Το παιδομάζωμα της Φρειδερίκης

Αγαπητέ κ. Νίκο Καπριδάκη, η εκτίμηση μου στο πρόσωπό σας είναι πολλή μεγάλη, παρότι δεν σας γνωρίζω προσωπικώς, ωστόσο τακτικά διαβάζουμε στα “Χ.Ν.” επίκαιρα κείμενα και άρθρα σας. Βέβαια, μόνιμος κάτοικος Χανίων περισσότερα από 15 χρόνια με την Κρητικοπούλα σύζυγό μου, ζυμώθηκα με τον έξοχο κι εργατικό Κρητικό λαό, έχω σπουδαίους φίλους και νιώθω “Χανιώτης”. Συνακόλουθα, και εξ ιδιοσυγκρασίας προσέχω στα κείμενά μου να μην στενοχωρώ κανέναν συνάνθρωπό μου, γιατί σέβομαι βαθύτατα το ελεύθερο, διαφορετικό, μοναδικό κι ανεπανάληπτο πρόσωπο των συνανθρώπων μας, ανεξαρτήτως των όποιων διαφορετικών του υπαγωγών – καταβολών. Όμως, αγαπητέ κ..Ν. Καπριδάκη είμαστε κάποιας μεγάλης ηλικίας, που βιώσαμε στο “πετσί” μας τον επάρατο και καταστρεπτικό ΕΛΛ. Εμφύλιο Πόλεμο, απάνω στην Β. Ελλάδα [εσείς -ευτυχώς- ζήτημα να ρίξατε δύο τουφεκιές στον ανύπαρκτο σχεδόν τοπικό εμφύλιου, ενώ όλος ο Κρητικός λαός αντιστάθηκε ηρωικά ενάντια στους βάρβαρους κι αιμοδιψείς Ναζί Γερμανούς.
Κι ακριβώς, επειδή βιώσαμε τον ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟ [ούτε καν κάνατε λόγο για την “ταμπακιέρα”, δηλ. και ποιός ευθύνεται για τον Ελ. Εμφύλιο Πόλεμο, αλλά ακόμη και για τα Δεκεμβριανά του 1944;] εμφύλιο σπαραγμό, είναι αλήθεια πως με λύπησε η εκδηλωθείσα με την ανωτέρω επιστολή σας έλλειψη της γνωστής Κρητικής γενναιοδωρίας: Προσέξτε, παρότι αδικήσατε τον απλό συγγραφέα του βιβλίου που παρουσιάστηκε στα “Χ.Ν.” εντούτοις είστε ελεύθερος να εκφράζετε όπως θέλετε τη δική σας άποψη και γνώμη, και σε κανέναν δεν πέφτει ο λόγος. Δεν χαρήκατε κ. Ν. Καπριδάκη, ένα φτωχόπαιδο τσομπανάκι που έζησε τη φρίκη δύο πολέμων [Ιταλικός-Εμφύλιος], ακριβώς εκεί που συνέβησαν φοβερά πολεμικά γεγονότα, πάνω στα κακοτράχαλα Ηπειρώτικα βουνά, που ωστόσο ΕΠΕΖΗΣΕ, ανδρώθηκε σε Κρατικά Ιδρύματα [αν ήταν του παραπετάσματος όλα καλά αγαπητέ κ. Ν. Καπριδάκη!], σπούδασε κι έγινε σπουδαίος γιατρός και μάλιστα τον είχαμε στο Ναυτικό Νοσοκομείο Σούδας, επαναλαμβάνω να δείξετε τόση μικροψυχία πια;
Επειδή, είναι ανάγκη να ειπωθούν μερικά πράγματα, θα επανέλθω με δεύτερο σχόλιό μου, για να έχετε ακριβείς κι ολοκληρωμένες πληροφορίες πάνω στα τρομακτικά εκείνα συμβάντα της κατεστραμμένης πατρίδας μας. Και για να λέμε του Θεού την αλήθεια, κάποιαν αλήθεια και κάπιο δίκιο το έχετε κι εσείς: Όμως, επιτρέψτε με να διακόψω και θα επανέλθω σύντομα. Φιλικά και με εκτίμηση Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος ΧΑΝΙΑ.

Αγαπητέ κ. Ν. Καπριδάκη, όπως υποσχέθηκα επέστρεψα -ήταν ανάγκη να διέκοπτα παρά τη θέλησή μου και ζητώ συγγνώμη- για να συνεχίσω το σχόλιό μου και να κάνουμε μια συζήτηση γενικώς για την τότε ζοφερή κατάσταση της χώρας μας, φιλικά και με απεριόριστη εκτίμηση στο γνωστό κι έντιμο πρόσωπό σας. Ωστόσο, είμαι υποχρεωμένος -αλλιώς τζάμπα έμαθα πέντε γράμματα, φτωχόπαιδο αγροτόπαιδο στον κάμπο της Ημαθίας- να καταθέσω κάποιες απόψεις μου, που είναι βασισμένες σε αληθινά βιώματα, έρευνες, σπουδές, συγκέντρωση πολλών ντοκουμέντων κ.λ.π, ύστερα από κοινωνιολογική έρευνα των αιτίων και προβλημάτων του επάρατου Ελ. Εμφυλίου Πολέμου. Οι απόψεις μου δεν έχουν σχέση με καμιά επιλεκτική μνήμη κι άλλωστε δεν ασχολούμαι με την Πολιτική, παρά με την Κοινωνιολογία, την Νομική Επιστήμη και την Οικονομία και τώρα απολαμβάνω τη σύνταξή μου στα 79 μου χρόνια!
