Κύριε διευθυντά,
Στη χώρα μας δυστυχώς πάντοτε υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν να επεμβαίνουν στο πολιτικό σύστημα και να επιδιώκουν την χειραγώγηση της λαϊκής βούλησης ή την παρεμπόδιση κάθε προοδευτικής προοπτικής του λαού μας.
Οταν τα πολιτικά κέντρα ενός προσχεδιασμένου πολιτικού συστήματος δεν μπορούσαν να «κουμαντάρουν» την πορεία της χώρας στο παρελθόν, τότε πρωτοστατούσαν σ’ αυτή την αποστολή τα δυναμικά ερείσματα της εξουσίας. Δηλαδή τα Σώματα Ασφαλείας και ο Στρατός.
Σήμερα, αυτή την αποστολή την έχουν αναλάβει τα μέσα προπαγάνδας. Δηλαδή τα συστημικά μέσα ενημέρωσης και οι εταιρείες σφυγμομετρήσεων.
Μετά τον εμφύλιο πόλεμο οικοδομήθηκε ένα αστυνομικό κράτος που αποτέλεσε εμπόδιο στην δημοκρατική πορεία της χώρας.
Αυτό το αντιδημοκρατικό κράτος δεν στέρησε μόνο τις πολιτικές ελευθερίες των Ελλήνων δημοκρατών, αλλά αποτέλεσε και τον κυματοθραύστη κάθε προοδευτικής προοπτικής της χώρας. Παρακολουθούσε τις πολιτικές πεποιθήσεις των Ελλήνων και εξέδιδε τα περιβόητα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και που αποτελούσε το «πάσο» για να περάσει ο Έλληνας το κατώφλι του κράτους. Ένα σύστημα που ταλάνισε τους Έλληνες για 30 χρόνια! Όσοι πολιτικοί σήμερα διακηρύσσουν ότι οι μη δεξιές πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν θέση σε μια κυβέρνηση, μάλλον θέλουν να γυρίσουν την μεταδικτατορική Δημοκρατία, στην μετεμφυλιακή Δημοκρατία.
Σε μια Δημοκρατία «κουτσουρεμένη» που χώριζε τους Έλληνες σε «εθνικόφρονες» και «μιάσματα»!
Στη διάρκεια, λοιπόν, της 20ετίας 1947- 67 το αστυνομικό κράτος κυριαρχούσε και οι παραστρατιωτικές οργανώσεις σχεδίαζαν την κατάληψη της εξουσίας. Και όταν το αστυνομικό κράτος αδυνατούσε να ανακόψει το λαϊκό κίνημα και ιδιαίτερα όταν αναπτύχθηκε μετά τα τραγικά γεγονότα στις 15/7/65, τότε τον ρόλο του κυματοθραύστη ανέλαβε το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21/4/67.
Δυστυχώς, η πολιτική ζωή της χώρας δεν διακρίνεται για την ομαλή πορεία της. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν να ‘χουμε εθνικό διχασμό, εμφύλιο πόλεμο, συρρίκνωση του ελληνισμού και δικτατορίες. Έχουμε 37 επεμβάσεις του στρατού στην πολιτική ζωή της χώρας! Και για να δικαιολογηθούμε συνήθως λέμε ότι μας φταίνε οι ξένοι. Προσπαθούμε να καταβάλουμε υπεκφυγές για να αποφύγουμε την πραγματικότητα. Λέμε ότι οι ξένοι μας πετούν «πεπονόφλουδες» και εμείς απερίσκεπτα τις πατούμε!
Οι ξένοι μάς έφταιγαν γιατί χάσαμε τη Μικρά Ασία.
Οι ξένοι μάς έφταιγαν για τον εμφύλιο πόλεμο.
Οι ξένοι μάς έφταιγαν για τη στρατιωτική δικτατορία.
Οι ξένοι μάς έφταιγαν γιατί χάσαμε τη μισή Κύπρο.
Εμείς δεν φταίμε σε τίποτα!
Όχι λοιπόν, η τότε Δεξιά φταίει, γιατί δεν ακολούθησε την εξωτερική πολιτική του Ελ. Βενιζέλου και οδηγήθηκε η χώρα στη μεγαλύτερη καταστροφή του Ελληνισμού.
