Το πάθος του φθόνου

Είναι γεγονός ότι ο λαός µας παρακολουθεί µε ανάµεικτα συναισθήµατα αυτά που συµβαίνουν στο κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης. Και πρέπει να τα παρακολουθεί γιατί το εκάστοτε κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης αποτελεί πυλώνα της λειτουργίας της κοινοβουλευτικής ∆ηµοκρατίας. Αποτελεί ένα πολιτικό θεσµό που συνδέεται οργανικά µε την πορεία της πολιτικής ζωής της χώρας. ∆εν µπορούν λοιπόν να περάσουν απαρατήρητα τα όσα συµβαίνουν στο κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης και µάλιστα όταν είχε ψηφιστεί από 1.000.000 περίπου ψηφοφόρους στις τελευταίες εκλογές.

Ένα κόµµα που παρά τη µικρή διείσδυση του στον παραδοσιακό αριστερό χώρο, έγινε κόµµα εξουσίας το 2015. Ένα κόµµα που είχε δυσκολίες επιβίωσης ακόµη και στον συγκεκριµένο ιδεολογικό χώρο της αριστεράς και δεν µπορούσε να εισχωρήσει στον χώρο της κεντροαριστεράς, γιατί κυριαρχούσε η παρουσία του ΠΑΣΟΚ.
Ένα κόµµα που τα εκάστοτε πολιτικά διλήµµατα και οι εκάστοτε διαφορετικές πολιτικές γραµµές προκαλούσαν εσωτερικό διχασµό ή κατακερµατισµό του µικρού κοµµατικού χώρου. Και γι’ αυτό τον λόγο άλλαζαν συχνά το όνοµα του για να επιβιώσει.
Όµως αυτό το µικρό κόµµα το ανέσυρε ο λαός µας το 2015 και του έδωσε τη διακυβέρνηση της χώρας. Από το 4% εκτοξεύθηκε στο 37% και έγινε κόµµα εξουσίας. Ένα πολιτικό γεγονός που δεν συµβαίνει συχνά στις κοινοβουλευτικές ∆ηµοκρατίες.
Αυτό το ιστορικό γεγονός αποτέλεσε µια ειρηνική επανάσταση του εκλογικού σώµατος και φαίνεται να συνέβαλαν στην πραγµατοποίηση της οι πολιτικές, κοινωνικές και οικονοµικές συνθήκες. Επικράτησε η κουλτούρα στην κοινωνία ότι τις ευθύνες για τη χρεοκοπία της χώρας, τις φέρουν τα δύο µεγάλα κόµµατα που κυβέρνησαν για 40 χρόνια και θα πρεπε να παραµεριστούν.
Ήταν λοιπόν µια ιστορική στιγµή για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ό,τι χειρότερο γι’ αυτόν, γιατί εκλήθη να κυβερνήσει µια χρεοκοπηµένη χώρα.
Παρόλα αυτά θα πρεπε να αναστοχαστεί για τη συµπεριφορά του στη νέα εποχή. Θα πρεπε να προσαρµοστεί µε την πραγµατικότητα και να επαναπροσανατολιστεί. ∆εν ήταν πια το µικρό συµπαθές κόµµα στη γωνία του πολιτικού συστήµατος. Ήταν κόµµα εξουσίας!
Όµως αυτά που συµβαίνουν έχουν απογοητεύσει τους δηµοκρατικούς πολίτες. Συνήθως όταν µία δηµοκρατία βρίσκεται σε αδιέξοδο, βρίσκει τη διέξοδο µε την έκφραση της λαϊκής βούλησης. Η απόφαση της λαϊκής βούλησης είναι καταληκτική για να συµβάλει στην οµαλοποίηση της δηµόσιας ζωής και γι’ αυτό τον λόγο οι δικτάτορες του 1967 προηγήθηκαν από τις βουλευτικές εκλογές που είχαν καθορισθεί τον Μάη του 1967. Έλεγαν ότι οι στρατιωτικές επεµβάσεις γίνονται πριν τις εκλογές και όχι µετά τις εκλογές. Πάντως οµολογούσαν και ας µην το πίστευαν, τη σπουδαιότητα της λαϊκής ετυµηγορίας. Η σηµερινή αναταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ έρχεται µετά τις εκλογές. Η κατάσταση που παρουσιάζεται σήµερα συµβαίνει µετά την απόφαση της λαϊκής ετυµηγορίας.