Λοιπόν, κ.Ν. Καπριδάκη, στην κοσμοχαλασιά και την ανείπωτη καταστροφή κι ερημία της πατρίδας μας στις δύο πολύ κρίσιμες δεκαετίες του 1940 και 1950, τί καλό να περιμέναμε; Μόνο μίση, πάθη, παντού καταστροφές, μπόλικο κι άδικο αίμα [και θα δούμε παρακάτω ποιός έφταιγε γι’ αυτό!], αντεκδικήσεις εκατέρωθεν, κι ο φτωχός και κατεστραμμένος λαός μας να μην μπορεί να σταθεί ούτε στα πόδια του και να θρέψει τις οικογένειές του…
Όμως, αγαπητέ κ. Ν. Καπριδάκη, διαπιστώνω με μεγάλη λύπη μου [σ’ όλη μου τη ζωή συμβαίνει αυτό], ότι η εν γένει Αριστερά στη χώρα μας έχει συνηθίσει ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ να αποφεύγει, όπως ο διάβολος το λιβάνι, την “Ταμπακιέρα”, δηλαδή την ουσία του προβλήματος κι ερωτήματος συνάμα, ΠΟΙΟΣ, επιτέλους, είναι ο υπεύθυνος τόσο των δεινών και του αθώου αίματος του Ελλ. Εμφυλίου Πολέμου [1946-49], αλλά και των αιματηρών Δεκεμβριανών 1944; Πάντα η Αριστερά, “ψάχνει ψύλλους στ’ άχυρα” και ποτέ δεν ανέλαβε τις τρομαχτικές της ευθύνες για την ανείπωτη καταστροφή της πατρίδας μας. Έτσι, για ενημέρωση και πληροφορίες προς τους νέους μας ανθρώπους είμαι υποχρεωμένος σαν Έλληνας Δημοκρατικός πολίτης να καταθέσω στην αρχή μερικές απόψεις και ιστορικά γεγονότα, γνωστά άλλωστε στους πολλούς Έλληνες πολίτες: Και, βέβαια, ύστερα θα ακολουθήσουν οι άλλες απόψεις, μελέτες, έρευνες και συμπεράσματα πασίγνωστων και σπουδαίων Αριστερών – Κομμουνιστών συνανθρώπων μας, που βίωσαν στο “πετσί” τους όλα εκείνα τα συγκλονιστικά κι άκρως καταστρεπτικά για τον τόπο μας γεγονότα. Κι όμως, αγαπητέ κ. Ν. Καπριδάκη, εσάς σας πείραξε ή ενόχλησε η αληθινή τω όντι εξιστόρηση του κ. Βενέτη [δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο, αλλά γνωρίζω ως την τελευταία λεπτομέρεια όσων αναφέρονται στο μικρό και ταπεινό βιβλίο του] κι ωστόσο έχετε το απόλυτο δικαίωμα να λέτε και να γράφετε τις δικές σας απόψεις: Όμως, υπάρχει και η αντίστοιχη υποχρέωση της καταγραφής της ιστορικής αλήθειας, για να φανεί η διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας: Και ποιοί κάνουν αυτήν την αποκατάσταση της διαστρεβλωθείσης ιστορικής πραγματικότητας; Μα, σπουδαίοι Έλληνες πατριώτες της Αριστερά και του Κ.Κ.Ε!! Θα τα συναντήσετε, λίγο παρακάτω, αφού πρώτα γίνει μια ιστορική ενημέρωση: Όμως, πριν προσωρήσω, κ. Ν. Καπριδάκη, θα σας πω, ότι είμαι πιο χαρούμενος που τα ορφανά [και γνωρίζετε ότι ο πόνος της ορφάνιας δεν ξεριζώνεται εύκολα από τον ψυχισμό των παιδιών] του Εμφυλίου Πολέμου και τα περισσότερα παιδιά ανταρτών, ΕΜΕΙΝΑΝ στην Ελληνική Επικράτεια, κι έστω με δυσκολίες και πολλά προβλήματα της κατεστραμμένης ολότελα Πατρίδας μας, έτυχαν ικανοποιητικής περίθαλψης, διαπαιδαγώγησης [καλά διαβάζετε, αλλιώς έχετε παντελή άγνοια], τα περισσότερα σπούδασαν ανώτατες σπουδές κι άλλα έμαθαν μια τέχνη κι ανέθρεψαν αξιοπρεπώς τις οικογένειές τους, σ’ όλη την επικράτεια της χώρας μας: Κι όμως, στη χώρα μας συνέβη το παράδοξο: να παραπονούνται ότι το Ελληνικό Κράτος, διαπαιδαγώγησε τα ορφανά του Εμφυλίου, σύμφωνα με τα Ελληνο-Χριστιανικά ιδεώδη και ιδανικά, την Ελληνική Ιστορία και τα ήθη, τις παραδόσεις και τα έθιμα του Ελληνικού λαού και δεν…. ντράπηκαν [άκουσον, άκουσον!!] να μην διδάξουν ελεύθερα το “Κομμουνιστικό ιδεώδες και το μίσος ενάντια στην… επάρατη δεξιά!! Ακούς εκεί, απαίτηση!! Αλλά κ. Ν. Καπριδάκη ας προχωρήσουμε λιγάκι παρακάτω για να γνωρίσουμε και την ιστορική αλήθεια, επιτέλους!
