Καθισμένη ζωή στο πατάρι περιμένει
κοίτη χειμάρρου στο μακρινό πέρα,
ζωντανή κατοίκησε στον απλωτό χρόνο
αυγή θνητού για νέους ορίζοντες.
Στάλες βροχής στο πατάρι πέφτουν
μήνυμα σκέψεις στο σκαλί της πορείας,
πάχνη νύχτας ήλιος φωτοβόλος
λιόχαρη περιρρέει το φέγγος της ζωής.
Αντηχεί νότα ανατάσει η σκέψη
τεντώνει η συλλογή, ανοίγει η πόρτα,
αλώβητος νους στα πλάτη της στράτας
μάκρος ψυχής στα άδυτα της νόησις.
Αστραφτερή ζωή προβάλει στην απεραντοσύνη
διψασμένο ο κάτοικος πάει στα δίστρατα,
στις σκληρές επάλξεις του σφαιρικού
χώρου της γης.