Μια οργανωµένη οµάδα που παρόλο που συµµετείχε στην εκλογική διαδικασία, δεν αποδέχεται την απόφαση της λαϊκής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η συµπεριφορά δεν συνάδει µε τη δηµοκρατία και µάλιστα εκδηλώνεται από ανθρώπους που έδωσαν αγώνες για την αποκατάσταση της δηµοκρατίας και για τη µετέπειτα διεύρυνση της. Θυµάται ότι ο Λεωνίδας Κύρκος ήταν αυτός που πρώτος είχε θέσει το θέµα της διεύρυνσης της δηµοκρατίας µεταδικτατορικά.
Όσοι λοιπόν δεν αποδέχονται το αποτέλεσµα µιας δηµοκρατικής διαδικασίας δεν τιµούν τις παραδόσεις και αρχές της αριστεράς. Έχουν παραµερίσει τις ρίζες της, την κουλτούρα της, την ταυτότητα της, την παράδοση της, την κληρονοµιά της. Ναι, γιατί δεν σέβονται την απόφαση του λαού. Και η αριστερά έχει δώσει αγώνες για να ακούγεται ο λαός. Ο λαός έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην οµάδα των κοµµάτων εξουσίας και συµπεριφέρονται ορισµένα παλιά στελέχη του, σαν ένα άνθρωπο που ξαφνικά κερδίζει τον πρώτο λαχνό και στο τέλος του σκορπίζει και χάνεται. Σήµερα ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να χάσει όλα τα κέρδη που αποκόµισε την ιστορική στιγµή που ο λαός τον έκανε κόµµα εξουσίας. Αυτές οι ιστορικές στιγµές δεν έρχονται στη ζωή µας κάθε µέρα. Όταν έλθουν, πρέπει να τις αξιοποιήσουµε µε σύνεση και χωρίς αλαζονική συµπεριφορά. Η σηµερινή συµπεριφορά στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ δεν προσιδιάζει µε µια τέτοια στάση. Φαίνεται σαν να πιστεύουν ότι υπάρχει αυτονοµία της πολιτικής από την κοινωνία. Η κοινωνία παρακολουθεί τα όσα γίνονται. Η κοινωνική ζωή κινείται µέσα στο πολιτικό σύστηµα. Ο Αριστοτέλης διακήρυσσε ότι ο πολιτικός λόγος πρέπει να ΄χει ήθος και πειθώ. Αυτοί που επικαλούνται τη δηµοκρατία στα κόµµατα, ενώ συγχρόνως δεν σέβονται το αποτέλεσµα µιας δηµοκρατικής διαδικασίας δεν µπορούν να πείσουν την κοινωνία.
Η κοινωνία έστειλε ένα ηχηρό µήνυµα στον ΣΥΡΙΖΑ, όχι µόνο στις εθνικές εκλογές, αλλά ιδιαίτερα στις εσωκοµµατικές. Παραµέρισε την κοµµατική γραφειοκρατία και τις κοµµατικές επετηρίδες. Την έχει κουράσει η τακτική του κοµµατικού συστήµατος, που έχει αλώσει όλους τους θεσµούς. Και της δόθηκε η ευκαιρία να εκφραστεί ελεύθερα, σ’ αυτή την εκλογική διαδικασία. Μια δηµοκρατική διαδικασία που από τη στιγµή που συµµετέχεις, οφείλεις να αποδεχθείς το αποτέλεσµα.
Αυτό επιτάσσουν οι κανόνες της ∆ηµοκρατίας. Και πραγµατικά η αριστερά έχει δώσει αγώνες για τον σεβασµό της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας. Και σήµερα “ιστορικά” στελέχη της βάλλουν εναντίον της. Οι αποφάσεις µιας δηµοκρατικής διαδικασίας πρέπει να γίνονται σεβαστές. ∆ιαφορετικά οι κοινωνίες θα είχαν οδηγηθεί στην αναρχία. Αυτό είναι το κυρίαρχο γνώρισµα της δηµοκρατίας. Η µειοψηφία να σέβεται το αποτέλεσµα της πλειοψηφίας. Όταν ο άνθρωπος ενεργεί για να ικανοποιήσει µόνο το πάθος του φθόνου του, δεν µπορεί να έχει την ψευδαίσθηση ότι υπηρετεί τη δικαιοσύνη. Υπηρετεί την παραφορά του!
Αυτά τα φαινόµενα της αντιδηµοκρατικής συµπεριφοράς από µια οργανωµένη οµάδα φέρνουν απογοήτευση στην κοινωνία. Είναι πραγµατικά ανώφελο να προσπαθείς να ξεχωρίσεις το δίκιο από το άδικο, όταν αυτά συµβαίνουν στο ίδιο κόµµα. Λέγεται ότι ακολουθείται µια τακτική διάλυσης, του κόµµατος της αξιωµατικής αντιπολίτευσης. ∆εν µπορεί να γίνει αναφορά σε… σκοτεινές δυνάµεις, όταν παρακολουθεί κανείς σε ζωντανή αναµετάδοση, τα όσα γίνονται στον ΣΥΡΙΖΑ.
