Εισερχόμενοι από τη λεωφόρο Ηρακλείου στα Χανιά και εκατό περίπου μέτρα προ του αγάλματος του αιγάγρου, αριστερά του δρόμου βρίσκονται τα ερείπια του μεταξουργείου. Πριν από ογδόντα χρόνια και άνω βρισκόταν και αυτό, όπως και τόσα άλλα ερείπια σήμερα, στην ακμή του. Αρκετά άτομα, ιδιαιτέρως γυναίκες, εργάζονταν εκεί.
Τα μουρνόδεντρα είχαν μεγάλη πέραση και αξία για τα φύλλα τους ως τροφή στους μεταξοσκώληκες. Eνα μεγάλο μέρος των εργαζομένων ήταν κάτοικοι του χωριού Μουρνιές και συγκεκριμένα της συνοικίας Χαϊδέρ Αγά, βορείως και συνέχεια του χωριού.
Ήταν σχεδόν όλοι Μικρασιάτες και, κυρίως, Αρμένιοι. Οι γυναίκες φορούσαν τις παραδοσιακές τους στολές, τις οποίες δεν αποχωρίζονταν ενθυμούμενες με σεβασμό τη γενέτειρά τους φουφούλες μακριές δεμένες στους αστραγάλους.
Το 1926 ο Ιωάννης Αθανασιάδης ή Μεταξάς λόγω επαγγέλματος, Μικρασιάτης, δημιούργησε το πρώτο μεταξουργείο στις Μουρνιές στη μονή Αγίου Ελευθερίου. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘50 μεταφέρθηκε στη λεωφόρο Ηρακλείου και Ελύρου, όπου λειτούργησε μέχρι το 1965. σήμερα εκεί βρίσκονται τα ερείπιά του, ακολουθώντας τη φθορά του χρόνου.
Εγώ, πριν ογδόντα χρόνια, μικρό παιδί τότε, τα θυμάμαι όλα αυτά λεπτομερώς.