– Βιώνοντας από μικρός επάνω στη Β. Ελλάδα, τις καταστρεπτικές συνέπειες του Ελλ. Εμφυλίου, καταθέτω την προσωπική μου άποψη, ότι η μνήμη παίρνει την αξιολογική της διάσταση από τα μαθήματα και τα διδάγματα της Ιστορίας: Όντας φτωχόπαιδο κι αγροτόπαιδο, σπούδασα πολύ δύσκολα στο Αριστοτέλειο κι από τα φοιτητικά μου χρόνια [είχα φίλους και Χανιώτες σήμερα ακόμη αξιόλογοι νομικοί] βασανιζόμουν και διαρκώς σκεφτόμουν ποιά ήσαν τα προβλήματα και οι αιτίες του εμφυλίου πολέμου και έτρεμα στο ενδεχόμενο ενός νέου εμφυλίου σπαραγμού και διχασμού του ταλαίπωρου και βασανισμένου λαού μας, κι έκανα τα πάντα -όπως είμαι και δυναμικός χαρακτήρας- για την αποτροπή του. Έτσι, παράλληλα με τις επαγγελματικές μου ασχολίες έτρεχα παντού και συγκέντρωνα χρήσιμα ντοκουμέντα, έγγραφα, μαρτυρικές αληθείς καταθέσεις, αρχεία Κράτους και Κ.Κ.Ε., για την κοινωνιολογική προσέγγιση του Εμφυλίου Πολέμου. Και το συμπέρασμά μου ήταν: Ποτέ, μα ποτέ στον όμορφο τόπο μας εμφύλιες διαμάχες και διχασμοί, κι όσοι θα το επιχειρήσουν θα “φάνε τα μούτρα τους!!”
1.- Οι πάντες στη χώρα μας καταλήουν ότι ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος ΔΕΝ υπήρξε προϊόν των κοινωνικών διαιρέσεων της χώρας μας, αλλά των ανώμαλων και δύσκολων συνθηκών που ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ στην πατρίδα μας η περίοδος της Κατοχής. Αυτή [δηλ. η Κατοχή] ήταν που οδήγησε στη συρρίκνωση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, τη ριζοσπαστικοποίηση του Ελληνικού λαού και τη μετεξέλιξη του Κ.Κ.Ε. σε πολιτική δύναμη με σοβαρή και υπολογίσιμη στρατιωτική ισχύ, σχεδόν ως το τέλος του 1944, αφού όλοι σχεδόν οι μάχιμοι αξιωματικοί του Ελλ. Στρατού έλαβαν μέρος στην αντίσταση κατά των Ναζί Γερμανών, άσχετα, αν λίγο αργότερα παγιδεύτηκαν και ποδηγετήθηκαν ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΆ από το μάχητικό Κ.Κ.Ε.
2.- Στη διάρκεια της ανωτέρω κοινωνιολογικής μας έρευνας για την ευθύνη και τα αίτια του εμφυλίου, έτυχε να συνεργαστώ με διάσημη Ισπανίδα ιστορικά, δημοσιογράφο, ερευνήτρια και αντίπαλο του δικτάτορα φασίστα Φράνκο και καταλήξαμε σε κάποια συμπεράσματα και κάποιες συγκρίσεις των δύο Εμφυλίων Πολέμων: Α). Και στη μεν Ισπανία η Αριστερά ήταν πλουραλιστική [κομμουνιστές, σοσιαλιστές, τροτσκιστές, αναρχικοί και κάθε είδους κεντρώοι κι αριστεροί], στην Ελλάδα, συνέβη και ίσχυσε ακριβώς το αντίθετο: Η Αριστερά ήταν μονοδιάστατη, παρά τον κατ’ επίφαση πλουραλισμό του Ε.Α.Μ., ενώ η ΠΑΡΑΤΑΞΗ και πτέρυγα των νικητών [πάνω από 75% του λαού και ορθά και σωστά διαβάζετε το νούμερο και το γνωρίζετε αυτό] υπήρξε πολυδιάστατη. Ως γνωστόν η δύναμη [στην αποκορύφωσή της] της εν γένει Αριστεράς [μαζί και το Κ.Κ.Ε.] ήταν και είναι μέχρι σήμερα στο 20% του Ελληνικού λαού. [Θα το διαπιστώσετε αυτό λίγο παρακάτω από ιστορικό γεγονός].
Β). Η σύγκριση των δύο Εμφυλίων: Η σύγκριση απέδειξε ότι ο Ελληνικός Εμφύλιος πόλεμος και παρά τις τεράστιες απώλειες και καταστροφές που προκάλεσε στην πατρίδα μας, δεν έφτασε ωστόσο στα απίστευτα άκρα του Ισπανικού εμφυλίου, κι αυτό εξηγεί και τη διαφορετική πρόσληψη των πολέμων αυτών στη Συλλογική Μνήμη των δύο λαών. Ωστόσο, κ. Ν. Καπριδάκη, οι διαφορές αυτές ανάμεσα στους δύο εμφυλίους πολέμους αφορούν και τη ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ τους Κληρονομιά: Η λήξη του πολέμου βρήκε την Αριστερά ηττημένη τόσο στην Ισπανία, όσο και στην Ελλάδα, όμως [και προσέξτε κ. Ν. Καπριδάκη] η ήττα αυτή είχε ΡΙΖΙΚΑ διαφορετικές συνέπειες για την κάθε χώρα: Και στη μεν Ισπανία ΟΙΚΟΔΟΜΗΘΗΚΕ ένα στυγνό Φράνκικο δικτατορικό καθεστώς κι άφησε αγιάτρευτες πολλές πληγές στη Ισπανική κοινωνία. ΑΝΤΙΘΕΤΑ [!!] στην Ελλάδα, οι νικητές ΔΙΑΤΗΡΗΣΑΝ τη χώρα μας σε ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΉ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΉ ΤΡΟΧΙΑ!