Λέγεται ότι το πάθος του φθόνου των “στασιαστών” έχει οδηγήσει αυτά τα στελέχη στην επικράτηση της ρήσης
«Αποθανέτω η ψυχή µου µετά των αλλοφίλων!»
∆ηλαδή να διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτως ώστε κανένας να µην επιβιώσει πολιτικά. Εύχοµαι να µην υπάρχουν τέτοιες σκέψεις. Γιατί ο φθόνος είναι ο χειρότερος σύµβουλος του ανθρώπου. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρά την εκλογική του ήττα είναι αξιωµατική αντιπολίτευση. Και η Ν.∆. είχε φθάσει το 2012 στο 19%, αλλά δεν διαλύθηκε. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας στη δηµιουργία µιας προοδευτικής και δηµοκρατικής παράταξη, που θα πραγµατοποιηθεί µε την πίεση της κοινωνίας. Ακούνε κάτι τέτοιο οι “στασιαστές” του ΣΥΡΙΖΑ και παίρνουν… δρόµο. Φαίνεται ότι αναζητούν την περίοδο του 3% που µαζεύονταν καµιά δεκαριά τάσεις και “βυζαντινολογούσαν” νυχθηµερόν, ποια τάση εκφράζει τη γνήσια ριζοσπαστική αριστερά. Και λύση δεν έβρισκαν!
Είναι λοιπόν καταστροφικός ο ρόλος των οργανωµένων οµάδων µέσα στα κόµµατα. Παριστάνουν τους ιδεολογικούς χωροφύλακες, αλλά ο στόχος τους είναι διαφορετικός.
Έχουν δηµιουργήσει κάστες σε όποιο κόµµα κι αν βρίσκονται, µε σκοπό να προφυλάσσουν τις κοµµατικές τους θέσεις.
Συµπεριφέρονται σαν να ΄ναι τα κόµµατα ιδιοκτησία τους.
Συµπεριφέρονται σαν βαρώνοι!
Τα κόµµατα δεν ανήκουν ούτε σε οικογένειες, ούτε σε κάστες, ούτε σε βαρώνους, ούτε στα λεγόµενα ιστορικά στελέχη. Τα κόµµατα ανήκουν στην κοινωνία και οφείλουν να εκσυγχρονιστούν. Οφείλουν να απεγκλωβιστούν από όλους αυτούς που έχουν το αίσθηµα της ιδιοκτησίας και να στηρίξουν την αξιοκρατία και τον εκσυγχρονισµό.
Οι κάστες µέσα στα κόµµατα δεν θέλουν ούτε το ένα ούτε το άλλο. Φοβούνται να µη χάσουν τις κοµµατικές τους θέσεις, γιατί µια ανανέωση µπορεί να φέρει ικανότερα στελέχη!
Αυτό δυστυχώς συµβαίνει σε όλα τα κόµµατα. Όλοι αυτοί οι “ιδιοκτήτες” θεωρούν το κόµµα σαν ένα τεχνητό φυτό, που µπορούν κατά τη θέληση τους να το κάνουν να ανθίσει ή όχι, κάτω από τις κλιµατολογικές συνθήκες που αυτοί διαλέγουν. Όλοι αυτοί οι “ιδιοκτήτες” λένε ότι αποτελούν ιστορικά στελέχη. Είναι σαν να αποδέχονται ότι έχουν γράψει την ιστορία τους µέσα στο κόµµα και θα πρέπει να αποχωρήσουν. Οφείλει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ να τους τιµήσει για την προσφορά τους σε ειδική τελετή και να ανοίξουν τον δρόµο στη νέα γενιά. Ορισµένα ιστορικά στελέχη λένε ότι βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ από τη δεκαετία του ΄70. Αυτό τους τιµά, αλλά σήµερα έχουµε 2023!
∆εν υπάρχει σε άλλο κόµµα αυτή η κατάσταση, δηλαδή να κάνουν κουµάντο στελέχη της δεκαετίας του ΄70.
Μόνο ανανεωτική αριστερά δεν είναι!
Όποιος γράφει λοιπόν ιστορία σ’ έναν τοµέα οφείλει να αποχωρεί λίγο πριν την ώρα του και όχι λίγο µετά την ώρα του. Έτσι θα προφυλάξει και την υστεροφηµία του και θα ανοίξει ο δρόµος για τη νέα γενιά.