Η πόλωση μεταξύ Δεξιάς και του ΚΚΕ οδήγησε τον λαό μας στον εμφύλιο πόλεμο. Το μεταπολεμικό πολιτικό σύστημα φταίει, γιατί άφησε να «αλωνίζουν» οι παραστρατιωτικές οργανώσεις για 20 χρόνια και αυτό παρακολουθούσε χωρίς να επεμβαίνει. Και μάλιστα όταν οι στρατιωτικοί συνέλαβαν τον Γ. Παπανδρέου τους είπε: «Σας περίμενα νωρίτερα»!
Η στρατιωτική Χούντα φταίει γιατί χάσαμε τη μισή Κύπρο· Αυτή απέσυρε την ελληνική Μεραρχία από την Κύπρο και την άφησε απροστάτευτη το 1967 και αυτή έκανε το στρατιωτικό πραξικόπημα σε βάρος του προέδρου Μακαρίου. Έλληνες αξιωματικοί που είχαν σταλεί να προασπίσουν τον Ελληνισμό της Κύπρου, έστρεψαν τα όπλα τους εναντίον του! Και μάλιστα λέγεται ότι ούρλιαζε ο αόρατος δικτάτορας Ιωαννίδης στο Πεντάγωνο, φωνάζοντας: «Μας ξεγέλασαν οι Αμερικάνοι»! Αυτό συνέβη όταν ακολούθησε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Έτρεξε να βρει κάποιο άλλοθι για να δικαιολογήσει την προδοσία του. Ότι μας φταίνε οι ξένοι!
Κάτω λοιπόν από τις απροκάλυπτες επεμβάσεις των δυναμικών ερεισμάτων της εξουσίας, λειτουργούσε μια «καχεκτική» Δημοκρατία. Σήμερα πιστεύουμε ότι αυτές οι δυνάμεις έχουν «καθαρίσει» από το πολιτικό σύστημα. Στην θέση τους όμως για την χειραγώγηση του λαού μας έχουν σχηματισθεί άλλες δυνάμεις και μάλιστα λειτουργούν στο όνομα της… Δημοκρατίας!
Είναι ένα παραπολιτικό σύστημα που έχει σχηματισθεί από τα συστημικά ιδιωτικά κανάλια και τις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Αυτό το σύστημα έχει καταστεί βασικός παράγοντας καθοδήγησης και επηρεασμού της κοινής γνώμης. Δεν κατηγορεί κανένας την ύπαρξη αυτών των μέσων. Τα κατηγορεί γιατί δια μέσον της προπαγάνδας που ασκούν, θέλουν να κατευθύνουν τον λαό μας. Επιθυμούν να είναι οι διαμορφωτές των όρων της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος και σχεδόν έχουν εκτοπίσει τις πολιτικές δυνάμεις. Έχουν φαλκιδεύσει την δημοκρατική πορεία της χώρας. Δυστυχώς οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις άφησαν την πολιτική εξουσία απροστάτευτη, μπροστά στην λαίλαπα των επιχειρηματικών συμφερόντων αυτού του παραπολιτικού συστήματος.
Το πολιτικό σύστημα σύρεται πίσω απ’ αυτά τα μέσα προπαγάνδας. Όταν ζορίζεται ζητά την στήριξη αυτών των μέσων και όχι την δύναμη του λαού! Έτσι λοιπόν η προπαγάνδα τους μπαίνει στα σπίτια μας απρόσκλητα, είτε με την μονομερή ενημέρωση, είτε με την προπαγάνδα των γκάλοπ. Δεν υπάρχει φιλική ή εχθρική προπαγάνδα, όταν στόχος της είναι να φαλκιδεύσει την πορεία της Δημοκρατίας. Είναι λοιπόν μια προπαγάνδα που κάθε άλλο θέλει να υπηρετήσει την σωστή ενημέρωση του λαού μας, αλλά στόχος της είναι να υπηρετήσει τα οικονομικά συμφέροντα αυτών που κατέχουν αυτά τα μέσα. Είναι μια προπαγάνδα που θέλει να κατευθύνει τις αποφάσεις της λαϊκής βούλησης και να περιθωριοποιήσει τις πολιτικές δυνάμεις που δεν είναι αρεστές σ’ αυτούς που την κατευθύνουν.
Αυτό λοιπόν το παραπολιτικό σύστημα επικοινωνίας που επιβλήθηκε στην χώρα μας και μάλιστα στο όνομα της… Δημοκρατίας, θέλει να υποκαθιστά τον πολιτικό λόγο των πολιτικών δυνάμεων και να επιβάλει τους δικούς του όρους της λειτουργίας του συστήματος. Και δυστυχώς το ‘χει πετύχει σε σημαντικό ποσοστό, γιατί κυρίως εκμεταλλεύθηκε την φιλοδοξία των πολιτικών να ανελιχθούν στην πολιτική. Γιατί άφησαν την επικοινωνιακή προπαγάνδα τους να περνά δια μέσου αυτού του παραπολιτικού συστήματος.
