλός μουσικός Alfonso Di Maio, διευθυντής του «Ερασιτεχνικού Μουσικού Ομίλου», δημιούργησε μια ορχήστρα στο ορφανοτροφείο τον Απρίλιο του 1926 («Κήρυξ» 25/4/1926). Επίσης, ο Di Maio συνέθεσε τον ύμνο του ορφανοτροφείου, τον οποίο έψαλαν τα ορφανά μαζί με τα κάλαντα τα Χριστούγεννα του 1926 («Κήρυξ» 23/12/1926). Ο ύμνος των ορφανών είχε μεγάλη επιτυχία. Έτσι, ο Γενικός Επιθεωρητής Ορφανοτροφείων της Ελλάδας αποφάσισε να τον παίξουν όλες οι μπάντες των ορφανοτροφείων της χώρας. Ο Διευθυντής του «Κρητικού Ωδείου» (μετέπειτα «Βενιζέλειου Ωδείου») Αλέξανδρος Αλιμπέρτης (καθηγητής βιολιού με πτυχίο από το Ωδείο Αθηνών) ήταν ο δεύτερος μουσικός, ο οποίος δημιούργησε μια μπάντα με τα παιδιά του ορφανοτροφείου, η οποία παρέλασε παιανίζοντας στους δρόμους της πόλης την ημέρα της Πρωτοχρονιάς του 1929 («Παρατηρητής» 12/1/1929). Ακολούθησε το 1934 ο Ελευθέριος Μαυρομάτης, Διευθυντής της μαντολινάτας του «Βενιζέλειου Ωδείου», ο οποίος διεύθυνε και τη μπάντα του ορφανοτροφείου («Κήρυξ» 28/2/1934). Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι τρεις καταξιωμένοι αρχιμουσικοί της πόλης πρόσφεραν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους στο ορφανοτροφείο, φανερώνοντας τα φιλάνθρωπα αισθήματά τους, αλλά και την αποδοχή των ορφανών από τους Χανιώτες.

Ο «Κήρυξ στις 19/4/1928 κάνει ένα ακόμα πρωτοσέλιδο αφιέρωμα στο ορφανοτροφείο με τίτλο «Πάσχα στο Ορφανοτροφείο», όπου περιγράφει τα συναισθήματα των ορφανών για τις γιορτές και την επίσκεψη δώδεκα δεσποινίδων του Συλλόγου Δεσποινίδων της πόλης. Η πρόεδρος του συλλόγου Μαρίνα Ιωσήφ Λεκανίδη έβγαλε ένα μικρό λόγο και μοιράστηκαν δώρα στα παιδιά.
Τέλος