Το παραμύθι που έγινε εφιάλτης

Στην αρχή της κρίσης είχα γράψει ένα άρθρο, σαν παραβολή με τίτλο “ένα παραμύθι… σχεδόν αληθινό”.
Το έγραψα τότε μεταξύ αστείου και σοβαρού γιατί δεν πίστευα ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο στη πραγματικότητα. Όμως , η πραγματικότητα πολλές φορές είναι χειρότερη από μια “φαντασίωση”. Έγραφα, λοιπόν, ότι κάποιοι πλούσιοι ήθελαν να κάνουν μια μεγάλη… μπίζνα, να αγοράσουν μια όμορφη χώρα, να το μεθοδεύσουν, όμως, έτσι που να μη δώσουν και πολλά.
Διάλεξαν, λοιπόν μια μικρή χώρα με εύκρατο κλίμα με ξεχωριστό πολιτισμό με αρχαιότητες κλπ με κρυστάλλινες θάλασσες και έβαλαν το σχέδιό τους σε εφαρμογή.
Στην αρχή τους έδωσαν κάποια δανεικά (κανείς δεν ξέρει πόσα) αλλά με επιτόκια … προδιαγεγραμμένης χρεοκοπίας και τους άφησαν να πιστεύουν ότι πλούτισαν. Αργότερα όταν πήγαν να ρυθμίσουν τα δανεικά, τους είπαν ότι είναι “μή βιώσιμα” και έπρεπε να γίνουν κατασχέσεις!
Είπαν, λοιπόν ότι θάπρεπε να τους … απαλλάξουν από κάθε κρατική προσοδοφόρα επιχείρηση ή οργανισμό, γενικά από κάθε τι το αξιόλογο, καμιά βιομηχανία ή βιοτεχνία δεν έπρεπε να λειτουργεί εκεί, για να πουλιούνται τα δικά τους προϊόντα. Στους ντόπιους θα άφηναν το “προνόμιο” να τους υπηρετούν και να τους διασκεδάζουν. Γι’ αυτό δώσανε έμφαση σε τηλεοπτικές εκπομπές με διαγωνισμούς τραγουδιού και μαγειρικής.
Κι αυτά τα βάφτισαν αποκρατικοποιήσεις !!!
Από την άλλη για να αναγκαστούν να ξεπουλήσουν οι ιθαγενείς, έπρεπε οι ιδιωτικές περιουσίες να χάσουν την αξία τους. Και πώς θα γινόταν αυτό; Απλά μειώνοντας μισθούς και συντάξεις και φορολογώντας όλα τα ακίνητα που να γίνονται βαρίδια στον κάθε ιδιοκτήτη τους και να επιδιώκουν να τα ξεφορτωθούν. Όσο για τα κόκκινα δάνεια τα οποία κατά συνέπεια προέκυψαν, θα τα αναλάβουν οι γύπες των Funds.
Η επόμενη πράξη μετά το ξεγύμνωμα θα είναι η επιλογή! Να επιλέγουν δηλ. τα φιλέτα (αυτοί μόνο φιλέτα ψωνίζουν) που θα πάρουν κοψοχρονιά.
Κι αυτό θα το ονομάζουν “επενδύσεις” !!! ]
Τότε αναρωτιόμουν ΑΝ αυτά δεν είναι παραμύθι και μπορούν να γίνουν στη πραγματικότητα. Αν είναι μια υπερβολική παραβολή που δεν γίνεται στη πράξη. Αν κυρίως φταίγαμε εμείς και τα φορτώναμε στους κακούς ξένους, που δεν είναι τελείως ψέμα. Όμως, σήμερα βλέπουμε ότι είναι μια πραγματικότητα , στην οποία μπήκαμε ….ανεπαισθήτως. Και το ότι έγιναν κάπως έτσι τα πράγματα ή ήταν μια
τιμωρητική απόφαση το αποδεικνύουν κάποιες “συμπτώσεις” που δείχνουν μια επιμονή σε μια ωφελιμιστική και ανήθικη προσπάθεια που ήταν προγραμματισμένη. 1)Τα λάθη του Τόμσεν που τα παραδέχτηκαν μεν αλλά δεν τα διόρθωσαν δε. 2) Τα πολύ υψηλά spreads που έκαναν το χρέος “μη βιώσιμο”. 3) Ο ατελείωτος κατάλογος του Υπερταμείου αποδεικνύει ότι ο στόχος πράγματι είναι να τα πάρουν όλα. 4) Οι αθρόες αγορές ακινήτων στην Αθήνα. 5) Τα αεροδρόμια που αγόρασαν(εδώ γελάνε) με δάνεια από δικές μας τράπεζες ( η καλύτερη … επένδυση).
Και τώρα που τέλειωσαν με την Ελλάδα πάνε για Ιταλία. Γιατί στόχευσαν την Ελλάδα και την Ιταλία;
Σήμερα ο …υπερήφανος Ελληνικός λαός βλέπει και ακούει αποσβολωμένος και μέσα στη προσωπική του δυστυχία αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι δεν του ανήκει, ξαφνικά, σχεδόν τίποτα από τη κοινή κρατική περιουσία! Με στραμμένη τη προσοχή του μόνο στο ύψος των συντάξεων δεν ενδιαφέρεται για τα γενικότερα και ουσιαστικά.
Τελικά μελέτησαν καλά τους κωδικούς των υπό αποκρατικοποίηση; Ελπίζω να τους έχει ξεφύγει η ΑΚΡΟΠΟΛΗ!!!

Σήφης Μ. Βαρουξάκης Γιατρός