Το πατρικό χέρι

Όλοι ξέρουμε ότι μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου άρχισε να γίνεται αντιληπτό, σε παγκόσμια μάλιστα κλίμακα, το φαινόμενο της κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής που προκαλεί ο τεχνολογικός πολιτισμός.
Πράγματι, όπου διαδίδεται ο τεχνολογικός πολιτισμός προκαλεί αντίστοιχα και βαθύτατες αλλαγές στις ανθρώπινες κοινωνίες. Αλλαγές, που αναφέρονται στη μορφή, στη δομή και στην ποιότητα της ζωής των σύγχρονων ανθρώπων. Έτσι, παρατηρούμε ένα σωρό αλλαγές στις κοινωνικές, πολιτιστικές, οικονομικές, ακόμα και τις θρησκευτικές λειτουργίες του σύγχρονου κόσμου.
Έτσι, η κοινωνικοπολιτική αλλαγή έγινε ένα παγκόσμιο σύγχρονο φαινόμενο που χαρακτηρίζει ολόκληρη την υδρόγειο και ιδιαιτέρως τις χώρες του λεγομένου τρίτου κόσμου. Μια σύγκριση του σύγχρονου τρόπου ζωής με παλαιότερες αποδοχές αρκεί να δείξει ότι ο μέσος σύγχρονος άνθρωπος διαθέτει τόσες ευκολίες και δυνατότητες για μια καλύτερη ζωή, που κανένας μονάρχης της παλαιάς εποχής όχι μόνο δεν διέθετε, αλλά ούτε καν μπορούσε να διανοηθεί. Βέβαια, υπάρχει το πρόβλημα των πτωχών λαών. Θα λέγαμε όμως ότι και είναι πολύ ενθαρρυντικό και στο θέμα αυτό άρχισε να ξύπνα πιο έντονα το αίσθημα της παγκόσμιας αλληλεγγύης. Και αυτό το φαινόμενο είναι μια ακόμη συνέπεια της διάχυτης επιδράσεως του χριστιανικού μηνύματος της αγάπης.
Η σύγχρονη όμως κοινωνικοπολιτιστική αλλαγή συντελεί ώστε οι ειδωλολατρικοί λαοί του τρίτου κόσμου να έρχονται σε επαφή με τον δυτικό πολιτισμό, που στη βάση του είναι χριστιανικός πολιτισμός. Να σημειώσουμε, ωστόσο, ότι με την εισροή ξενόφιλων, αλλοθρήσκων, πολλές φορές με τρομακτικά κτυπήματα, με άλλες κουλτούρες και φανατισμούς αλλοιώνεται κατά πολύ ο χριστιανικός και πολιτισμικός χαρακτήρας της Ευρώπης. Η επικοινωνία και ο συγχρωτισμός με τη Δύση, τους χριστιανούς της Δύσεως, θα μπορούσε να δημιουργούσε ευκαιρίες και δυνατότητες στους μη χριστιανούς να ακούσουν και να δεχθούν το χριστιανικό κήρυγμα.
Πολύ εντυπωσιακό είναι το παράδειγμα της Ιαπωνίας. Μέχρι τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο ήταν το προπύργιο του βουδισμού. Μετά όμως τη λήξη του πολέμου και όταν η χώρα αυτή άρχισε να επικοινωνεί με τους λαούς της χριστιανικής Δύσεως, η θρησκευτική κατάσταση της Ιαπωνίας άρχισε να διαφοροποιείται. Η επαφή των Ιαπώνων με τον δυτικό πολιτισμό ήταν εξαιρετικά ευνοϊκή υπέρ του Χριστιανισμού. Από τότε μέχρι και σήμερα η Ιαπωνία είναι η χωρά στην όποια η κυκλοφορία της Αγίας Γραφής έχει την πρώτη κυκλοφορία. Θα πρέπει εν προκειμένω να εξάρουμε τη θεαματική και δύσκολη ιεραποστολική δράση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας προς τους λαούς του τρίτου κόσμου. Ένα σημείο αγάπης και μέριμνας του Θεού υπέρ των τέκνων Του.
Ο Θεός ανοίγει τα χεριά Του για να δώσει την αγάπη Του στα πλάσματά Του (ψαλμ. 144,6). Και είναι κρίμα να αποτραβούμε αυτό το θεϊκό και πατρικό χέρι της αγάπης και ευσπλαχνίας. Επίκαιρα, ειδικά τώρα στην οικονομική και όχι μόνο κρίση, που περνάμε και πολλοί λένε: «Ο Θεός να βάλει το χέρι Του». Τους απαντάμε «ναι», αλλά προσθέτουμε και τα λόγια ενός Αγίου Γέροντα: «Ο Θεός μας δίνει το χέρι Του, μα εμείς του το δαγκώνουμε». Δεν θα υπήρχε κακό και κρίση στον τόπο μας και παγκοσμίως, αν στις όποιες τρικυμίες πιανόμαστε από το χέρι του Θεού, όπως ο πνιγμένος Απόστολος Πέτρος (Ματθ. 14, 30-31).