Και παρότι, το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα ήταν κάτω από τους γνωστούς ελέγχους και περιορισμούς [κι ερωτώ: Πώς να μην ήταν κ. Ν. Καπριδάκη, ύστερα από τέτοια πρωτοφανή κι ανείπωτη καταστροφή της πατρίδας μας και τον ΑΔΙΚΟ σκοτωμό-σφαγιασμό τόσο πολλών Ελλήνων πολιτών και κυρίως των άτυχων κι αγράμματων φαντάρων [οι αδιάντροποι αριστεροί καλοπερασάκηδες συγγραφείς του μίσους κι ανείπωτης έχθρας, τα αποκαλούσαν αυτά τα φτωχά παιδιά της υπαίθρου κι αγροτιάς ΜΟΝΑΡΧΟΦΑΣΙΣΤΕΣ κι άλλες ύβρεις και χαιρόντουσαν όταν τα μακέλευαν από ψηλές κι ασφαλείς θέσεις, κατά χιλιάδες!! και θησαύριζαν κιόλας με τα αισχρά βιβλία τους, μέσα στην άνεση και την ελευθερία, που τους παρείχε …. η επάρατος “Δεξιά”. Έλεος πια!!…
Αλλά, ας συνεχίσουμε καλύτερα: Το πολιτικό σύστημα αυτό, ωστόσο, δεν έπαυε να είναι ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, που στις ελεύθερες βουλευτικές εκλογές του 1958 [ιδού το ασφαλές ιστορικό γεγονός του αριθμού της δύναμης της Αριστεράς], η τότε ισχυρή Ε.Δ.Α. [μαζί και το Κ.Κ.ΚΕ, βέβαια], και μόλις οκτώ χρόνια από το τέλος του εμφυλίου πολέμου ΑΝΑΔΕΙΧΘΗΚΕ σε κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης [ελπίζω να τα θυμάστε αυτά], συγκεντρώνοντας περίπου το 25% της συνόλου κοινοβουλευτικής δύναμης κι εκπροσωπούσα ακριβώς το 20,02% του συνόλου του Ελληνικού λαού [πολλή ισχυρή δύναμη]. Αυτό το ποσοστό ήταν, είναι και θα είναι για πάντα στην Πατρίδα μας, αρκετά υπολογίσιμο και άκρως δυναμικό.
Γ). όμως, αγαπητέ κ. Ν. Καπριδάκη, ξέρετε ποιό είναι το αξιοπερίεργο σ’ όλη την ιστορία αυτή; Είναι, ότι παρά το συντρπτικό, τί γράφω! το συνολικό ποσοστό ευθύνης των αιματηρών και καταστρεπτικών συγκρούσεων ΑΝΗΚΕΙ στην ΗΤΤΗΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, μολαταύτα, οι νικητές [σωστά διαβάζετε] ΕΠΕΔΕΙΞΑΝ έμπρακτα και σε ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΌ βαθμό [δεν είναι κι αυτοί άγιοι!!] ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ, ισορροπία, υπομονή και λήθη, ακριβώς, για την αποτροπή επανάληψης της αδελφοκτόνου σύγκρουσης.
Αλλά, ας δούμε και τί έκανε από την άλλη μεριά η άγια και προοδευτική Αριστερά… Και περί αυτού θα αφήσουμε να μιλήσουν, να εκφράσουν τις απόψεις, δηλώσεις και τα συμπεράσματά τους, ποιοί νομίζετε αγαπητέ κ. Ν. Καπριδάκη; Μα, γνωστά και σπουδαία επιφανή πρόσωπα, αληθινοί πατριώτες και πρωτοπόροι της Αριστεράς και Αρχικομμουνιστές: Ωστόσο, το σπουδαίο δεν είναι όσα δήλωσαν κι έγραψαν επισήμως και δημοσίως, αλλά υψίστης αξίας και σημασίας είναι ότι ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, κ. Ν. Καπριδάκη ΟΥΔΕΙΣ, μα ουδείς απλός ή επίσημο ηγετικό στέλεχος της Αριστεράς δεν ΤΟΛΜΗΣΕ να αντικρούσει ή αμφισβητήσει ΟΥΤΕ μία λέξη τους κι όχι φράσεις: Δεν το βρίσκετε εντυπωσιακό;
Κι όμως, η Αριστερά, αγαπητέ κ. Ν. Καπριδάκη -τη δουλειά της κάνει- όχι από την μεταπολίτευση του 1974, αλλά από το 1958 αλώνισε κι αλωνίζει ως τις μέρες μας σε όλα τα πεδία της Ελληνικής κοινωνίας! Κάντε λίγη υπομονή κι αμέσως παρακάτω έρχεται η απάντηση:
Έτσι, καιρός είναι να φτάσουμε στην “Ταμπακιέρα”, δηλαδή το κρίσιμο ερώτημα: Ποιοί ευθύνονται επιτέλους, για την ανείπωτη καταστροφή και τον θάνατο χιλιάδων και χιλιάδων -εντελώς άδικα- Ελλήνων πολιτών, όχι μόνο από πλευράς νικητών, αλλά και τον άδικο κι αδικαιολόγητο θάνατο χιλιάδων ανθρώπων και της Αριστεράς και κυρίως νέων -βλασταριών του Δημοκρατικού Στρατού [αντάρτες], που τα περισσότερα εξ αυτών [για προσέξτε κ. Ν. Καπριδάκη] ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΗΘΗΚΑΝ βιαίως από την προδοτική κι αντεθνική ηγεσία της τότε Αριστεράς -Κ.Κ.Ε., όπως θα έχετε διαβάσει σε βιβλίο κομμουνιστή συγγραφέα!!… Επίσης, θεωρώ απαράδεκτο να μην σεβόμαστε και τη μνήμη χιλιάδων Ελλήνων πολιτών, που εξαναγκάστηκαν να καταφύγουν στα βουνά, ασχέτως, αν τελικώς προδόθηκαν τα όνειρα κι οράματά τους από τους ηλίθιους και μεγαλομανείς ηγέτες της τότε Αριστεράς.
