«Ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που αρνείται, να είναι αυτό που είναι».
Αλμπέρ Καμύ
Υπάρχει ένας όμορφος ινδικός θρύλος των Τσερόκι που μας διδάσκει πολλά για τον άνθρωπο και ονομάζεται “ιεροτελεστία του περάσματος”. Πρέπει να το περάσει κάθε νεαρό αγόρι προκειμένου να γίνει άντρας. Ο θρύλος έχει ως εξής:
Ο πατέρας παίρνει τον γιο του και πηγαίνουν μαζί στο δάσος, εκεί του δένει με ένα μαντήλι τα μάτια και τον αφήνει μόνο του.
Ο νεαρός θα πρέπει να κάθεται σε ένα κούτσουρο όλη νύχτα, ακίνητος και χωρίς να αφαιρέσει το μαντήλι από τα μάτια ούτε στιγμή και κάτω απο οποιεσδήποτε συνθήκες μέχρι οι ακτίνες του ήλιου να τον προειδοποιήσουν ότι είναι πρωί. Επίσης, δεν μπορεί και δεν πρέπει να ζητήσει βοήθεια από κανέναν.
Αν, λοιπόν, καταφέρει να επιβιώσει αυτή τη νύχτα τότε θα γίνει ΑΝΤΡΑΣ.
Δεν μπορεί ακόμα να διηγηθεί την εμπειρία του σε φίλους ή σε οποιονδήποτε άλλο. Κάθε νέος είναι υποχρεωμένος να περάσει αυτό το στάδιο προκειμένου να γίνει άντρας.
Ο νεαρός είναι φανερά τρομοκρατημένος… Μετά από λίγο αρχίζει να ακούει πολλούς και παράξενους θορύβους γύρω του. Σίγουρα υπάρχουν άγρια ζώα και σίγουρα θα του επιτεθούν σκέφτεται . Ίσως ακόμα και επικίνδυνοι άνθρωποι που θα θελήσουν να τον βλάψουν.
Ο άνεμος φυσάει δυνατά όλη τη νύχτα κουνώντας τα δέντρα, αλλά αυτός συνεχίζει με τόλμη, χωρίς να προσπαθήσει ούτε μια στιγμή να βγάλει το μαντήλι από τα μάτια του.
Άλλωστε είναι ο μόνος τρόπος να γίνει άντρας, σκέφτεται !
Τελικά μετά από μια τρομακτική νύχτα, βγαίνει ο ήλιος και αμέσως μόλις το αντιλαμβάνεται βγάζει το μαντήλι.
Τότε συνειδητοποιεί ότι ο πατέρας του κάθεται στο κούτσουρο, δίπλα του. Ήταν δίπλα του, σε επιφυλακή , όλη τη νύχτα , προστατεύοντας τον γιο του από κάθε κίνδυνο. Ο πατέρας ήταν εκεί, αν και ο γιος δεν το ήξερε. ”
Με τον ίδιο τρόπο ούτε εμείς είμαστε ποτέ μόνοι. Στην πιο τρομακτική νύχτα, στο πιο βαθύ σκοτάδι, στην πιο απόλυτη μοναξιά, ακόμα και όταν δεν το συνειδητοποιούμε, ο Θεός δεν μας αφήνει ποτέ, κρατάει αόρατα το χέρι μας, κάθεται δίπλα μας και μας προσέχει. Είναι ο πατέρας μας και είμαστε τα παιδιά του και μας προστατεύει ό,τι κι αν κάνουμε στη ζωή μας.
Όσο καλές ή όσο άσχημες κι αν είναι οι πράξεις και οι σκέψεις μας, εκείνος βρίσκεται πάντα δίπλα μας περιμένοντας υπομονετικά να νοιώσουμε τη σιγουριά της βοήθειας του. Να καταλάβουμε τον εαυτό μας και να αισθανθούμε την ύπαρξη του σε ό,τι κι αν κάνουμε. Γιατί βρίσκεται παντού γύρω μας και μέσα μας , στα μικρά, στα μεγάλα , στα ασήμαντα και στα σημαντικά , σε όλη τη διαδρομή μας.