Επικουρικό ρόλο στα συστημικά μέσα επικοινωνίας παίζουν τα τελευταία χρόνια οι δημοσκοπικές εταιρείες. Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα με τα αλλεπάλληλα γκάλοπ είναι πρωτοφανές. Από την δεύτερη μέρα των προηγούμενων εκλογών, έχουμε συνεχή γκάλοπ. Και μάλιστα μέσα σ’ ένα πρωτόγνωρο κλίμα που δημιούργησε η πανδημία και που το ενδιαφέρον του Έλληνα είναι να βγει αλώβητος είτε από τον ιό της πανδημίας, είτε από την οικονομική κρίση.
Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το κλίμα οι πολιτικοί… μάντεις βγάζουν συνεχώς γκάλοπ για το αποτέλεσμα της… επόμενης λαϊκής ετυμηγορίας και μάλιστα όταν γνωρίζουν αυτές οι εταιρείες ότι τουλάχιστον το 25% του εκλογικού σώματος αποφασίσει την ημέρα των εκλογών! Και μάλιστα σε μια χώρα που δεν υπάρχει ομοιογένεια της λαϊκής προτίμησης. Αλλιώς ψηφίζει η Κρήτη, αλλιώς ψηφίζει η Μάνη, αλλιώς ψηφίζει το Περιστέρι και αλλιώς ψηφίζει η Κηφισιά. Αυτές οι εταιρείες προσπαθούν να μας πείσουν ότι με 1.000 τηλεφωνήματα έχουν βγάλει το εκλογικό αποτέλεσμα και μάλιστα όταν δεν υπάρχει προεκλογική περίοδος.
Αλήθεια, αφού «γνωρίζουμε» το αποτέλεσμα των εκλογών του 2023, γιατί να τρέχουμε σε εκλογικές αναμετρήσεις; Ναι, σ’ αυτές τις απίθανες σκέψεις έχουν οδηγήσει τον Λαό μας τα συνεχή γκάλοπ. Μετά τις εκλογές του 2019 έχουν διενεργηθεί περίπου 100 γκάλοπ! Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Αλήθεια, ποιός ελέγχει την εγκυρότητα αυτών των γκάλοπ. Ποιός αναλαμβάνει τα έξοδα της εκτέλεσής τους.
Όλα αυτά τα ερωτήματα λοιπόν έχουν συντελέσει να αμφισβητείται ο στόχος τους, αλλά και η αξιοπιστία τους. Όταν πέφτουν έξω στις… μαντικές προβλέψεις, έχουν έτοιμη την απάντηση. Τα γκάλοπ είναι εικόνα της στιγμής! Εν τω μεταξύ έχουν κάνει την προπαγάνδα τους. Όταν κάνουμε λοιπόν μια αναδρομή στο παρελθόν και στα αποτελέσματα παλαιότερων δημοσκοπήσεων, θα μπορεί ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματά του. Όταν προκήρυξε ο Κων/νος Καραμανλής πρόωρες εκλογές το 1977 χωρίς να υπάρχει καμία πίεση της αντιπολίτευσης, του έλεγαν οι δημοσκοπικές εταιρείες ότι δεν έχει φθορά από το 55% που πήρε το 1974. Και η Ν.Δ. πήρε 41%!
Όταν είχαμε αλλεπάλληλες εκλογές το 1989 – 90 που το ΠΑΣΟΚ ήταν σχεδόν… αμίλητο, εξαιτίας του σκανδάλου του Κοσκωτά, όλα τα γκάλοπ το παρουσίαζαν σε κόμμα υπό κατάρρευση. Και τότε έτρεξε η κομμουνιστική αριστερά με τον Φλωράκη να αρπάξει ένα κομμάτι από την «πίτα» του ΠΑΣΟΚ, συνεργαζόμενη με τον αρχηγό της Ν.Δ. Ο τότε αρχηγός της σχεδίαζε μια οκταετή κυβερνητική θητεία και αντί να καταρρεύσει το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου όπως του ‘λεγαν τα γκάλοπ, κατέρρευσε ο ίδιος μέσα σε 3 χρόνια! Και επανήλθε ο Α. Παπανδρέου με 44%!