ΕΥΘΥΝΗ για τον εμφύλιο και τα Δεκεμβριανά 1944:
Αρχίζω με τον σπουδαίο αείμνηστο Κορνήλιο Καστοριάδη, τον θεωρητικό του Κομμουνισμού, τον καθηγητή Κοινωνιολογίας και Φιλοσοφίας στο Παρίσι, τον οποίο αμέσως μετά την μεταπολίτευση μία ομάδα αριστερών δημοσιογράφων και όψιμων αντιστασιακών κατά της χούντας, τον οδήγησε σε περιοχή -πεδίο μάχης στον Εμφύλιο- της Λακωνίας και του είπαν με απίστευτη θρασύτητα: ” Ιδού”, κύριε Καθηγητά, “το πεδίον που κατατροπώσατε [εξοντώσατε δηλαδή] τους αντιπάλους σας!…” Θυμάμαι την απάντηση που έδωσε ο σοφός Έλληνα πατριώτης: “Λυπάμαι βαθύτατα και ντρέπομαι σαν άνθρωπος, που μετείχα [με την ηττημένη Αριστερά] στον Εμφύλιο Πόλεμο!!…”
Ας πάμε τώρα στον Ηρακλειώτη, αείμνηστο Λεωνίδα Κύρκο, τον σπουδαίο Έλληνα πατριώτη και αντιστασιακό, αγωνιστή των δικαίων του Ελληνικού λαού, που δήλωσε πρόσφατα [2007] για τους ηγέτες της Αριστεράς στον Εμφύλιο: “Πρόκειται περί ΑΘΛΙΩΝ επαναστατών του Εμφυλίου και της σίγουρης καταστροφής της πατρίδας μας, αν ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑΝ!!…”
Ωστόσο, με υπομονή, συνέχεια και συνέπεια [οι Εγγλέζοι έχουν την κυριολεκτική προς τούτο λέξη: sequence] φτάσαμε στην πηγή της αλήθειας των γεγονότων από πρώτο χέρι, τον Ελληνα γνήσιο πατριώτη και Αρχικομμουνιστή που με τις αδιαμφισβήτητες δηλώσεις και τα γραφτά του δημοσίως, φανερώνει κι αποδεικνύει την απίστευτη διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητα από την εν γένει Αριστερά κι αυτός είναι ο Τάκης Λαζαρίδης: Ποιός είναι ο Τ. Λαζαρίδης; Είναι πασίγνωστη η ιστορία και οι αγώνες του. Όντας στρατιώτης το 1952, ο Τάκης Λαζαρίδης καταδικάστηκε μαζί με τον ήρωα Μπελογιάννη και άλλους σε θάνατο από το Στρατοδικείο Αθηνών. Επειδή, όμως, ήταν νεαρής ηλικίας και ο πατέρας του [ηγετικό στέλεχος του Κ.Κ.Ε] δολοφονήθηκε άγρια από τους φασίστες του Χίτλερ και η μάνα του βασανίστηκε από τους Βούλγαρους φασίστες στην Β. Ελλάδα, η ποινή του Τ. Λαζαρίδη μετετράπη σε ισόβια και τελικώς έκανε μέχρι στο 1966, δηλ. 14 ολόκληρα χρόνια σε απάνθρωπα κελιά Ελληνικών φυλακών: Ας διαβάσουμε τις δηλώσεις [μερικές άκρως προφητικές που επαληθεύτηκαν ως σήμερα ακόμη] του Τάκη Λαζαρίδη και τα κείμενα που δημοσιεύτηκαν με την παρατήρηση, πως μέχρι σήμερα Κανείς αριστερός δεν τόλμησε ν΄αμφισβητήσει ή αντικρούσει ΟΥΤΕ μία ΛΕΞΗ των όσων εδήλωσε. Αλλά η αλήθεια των δηλώσεών του είναι άκρως συγκλονιστική!
1.- “Η θυσία όχι μόνο του Μπελογιάννη, αλλά και πολλών χιλιάδων κομμουνιστών δεν μπορούσε να δικαιωθεί, γιατί ιστορικά ήταν εκτός τόπου και χρόνου, ενώ η χώρα μας είχε ζωτική ανάγκη από έναν ριζικό εκσυγχρονισμό οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, διοικητικό, ενώ ΕΜΕΙΣ [Κ.Κ.Ε.] προσπαθήσαμε να ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ δια της βίας των όπλων [Δεκεμβριανά 1944] σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Η αποτυχία ήταν αναπόφευκτη. Τα δε [προσέξτε παρακαλώ τις προφητικές του δηλώσεις που επαληθεύτηκαν όλες, μα όλες, όπως θα δούμε παρακάτω] μετεμφυλιακά πάθη ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ και θα συνεχίσουν να παραμείνουν ΕΔΩ [στη χώρα μας δηλαδή], όσο δεν ΑΠΟΚΤΟΥΜΕ την ΕΘΝΙΚΗ μας ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ. Και δεν πρόκειται να την αποκτήσουμε, όσο η Κομμουνιστική Αριστερά κατορθώνει, παραποιώντας και διαστρεβλώνοντας την ιστορική αλήθεια, να εμφανίζεται ΑΘΩΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ, ενώ ευθύνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και για τα Δεκεμβριανά 1944 και για τον εμφύλιο πόλεμο [1946-1949]. Και συνεχίζει ο Τάκης Λαζαρίδης:
