Η μακραίωνη παράδοση της πόλης του Παρισιού σε ό,τι αφορά το πράσινο αλλά και ο σύγχρονος σχεδιασμός που απαντά στις σημερινές περιβαλλοντικές – κλιματικές προκλήσεις αναδείχθηκαν κατά τη χθεσινή ομιλία της καθηγήτριας της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πολυτεχνείου Κρήτης Αμαλία Κωτσάκη που πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων.
Ειδικότερα, στο πλαίσιο της διάλεξης, που είχε τίτλο “Το αθέατο Παρίσι ΙΙ – Τα μυστικά των κήπων” και οργανώθηκε από τον Ελληνο-Γαλλικό Σύλλογος Χανίων σε συνεργασία με την Περιφέρεια Κρήτης – Π.Ε. Χανιών, τονίστηκε ότι «ήδη από τον 17ο αιώνα στο Παρίσι είχαν συνειδητοποιήσει ότι η διαχείριση του πρασίνου συνιστά μια σημαντική πολιτική πράξη».
«Η γαλλική πολιτική σκέψη θεωρεί την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των πολιτών ως κοινωνικό αγαθό και συνεπώς η διαχείριση του πρασίνου αποκτά μια άλλη διάσταση σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μια μεγάλη απαιτεί πνεύμονες πρασίνου κ.λπ.», ανέφερε η κα Κωτσάκη και συμπλήρωσε: «Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι ότι το πράσινο συνοδεύεται από μια απαιτητική τεχνική υποστήριξη για να κατασκευαστεί. Σκεφτείτε μόνο ότι όλα τα μεγάλα πάρκα του Παρισιού είναι τεχνητά. Μιλάμε για λίμνες τεχνητές, νησιά τεχνητά κ.λπ.».
Ένα ακόμα αξιοσημείωτο γεγονός σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του πρασίνου στη Γαλλία είναι -όπως επισημάνθηκε από την κα Κωτσάκη- πως ήδη από τον 17ο αιώνα υπάρχει σχεδιασμός για το πως απελευθερώνεται χώρος για να αξιοποιηθεί ως πράσινο: «Αυτό γινόταν με μεγαλύτερη ακόμα φροντίδα κι από τα κτήρια, γιατί σχετίζονταν με θέματα υγιεινής (ανάγκη για πνεύμονες πρασίνου), διαχείρισης του ελεύθερου χρόνου (κοινωνικό αγαθό) και ζητήματα άμβλυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων ανάμεσα σε γειτονιές του Παρισιού μέσα από τη δημιουργία πάρκων, κήπων κ.λπ.», ανέφερε η κα Κωτσάκη ενώ υπογράμμισε ότι η ίδια λογική διατρέχει και τη σημερινή διαχείριση του αστικού πρασίνου φέρνοντας ως παράδειγμα την περιοχή της Παναγίας των Παρισίων που αναπλάθεται μετά την καταστροφική πυρκαγιά στον ιστορικό ναό: «Σήμερα υπάρχει το μεγάλο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής και φυτεύουν τα πάντα. Μέχρι και μπροστά από την Παναγία των Παρισίων, μόλις αποκατασταθεί πλήρως, θα έχουμε ένα αστικό δάσος, όπως θα έχουμε και την πεζοδρόμηση και δεντροφύτευση της Σανζ Ελιζέ. Κι αν κάποτε τους χώρους για τη διαμόρφωση πρασίνου τους έδιναν τα παλιά βιομηχανικά κτήρια που εγκαταλείπονταν ή μεταφέρονταν αλλού, σήμερα ο χώρος αυτός αντλείται από θέσεις στάθμευσης. Φεύγουν αυτοκίνητα για να μπει πράσινο», είπε, μεταξύ άλλων, η κα Κωτσάκη.