Όταν δημιούργησε κόμμα ο Αβραμόπουλος, τα πρώτα γκάλοπ του ‘διναν περίπου 20%. Όποιος ανατρέξει στις εφημερίδες εκείνης της περιόδου, θα το διαπιστώσει. Και ο Αβραμόπουλος δεν τόλμησε να κατεβεί στις εκλογές! Όταν η «Χρυσή Αυγή» ανέβηκε στο 8% και έγινε τρίτη πολιτική δύναμη, τα γκάλοπ της έδιναν 2-3%. Η δικαιολογία των δημοσκοπικών εταιρειών ήταν άμεση. Ντρεπόντουσαν οι ερωτηθέντες να πουν ότι ψηφίζουν «Χρυσή Αυγή»! Όταν το ΠΑΣΟΚ από το 44% του 2009 έφθασε στο 4% το 2015 κανένα γκάλοπ δεν το είχε προβλέψει! Όταν είχαμε δημοψήφισμα το 2015 τα γκάλοπ έδιναν 50% – 50% μέχρι την Παρασκευή και το ΟΧΙ πήρε 68%!
Όταν ο Θεοδωράκης έφτιαξε κόμμα, τα γκάλοπ του ‘διναν 15% και το κόμμα… διαλύθηκε. Όταν είχαμε εκλογές το 2019 τα γκάλοπ έδιναν μέχρι την τελευταία στιγμή 24% – 25% στον ΣΥΡΙΖΑ. Και πήρε το 32%! Όταν είχαμε την εκλογή της Φώφης Γεννηματά το 2017, τα πρώτα γκάλοπ της έδιναν 15% και πήρε 8%! Όταν είχαμε τις προχθεσινές εκλογές στο ΚΙΝ.ΑΛ. για την εκλογή νέου αρχηγού, τα γκάλοπ του παραπολιτικού συστήματος έβγαζαν πρώτο και με διαφορά τον εκλεκτό του Α. Λοβέρδο. Ο Α. Λοβέρδος ήλθε τρίτος! Απ’ αυτή την εκλογή όμως βγήκε ένα καθοριστικό συμπέρασμα· Ότι η συμπεριφορά των ψηφοφόρων που συμμετείχαν ήταν αντιδεξιά. Ένα ηχηρό μήνυμα προς τη νέα ηγεσία του. Το παραπολιτικό σύστημα προσπαθεί αγωνιωδώς να αναστήσει είτε το παλιό χρεοκοπημένο διπολικό σύστημα που βέβαια έλεγχε, είτε να αποτρέψει την συμπόρευση των δυνάμεων της κεντροαριστεράς.
Οι θέσεις της νέας ηγεσίας θα δείξουν αν πρόκειται να απομακρυνθεί από ένα σύστημα που οδήγησε την χώρα στην χρεοκοπία και το ΠΑΣΟΚ στην συρρίκνωση ή αν έχουν σαν στόχο να συμπορευθούν οι προοδευτικές δυνάμεις σε μια προοδευτική κυβέρνηση. Για τον ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. ιδεολογικός και πολιτικός αντίπαλος δεν είναι το ΚΙΝ.ΑΛ., γιατί εξάλλου κινούνται στο ίδιο πολιτικό φάσμα, αλλά η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση. Πιστεύω ότι το ΚΙΝ.ΑΛ. να κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και όχι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο ρόλος των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι να ελέγχουν την κυβερνητική εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. δεν ανησυχεί όταν το άθροισμα των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου είναι μεγαλύτερο από τις δυνάμεις της Δεξιάς. Ανησυχεί να μην ταυτισθεί το ΚΙΝ.ΑΛ. με το παραπολιτικό σύστημα που στοχεύει να σταθεί εμπόδιο στην προοδευτική πορεία της χώρας.
Επιδιώκει οι «προοδευτικές και δημοκρατικές» δυνάμεις, όπως τις είχε χαρακτηρίσει ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ να μη γίνουν μειοψηφία στον Λαό μας και ανακοπεί κάθε προοδευτική προοπτική. Ας διαλέξει λοιπόν το σημερινό ΚΙΝ.ΑΛ. σε ποια παράταξη θα κάνει αντιπολίτευση. Στην παράταξη της Ν.Δ. ή στην παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. Ο διμέτωπος αγώνας είχε παραμερισθεί από τον Α. Παπανδρέου. Ο αντίπαλός του ήταν η συντηρητική Δεξιά. Και δεν του βγήκε σε «κακό»! Και πραγματικά η πολιτική βούληση των εκλεκτόρων της νέας ηγεσίας στο ΚΙΝ.ΑΛ., είχε αντιδεξιά συμπεριφορά!