2.- “Το δράμα της Ελλάδας, της πατρίδας μας είναι ότι η μεν Αριστερά ΗΤΤΗΘΗΚΕ στο πεδίο των μαχών, ΝΙΚΗΣΕ όμως στο πεδίο της προπαγάνδας. Και επειδή κυριάρχησε ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΑ η Αριστερα του 20%, γι’ αυτό ακριβώς έχουμε φτάσει σ’ αυτό το ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ και ειδικότερα: Μετά την απελευθέρωση της χώρας απ’ τους Ναζί, μετά τον Εμφύλιο και μετά τη χούντα, ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗΘΗΚΕ μια ολόκληρη ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗΣ της Ιστορίας. Σ’ όλο αυτό το διάστημα [πόσο προφητικά τα λόγια του!!], κυριάρχησε η άποψη της άκρας Αριστεράς, ότι ια τον Εμφύλιο πόλεμο και για τα Δεκεμβριανά του 1944 ΦΤΑΙΞΑΝΕ οι άλλοι [άγγλοι, αμερικάνοι κ.λ.π], ενώ η ιστορική αλήθεια και πραγματικότητα είναι ότι και για τα Δεκεμβριανά 1944 και για τον Εμφύλιο [1946-49] ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ, φταίει η Αριστερά που επιδίωκε την ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, δια της βίας των όπλων. Ρίξαμε στους άλλους τις ευθύνες, ΗΣΥΧΑΣΑΜΕ και κοιτάξαμε ν’ απολαύσουμε τους καρπούς των όποιων κόπων κι όποιων αγώνων μας:
3.- “Τελικά”, καταλήγει ο Τάκης Λαζαρίδης, η Αριστερά κατάφερε να επιπλεύσει ιδεολογικά κι αυτή η κυριαρχία και ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ μετατράπηκε και σε πολιτική κηδεμονία. Κατάφερε η Αριστερά, ένα μεγάλο μέρος του λαού, να μην πω η πλειοψηφία του λαού να το πείσει ότι αυτή είναι άμοιρος ευθυνών: Για όλα φταίνε οι ξένοι και συνεχώς φταίνε οι ξένοι”
4.- “Το δράμα της σύγχρονης Ελλάδας είναι, ότι η Αριστερά κατάφερε να βγάλει τις ευθύνες από πάνω της με συστηματική ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ και ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ [Το μεγαλύτερο έγκλημα που συντελέστηκε από τη μεταπολίτευση και μετά], με τα γραπτά της, τους διανοούμενους της [οι βολεμένοι πανταχόθεν και παντός καιρού], με τους πολλούς συγγραφείς της, με τα άθλια βιβλία της, με τον Τύπο της, με το Ραδιόφωνο της κ.λ.π., κ.λ.π.
Συνακόλουθα, ας μην “ψάχνουμε ψύλλους στ’ άχυρα!”, γιατί απέφυγα πολλά άλλα αληθή και ιστορικά γεγονότα, αφού δεν επιθυμώ να στενοχωρώ τους συνανθρώπους μας, των οποίων είπαμε σέβομαι το ελεύθερο και διαφορετικό τους πρόσωπο. Ωστόσο, η Αριστερά φρόνιμο είναι ν’ αποφεύγει να βγαίνει κι από πάνω με “παιχνιδίσματα” νεφελωδών ιδεολογημάτων, κι ας αναλάβει -επιτέλους- τις τεράστιες ευθύνες που την βαρύνουν και στα αιματηρά Δεκεμβριανά 1944 και στην ανείπωτη καταστροφή του επάρατου εμφυλίου. Οφείλουμε να γνωρίζουμε, ότι όλος ο Ελληνικός λαός είναι βαθύτατα δημοκρατικός, γνήσιος πατριώτης, πιστός Ορθόδοξος χριστιανός κι αγαπά όλους τους ανθρώπους, απανταχού της γης, ανεξαρτήτως των όποιων διαφορετικών τους υπαγωγών – καταβολών. Δεν πρόκειται να προβώ σε κανένα άλλο σχόλιο: Παρότι στενοχωρήθηκα κάπως με την απαξιωτική σας αναφορά κι αμφισβήτηση των ιστορικών και βιωματικών εμπειριών του συγγραφέα κι αξιόλογου γιατρού κ. Βενέτη, [εσείς κ. Ν. Καπριδάκη δεν τα ζήσατε τα γεγονότα που δεν μπορεί ανθρώπινος νους να τα συλλάβει, κι αν αρχίσουμε να απαριθμούμε κι αναφέρουμε άσχημα περιστατικά εκείνης της εποχής δεν θα βρούμε καμιά άκρη], εντούτοις, έχετε πάντα την ειλικρινή μου εκτίμηση στο πρόσωπό σας. Απλά, δεν μπορώ και δεν ανέχομαι ηθελημένη διαστρέβλωση των ιστορικών πραγμάτων και γενικώς την ασέβεια στα ελεύθερα πρόσωπα των συνανθρώπων μας. Ύστερα, γνωρίζετε κι εσείς ότι εμείς οι άνθρωποι δεν ΚΑΤΕΧΟΥΜΕ την ΑΛΗΘΕΙΑ κι ο καθένας μας -ακόμη κι εμείς οι νομικοί- έχουμε διαφορετικοί άποψη για το τί είναι δίκιο, ανεξαρτήτως, ότι οι θεσμοί καθορίζουν κανόνες για την απονομή της εν γένει Δικαιοσύνης. έχω ασχοληθεί πολλά χρόνια με το κοινωνικό φαινόμενο της Αριστεράς -παγκοσμίως- και διατηρώ κάποιες δικές μου απόψεις όσο αφορά το πρόσωπο και την κοσμοθεωρία του “αριστερού ανθρώπου”, αλλά μέχρις εδώ. Ας σταματήσω εδώ. Με εκτίμηση Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος ΧΑΝΙΑ.

