Το πρώην στρατόπεδο Μαρκοπούλου, επί δεκαετίες φιλοξενούσε µια οµάδα οπλιτών, του ελληνικού στρατού, οι οποίοι συνήθως έβρισκαν «ευνοϊκή» µετάθεση στο κέντρο της πόλης! Η στρατιωτική αυτή µονάδα εκτός από τους ελάχιστους φαντάρους είχε και κάποια µεταπολεµικά αυτοκίνητα, φορτηγά, αµφίβολης λειτουργίας!
Η έκταση, λοιπόν, αυτή, πενήντα πέντε στρεµµάτων που καταλάµβανε το στρατόπεδο, σε περίοπτη θέση για πολλά χρόνια, στο κέντρο της πόλης, ποιον ακριβώς σκοπό εξυπηρετούσε; Ποια ήταν η προσφορά του; Αυτό συνέβαινε και σε εκατοντάδες άλλα στρατόπεδα µέσα στις πόλεις, τα οποία καταλάµβαναν τα πιο καίρια σηµεία! Λες και δεν υπήρχαν άλλοι χώροι στέγασης στρατιωτικών µονάδων!
Η παραχώρησή του παραπάνω στρατοπέδου στο ∆ήµο Χανίων, έγινε τα τελευταία χρόνια, µετά από πιέσεις της εκάστοτε ∆ηµοτικής Αρχής και των κατοίκων και αφού η ιδέα της παραχώρησης, πλέον είχε ωριµάσει! Η τωρινή ∆ηµοτική Αρχή το παρέλαβε, άσχετα αν δεν έχουν τελειώσει οι διαδικασίες και αν δεν έχει γίνει η τελική παραλαβή, αυτό που λέµε παράδοση και µε την βούλα! Αλλά και αυτή ακόµη η αγοραπωλησία µεταξύ ∆ηµόσιων φορέων, είναι τουλάχιστον υποκριτική, για να µην πούµε εξοργιστική!
Αυτό το φιλέτο στην καρδιά της πόλης, αρχικά προβλεπόταν να γίνει πάρκινγκ αυτοκινήτων, για να λύσει το πιο καυτό θέµα της πόλης, το κυκλοφοριακό και λόγω των περιορισµένων χώρων στάθµευσης στο κέντρο. Επιπρόσθετα υπήρχε και η δικαιολογία της έλλειψης περιφερειακών χώρων στάθµευσης που ακόµα και σήµερα παραµένει όνειρο, απατηλό, αφού οι υποσχέσεις γι’ αυτό έµειναν… υποσχέσεις! Η αντίδραση των κατοίκων του Αϊ Γιάννη και της πρωτοβουλίας διεκδίκησης Χανιωτών, µετά από πολλές αντεγκλήσεις µε τον ∆ήµο, δηµιουργήθηκαν πολλές υπαναχωρήσεις. Ειπώθηκε από την ∆ηµοτική Αρχή ότι θα γίνει χώρος στάθµευσης 7 έως 8 στρεµµάτων, µετά ελέχθην στα 3 µε 4 στρέµµατα, ενώ παράλληλα γινόταν εργασίες για τον σκοπό αυτό, όπως διαµόρφωση του χώρου, περίφραξη, φωτισµός κλπ.
Ο ∆ήµος τοποθέτησε µερικά υπαίθρια παιχνίδια, καλαθάκια για σκουπίδια, κλάδεψε τα δέντρα και υποστήριξε τεχνικά τον συρµατοπλεγµένο, πλινθόκτιστο αυλότοιχο που ήταν σε κάποιο σηµείο ετοιµόρροπος! Τις τελευταίες µέρες, καλή τη πίστει, θέλουµε να πιστεύουµε, ανοίγει η κεντρική είσοδος, στην κάτω πλευρά για να µπορεί ανεµπόδιστα να µπαίνει ο κόσµος και να απολαµβάνει ελεύθερα τον ανοιχτό χώρο! Εν τω µεταξύ έχει σταµατήσει κάθε άλλη εργασία, επειδή εκκρεµούν και ασφαλιστικά µέτρα, τα οποία θα εκδικαστούν σύντοµα.
Σε κάθε περίπτωση, δειλά δειλά το πρώην στρατόπεδο Μαρκοπούλου ανοίγει τις πύλες του στον κόσµο και κάθε απόγευµα µαζεύεται αρκετός κόσµος και παιδιά. Ωστόσο δεν υπάρχει εφησυχασµός για το τι µέλλει γενέσθαι και κάθε παραµικρή κενέργεια που µπορεί να είναι σε αντίθετη κατεύθυνση, από την δηµιουργία Πάρκου, παρακολουθείται, ανελλιπώς και καταγγέλλεται! Ο Σύλλογος «Γειτονιά του Αϊ Γιάννη» και η «Πρωτοβουλία διεκδίκησης», µαζί µε άλλους φορείς και πολλούς κατοίκους των Χανίων επαγρυπνούν! Μέληµα όλων είναι η αξιοποίηση του πρώην στρατοπέδου µε την δηµιουργία «Πάρκου Πρασίνου, Περιπάτουκαι Αναψυχής», στο οποίο δεν χωρούν αυτοκίνητα και σταθµοί πάρκινγκ, αλλά µόνο ανοιχτός και καθαρός χώρος. ∆εν µπορεί κανένας πια να σκεφτεί ότι αυτός ο χώρος µπορεί να δέχεται αυτοκίνητα και τουριστικά λεωφορεία, ιδιωτικών συµφερόντων, τη στιγµή που δεν υπάρχουν άλλα Πάρκα στην πόλη, µε εξαίρεση το Πάρκο των Αγίων Αποστόλων! Γνωρίζουµε ότι ο δρόµος είναι µακρύς και επίπονος µέχρι να ολοκληρωθούν οι µελέτες και να γίνει επιτέλους ένα Πάρκο µε προδιαγραφές άλλων πόλεων της Ευρώπης. Εκεί που δεν βλέπεις αυτοκίνητα στο κέντρο τους, εκεί όπου υπάρχουν τεράστιοι πεζόδροµοι και πεζοδρόµια, εκεί που περπατάς στα ατέλειωτα Πάρκα, εκεί όπου ο πολίτης έχει προτεραιότητα, εκεί όπου υπάρχει σύγχρονο και λειτουργικό σχέδιο πόλης, όπου υπάρχει, Αισθητική, που εδώ είναι ζητούµενη!
Γνωρίζουµε, επιπλέον, ότι ο δρόµος ολοκλήρωσης των διαδικασιών για την δηµιουργία του Πάρκου, είναι δύσκολος και δύσβατος, σαν τον δρόµο του σαλιγκαριού που πάει πολύ αργά και υποµονετικά. Πάντως αν δεν αλλάξουν οι διαδικασίες και να δηµιουργηθεί µια άλλη αντίληψη που θα είναι πιο γρήγορη, πιο αποτελεσµατική, πιο ουσιαστική, τότε θα εξακολουθεί η χώρα µας να στενάζει κάτω από τον ζυγό των ψιλών γραµµάτων των νόµων!
Σε µια άλλη χώρα της Ευρώπης, αυτό το στρατόπεδο θα το είχαν κάνει Πάρκο στο άψε σβήσε, αφού εκεί η πολιτική βούληση υφίσταται! Εδώ, στα δικά µας, µάλλον δεν υπάρχει αυτή η πολιτική βούληση, η οποία,, όπως φαίνεται, είναι δέσµια του πολιτικού κόστους. Κι αυτό συµβαίνει σε οποιαδήποτε έκφανση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής στην χώρα µας!
