Το πάνω χέρι

Γιατί να μην πανηγυρίζει ο πρωθυπουργός όταν κανείς πλέον δεν διαμαρτύρεται για τα μέτρα λιτότητας που εφαρμόστηκαν από το 2015 και μετά, μέτρα που επιβάρυναν σημαντικά την τσέπη του καθενός από εμάς, κάνοντας την ζωή – κόλαση και την ευημερία – ουτοπία;
Eχουν κάθε λόγο οι κυβερνώντες να επιχαίρουν της επικρατούσας κατάστασης, καθώς το γεγονός και μόνο ότι η ανεργία μειώνεται με τους γνωστούς τρόπους και η οικονομία της χώρας παρουσιάζεται ως υποτιθέμενα αναπτυξιακή με τα χαλκευμένα στοιχεία – επιχειρήματα και στοιχεία που θα έκαναν τον κάθε ειδικό να γελά – συντείνουν στο να διαιωνιστεί η λογική της υπαναχώρησης σε όλα τα αιτήματα και επίπεδα.
Η μη αντίδραση των πολιτών στην επικρατούσα κατάσταση, η καθήλωση των συνδικάτων και η φαλκίδευση των ιδεών από όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα και ειδικά από τα κατ’ επίφασιν αριστερά, δημιουργεί μια εικόνα κοινωνικού χάους από τη στιγμή που κανείς δεν μιλά κατά της λογικής που έχει επικρατήσει προ πολλού στην αγορά.
Χαράς ευαγγέλια για τις κυβερνήσεις και θείο δώρο για όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα, που σπεύδουν να επωφεληθούν ποικιλοτρόπως.