Παρακαλώ, συγχωρήστε μερικά μικρά λαθάκια και παραλείψεις γραμμάτων, λόγω ταχύτητας γραφής ενός τόσο μεγάλου κειμένου, και μάλιστα σε προχωρημένη ώρα. Περνούν και τα χρόνια μας και καιρός είναι για την υπαρκτική και πνευματική μας αλλαγή, για την οσημέραι -μέρα τη μέρα- πιο ποιοτική και ειρηνική συμβίωση και συνύπαρξη των ανθρώπων, όπου γης. Μόνο η σύζευξη των δύο απόλυτων μεγεθών, της Αγάπης δηλαδή και της Ελευθερίας είναι που ενώνει όλους τους ανθρώπους. Πώς θα διορθώσουν τα κοινωνικά πράγματα, συστήματα και πολιτικοί – κομματικοί σχηματισμοί, όταν πίσω στη φαρέτρα των όπλων τους και των επιδιώξεών τους έχουν καλά φυλαγμένα τα όπλα του μίσους, των αντεκδικήσεων, του φανατισμού, της εξολόθρευσης και των προγγραφών των αντιπάλων τους; Είναι δυνατόν; Επιτέλους, ας συνέλθουμε σε τόσο ζοφερούς και κρίσιμους καιρούς της κακής κοινωνικής πολυπλοκότητας! Με εκτίμηση Γ.Κ. ΧΑΝΙΑ.

Κε Καραργεωργίου, σας συγχαίρω οχι για τις γνώσεις σας – που παραμένουν αναλλοίωτες απο της επιθέσεις και τις διαστρεβλώσεις της αριστεράς, αλλά για το κουράγιο και την υπομονή σας. Η χώρα μας ειναι αυτό που στη δύση ονομάζουν failed state – μια χώρα δηλαδή που το σύστημα διακυβέρνησης ειναι ανίσχυρο να την κατευθύνη. Κάθε είδους αναρχοαριστεροί/ακροδεξιοί και γενικά άνθρωποι δίχως γνώσεις, παιδεία και όρεξη για δημιουργία αυτοαποκαλούνται “προοδευτικοί”, “δημοκράτες” και ταυτόχρονα δεν επιτρέπουν στην οικονομία, στην κοινωνία και γενικότερα στο Λαό να προχωρήσει μπροστά, να ωριμάσει και να αναπτυχθεί. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ειναι ικανοί να λειτουργήσουν στο επιπεδο της λογικής, για πολλούς λόγους. Ενώ είμαι βέβαιος οτι πολλοί απο αυτους θα διαβάσουν το (μακροσκελές και αναλυτικό) κειμενό σας, λίγοι θα το βρούν ενημερωτικό/διαφωτιστικό καθως απλά “δε συμφωνώ με τα γραφόμενά του”.

Σας παρακαλώ να συνεχίσετε τον αγώνα σας για μια καλύτερη Πατρίδα. Δεν είστε μόνος.

Με εκτίμηση,
Μάρκος Δασκαλάκης

Αγαπητέ κ. Μ. Δασκαλάκη, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, αλλά σας πληροφορώ ότι δεν ασχολήθηκα κι ούτε ασχολούμαι με την εν γένει Πολιτική. Είναι αλήθεια, λόγω ζωντανών βιωμάτων και επισταμένης κοινωνιολογικής έρευνας μου επί 15 τουλάχιστο χρόνια πάνω στα αίτια και τις ευθύνες του Ελ. Εμφύλιου Πολέμου, γνωρίζω -ίσως- όσοι ελάχιστοι Έλληνες τα γεγονότα εκείνης της επάρατης εποχής και σας πληροφορώ δεν έχω καμιά διαμάχη ή κάποιες διαφορές με τους ανθρώπους της εν γένει Αριστεράς, και οι περισσότεροι και καλύτεροι φίλοι και γνωστοί ήσαν φανατικοί αριστεροί και κομμουνιστές. Δεν μού επιτρέπεται να ξεχωρίζω ή να μην αγαπώ όλους τους συνανθρώπους μας, ανεξαρτήτως των πολιτικών τους πεποιθήσεων και των όποιων διαφορετικών τους υπαγωγών – καταβολών, κι αυτός είναι ο λόγος που αρκετές φορές προτίμησα με την ψήφο μου εκλεκτούς σοβαρούς κι έντιμους συμπατριώτες μας που ανήκαν στο “λεγόμενο” Αριστερό πολιτικό χαράκωμα. Όλοι οι Έλληνες είναι βαθιά δημοκρατικοί, αγνοί πατριώτες, Ορθόδοξοι Χριστιανοί πιστοί και τους αγαπώ όλους. Ωστόσο, σαν φτωχόπαιδο κι αγροτόπαιδο των δύσκολων δεκαετιών του 1940 και 1950, που σπούδασα με χίλια βάσανα Νομικά και Οικονομικά κι ύστερα στην Ευρώπη δουλεύοντας σε ανθυγιεινές χειρωνακτικές εργασίες, έμαθα να μοιράζομαι με όλους τους συνανθρώπους μου, απανταχού της γης, γι’ αυτό κι αποφεύγω να σχολιάζω γενικά τις πολιτικές ή κοινωνικές απόψεις των ανθρώπων, ιδίως των συμπατριωτών μου Ελλήνων που τους αγαπώ έμπρακτα όλους, γιατί δεν θέλω να στενοχωρώ κανέναν τους, κι ας έχουν λαθεμένες ή φανατικές της Επιλεκτικής Μνήμης απόψεις -και πολλές φορές απαξιωτικές για τα πρόσωπα της αντίθετης ιδεολογίας ή πολιτικής τοποθέτησης-. Ενοχλούμαι σαν άνθρωπος από δηλώσεις κι ανακοινώσεις μερίδος των συμπατριωτών μας, εντελώς αναληθείς και προσβλητικές για τα ανθρώπινα πρόσωπα των συμπολιτών μας. Κι ωστόσο, πάντα σέβομαι το ελεύθερο, το