Τη γενιά του 2023 και όχι τη γενιά του 1974!
Σήµερα δυστυχώς στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι δεν µπορούν να συνυπάρξουν οι διάφορες οµάδες. Και δεν µπορούν να συνυπάρξουν, γιατί δεν υπάρχει αποδοχή της απόφασης της λαϊκής ετυµηγορίας. Είναι τεράστιο γεγονός γιατί αντίκειται στην αρχή της ∆ηµοκρατίας. Η εκλογή Κασσελάκη φαίνεται να διέκοψε το παλιό τραγούδι που νανούριζε την εκεχειρία. Γιατί υπήρχε εκεχειρία µε αρχηγό τον Τσίπρα! Υπάρχει µια διαπάλη που παρακολουθούµε σε ζωντανή αναµετάδοση στα… πρωινάδικα. Και φαίνεται ότι ο “πόλεµος” γίνεται για το ποιος στο τέλος θα κρατήσει τη στάχτη του ΣΥΡΙΖΑ και ποιος θα κρατήσει τη φλόγα.
Για να ξαναβρεί τον βηµατισµό του δεν θα πρέπει να ξαναπαίξει το παλιό νανουριστικό τραγούδι της εκεχειρίας, γιατί θα σκεπαστούν προσωρινά τα προβλήµατα. Αλλ’ ούτε θα πρέπει να καεί. Γιατί τότε δεν θα υπάρχουν χέρια για να κρατήσουν ούτε τις στάχτες ούτε τη φλόγα.
Όταν ένα κόµµα διαλύεται, όλα τα στελέχη του χάνονται.
∆υστυχώς το έχω ζήσει, όταν διαλύθηκε η Ε.Κ. το 1977!
Τα κόµµατα πρέπει να πιστεύουν στις δηµοκρατικές διαδικασίες και τα µέλη τους οφείλουν να πειθαρχούν στις δηµοκρατικές αποφάσεις των κοµµατικών οργάνων.
∆ηµοκρατία δεν θα πει να φτιάξουµε µια οµάδα µέσα στο κόµµα, γιατί τότε η δηµοκρατία εξελίσσεται σε διευθύνουσα δηµοκρατία. Η δράση αυτών των διευθυντικών µειοψηφιών µέσα στα κόµµατα, τα οδηγούν σε άµορφη µάζα. Κανένα πολιτικό κόµµα δεν µπορεί να προχωρήσει όταν ο αρχηγός του είναι µε περιοριστικούς όρους. Όταν πίσω από τον αρχηγό υπάρχουν ενέδρες και ξεπροβάλλουν φάτσες αγριεµένων, έτοιµες να τον κατασπαράξουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ µεγάλωσε µε τη φροντίδα της κοινωνίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται ακόµη τις φροντίδες της κοινωνίας.
Να µην οδηγηθεί όµως η κοινωνία µακριά του, γιατί δεν θα ΄χει πια τις φροντίδες της. Θα την οδηγήσει να συµπεριφέρεται σαν τη γάτα που κανακεύει τα µωρά της, όταν είναι ακόµα µικρά και µόλις µεγαλώσουν τα αρχίζει στις γρατζουνιές. Και όταν αρχίσει τις γρατζουνιές η κοινωνία, τότε θα ΄ναι αργά!
Ας µην πιστεύουν ότι όσοι δεν αποδέχονται την απόφαση της εσωκοµµατικής διαδικασίας, ότι έχουν µαζί τους την κοινωνία. Από 4.500 µέλη των νοµών Χανίων και Ρεθύµνου συµφώνησαν µε τη στασιαστική τους τακτική µόνο 121 µέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Όλα αυτά που διαδραµατίζονται από µια οµάδα που δεν αποδέχονται το αποτέλεσµα της εκλογής των µελών του ΣΥΡΙΖΑ, θέλουν να ικανοποιήσουν το πάθος του φθόνου. Γιατί τι σχέση έχει η δήλωση “ιστορικού” στελέχους ότι στο γραφείο του Α. Τσίπρα είχε στηθεί παρακρατικός µηχανισµός δολοφονίας χαρακτήρων. Και µάλιστα όταν ξανακινείται η σοβαρή υπόθεση των υποκλοπών.
Αυτή η διάλυση του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ έχει καµιά σχέση µε την εκλογή Κασσελάκη; Όχι, έχει άµεση σχέση µε τον φθόνο του και την ικανοποίηση του.

* Ο Βασίλης Πεντάρης είναι π. βουλευτής Χανίων