κοινωνικό, το διαφορετικό, το μοναδικό κι ανεπανάληπτο ανθρώπινο πρόσωπο, ακόμη και στις περιπτώσεις που με τις πράξεις ή τον λόγο τους θλίβουν και στενοχωρούν ΑΔΙΚΑ κι ανιστόρητα απλούς συμπολίτες μας. Και βέβαια, πολλές φορές δεν χαρίζω “κάστανα” ακόμη και στον αδελφό μου, που λέμε εμείς πάνω στην Μακεδονία. Όμως τις περισσότερες φορές η ΑΓΝΟΙΑ [social ignorence και η άγνοια του Λόγου του Θεού] είναι που μας παρασύρει σε αντικοινωνικές συμπεριφορές και παραφερόμαστε και στενοχωρούμε τους ανθρώπους μας. Σωστά, ακόμη και σ’ αυτήν την κάπως μεγάλη ηλικία μου [79] οφείλω να αγωνίζομαι ώστε σταδιακά να δημιουργήσουμε ΟΛΟΙ μαζί μια θεμιτή ή καλή κοινωνία της ειρηνικής συνύπαρξης, αγάπης κι αλληλεγγύης. Είναι αλήθεια και το λέω με γνώση λόγου, η εν γένει Αριστερά [μιλώ για την άχρηστη, αλαζονική κι ανιστόρητη ηγεσία της μια ζωή ολόκληρη] έκανα ΠΟΛΥ μεγάλο κακό στην Πατρίδα μας, κι όπως διαπιστώσατε [εγώ το γνωρίζω ως ειδικός επιστήμων] αυτή η ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ έγινε από σοβαρούς Έλληνες πατριώτες της Αριστεράς και Κ.Κ.Ε. και μέχρι σήμερα κανείς, μα κανείς δεν ΤΟΛΜΗΣΕ να αντικρούσει ή αμφισβητήσει ούτε μία λέξη τους. Αλλά , αγαπητέ κ. Μ. Δασκαλάκη ο αγώνας μας τώρα πρέπει να στοχεύει στην ειρηνική συνύπαρξη κι ομόνοια -όχι διχασμοί πια- όλων των Ελλήνων κι αυτό επιτυγχάνεται με τη σύζευξη των δύο απόλυτων μεγεθών, της Αγάπης και της Ελευθερίας. Ας έχει ο κάθε συνάνθρωπός μας διαφορετικές θέσεις, απόψεις και ιδεολογήματα, αρκεί να υπάρχει σεβασμός και στο πρόσωπο και τη διαφορετικότητα και των άλλων συνανθρώπων μας. Υπάρχουν πολλοί λόγοι και δεν είναι του παρόντος [αλλά και δεν πρόκειται άλλη φορά ν’ ασχοληθώ με παρόμοια θέματα] να τους σχολιάσουμε. Και όπως διαπιστώσατε ασχολήθηκα στο μακροσκελές σχόλιό μου μόνο με το κοινωνιολογικό και ιστορικό του γενικού θέματος που ήταν και είναι: ΠΟΙΟΣ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ είναι ο υπεύθυνος όλων των αιματηρών και καταστρεπτικών συμβάντων τόσο για τα Δεκεμβριανά, όσο και τα του Εμφυλίου πολέμου, και δεν ασχολήθηκα ΚΑΘΟΛΟΥ με το κάπως απαξιωτικό [λόγω άγνοιας προφανώς] περιεχόμενο του κ. Ν. Καπριδάκη που έχει ένα μικρό δίκιο, ενώ ανέμενα και περίμενα ν’ απαντούσαν στην επιστολή οι αμέσως ενδιαφερόμενοι και θιγόμενοι -αν θίχτηκαν- από την επιστολή, δηλαδή τα ΟΡΦΑΝΑ [κι από τις δύο πλευρές] που μεγάλωσαν και μορφώθηκαν στις διάφορες ΠΑΙΔΟΠΟΛΕΙΣ της ολότελα κατεστραμμένης πατρίδας μας και έχουν συνειδητή γνώση των πάντων, καθώς και το περιβάλλον του συγγραφέως και σπουδαίου γιατρού κ. Βενέτη. Δυστυχώς, και για δικούς τους λόγους [δεν όλοι ατρόμητοι στην ψυχή τους…] δεν υπήρξε καμιά απάντηση άμεση [παλιότερα έγινε και πολλές φορές] κι ο κλήρος της ηθικής κι ανθρώπινης υποχρέωσης έπεσε πάνω μου και βέβαια ζητώ συγγνώμη αν στενοχώρησα τον αγαπητό κι εκλεκτό κ. Ν. Καπριδάκη του όμορφου Αποκόρωνα μας. Σας ευχαριστώ θερμά και είναι άκρως παρηγορητικό [σάς διαβάζω συχνά και συγχαίρω για τις επεμβάσεις και τα ορθά σχόλια σας] που μάχεστε για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και την αγάπη σας στην πατρίδα μας, αλλά αυτήν την πατρίδα την αγαπούν ΟΛΟΙ οι Έλληνες. Όμως, όπως γνωρίζετε, το παραμύθι του ” κακού Δεξιού” και του “καλού Αριστερού”, του συντηρητικού και του “Αριστερού προοδευτικού” καλά κρατεί ως και τις μέρες μας, ακριβώς μερικοί εξυπνάκηδες ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ δεόντως την υπάρχουσα -δυστυχώς- άγνοια του απλού κι αγνού Ελληνικού λαού. Ως πότε όμως; “Οσο υπάρχουν άνθρωποι – From Here To Eternity =από δω ως την αιωνιότητα!!” Με φιλική εκτίμηση Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, εγκληματολόγος – οικονομολόγος ΧΑΝΙΑ

Παρακαλώ, διορθώστε μερικά λαθάκια μου: Π.χ. αντί “εκαμα”, διαβάστε έκανε [Η Αριστερά].
Άλλωστε είναι κατανοητή η συνέπεια και συνέχεια της γραφής μου. Ευχαριστώ Γ.Κ.