» Δρ. Εμμανουήλ Μιχαήλ Παπαδάκης, παθολόγος- νεφρολόγος
Πρόσφατα ένας νεαρός γιατρός σε συνέντευξη του εξομολογήθηκε «πως όποιος μπορεί να σπουδάσει ιατρική, είναι τυχερός στη ζωή του».
Με αφορμή την άκρως σημαντική αυτή δήλωση ενός νέου επιστήμονα ,θεώρησα αναγκαίο να εκφράσω τις σκέψεις μου αλλά και τα συναισθήματα μου για τον εξαίρετο γιατρό της πόλης μας ,κ. Εμμανουήλ Παπαδάκη , κάνοντας μια ανασκόπηση στο σπουδαίο έργο που επιτέλεσε και επιτελεί ως γιατρός ,με το πρόσφατο βιβλίο που τυχαία έπεσε στα χέρια μου. Φάνηκαν πολλά στοιχεία του δυναμικού χαρακτήρα του ,αλλά και των γνώσεων του σε μια ειδικότητα που απαιτεί να είσαι πάντα δίπλα στο συνάνθρωπο! Είναι τυχερός λοιπόν ,είμαστε τυχεροί κι εμείς που προσφέρει στους συνανθρώπους μας την πολύτιμη γνώση του. Πάνω από όλα όμως, έχει τη δύναμη να γράφει την αλήθεια ,πράγμα δύσκολο και επώδυνο. Η γραφή του, είναι πυκνή και λεπτομερής, παρ’ όλη την αποσπασματικότητά της. Με λίγες λέξεις, αλλά με ακρίβεια, ταχύτητα και ρυθμό, ανατέμνει μια ολόκληρη εποχή. Είναι στην ουσία μια αυτοβιογραφία ,το πέρασμα του στη ζωή ,η πορεία ,οι εξαίρετες σπουδές του ,η δράση του ,η πολιτική του, η ζωή του όλη !!
Στα εφηβικά μάτια μου ,φάνταζε γίγαντας ,όντας νέος γιατρός τότε, όταν επισκεπτόταν συχνά στο σπίτι συγγενικά μου πρόσωπα, που δεν είναι πια στη ζωή .Στον ερχομό του, όλοι σιωπούσαν. Θυμάμαι ,πώς τον κοίταζε ο ασθενής θείος μου ,πώς απαντούσε στις στερεότυπες ερωτήσεις του ,πώς υπάκουε πιστά σε κάθε οδηγία του και πώς τον αποχαιρετούσε με δέος και σεβασμό! Δεν θα ξεχάσω επίσης πως στην κάθε επικοινωνία που είχε η μακαριστή μητέρα μου μαζί του, αυτοαποκαλούνταν «Προϊσταμένη» γιατί λάμβανε τις οδηγίες του για όλους τους ηλικιωμένους της οικογένειας.
Ήταν βέβαια ο γιος του γιατρού,του αείμνηστου Αποκορωνιώτη Μιχαήλ Παπαδάκη που γιάτρευε σε δύσκολες εποχές και συνθήκες όλους τους συντοπίτες του. Για τον πατέρα του ,στου οποίου τα βήματα πάτησε και πατά ως τώρα ,γράφει με ξεχωριστή υπερηφάνεια για την ανθρωπιστική ,κοινωνική και πολιτική δράση του .Η αναφορά στο χωριό που γεννήθηκε, τον Φρέ Αποκορώνου ,είναι λεπτομερής ,διεξοδική με ιδιαίτερη μνεία στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας. Εκεί τον βρήκε η Γερμανική κατοχή και ,ο ανταρτοπόλεμος Όμως η μετοίκηση της οικογένειας στην οδό Βύρωνος ,στα Χανιά (όπου ακόμα και σήμερα βρίσκεται το αρχοντικό σπίτι και ιατρείο του)καθόρισε τη ζωή του, τη
φοίτηση στο Δημοτικό και αργότερα στο Γυμνάσιο της εποχής με άριστες επιδόσεις .Αυτή η επιμέλεια και η αγάπη για το διάβασμα του άνοιξε τα δρόμο για την Ιατρική που τόσο αγάπησε, αγαπά και υπηρετεί με πάθος. Η επιμελής φοίτηση, η λήψη του πτυχίου , οι εξειδικεύσεις του και οι σημαντικές ανακοινώσεις και συνεργασίες του με άλλους συναδέλφους του ,τον έφεραν στο Νοσοκομείο Χανίων. Με την ειδικότητα του Νεφρολόγου διοργάνωσε το τμήμα της πλήρους λειτουργίας του τεχνητού νεφρού και συνέλαβε την ιδέα της ανέγερσης του σημερινού Νοσοκομείου Χανίων στις Μουρνιές. Συνάμα διετέλεσε μέλος πολλών Διοικητικών Συμβουλίων και της Ιατρικής εταιρίας Χανίων . Ασχολήθηκε επίσης ενεργά με την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως Νομαρχιακός Σύμβουλος και πρόεδρος του Νομαρχιακού Συμβουλίου. Συνεργάζεται ως διευθυντής στο Παθολογικό τμήμα της καλύτερης Ιδιωτικής κλινικής στην Κρήτη ,της κλινικής ΙΑΣΙΣ-ΓΑΒΡΙΛΑΚΗ.
Θα ήταν παράλειψη να μη γίνει αναφορά στη γενναία συνοδοιπόρο της ζωής του, Φαρμακοποιό κ. Τούλα Γωνιωτάκη και στα τρία υπέροχα παιδιά τους ,που ακολουθούν τα βήματα του. Ο Μιχάλης ,γιατρός καρδιολόγος με σπουδές στο Λονδίνο όπου και διαμένει με την οικογένεια του και εξελέγη πρόσφατα ως καθηγητής Πανεπιστημίου στην έδρα της Καρδιολογίας του εκεί Πανεπιστημίου. Ο Μανώλης που ασχολείται με την επιχείρηση των Φαρμακείων και ο Κυριάκος που διευθύνει τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις της οικογένειας.
Ομολογεί πως είναι γιατρός 59 χρόνια ! Δεν είναι ένας απλός επαγγελματίας, αλλά είναι λειτουργός της κοινωνίας. Τιμά τον όρκο του και βοηθά για το ύψιστο αγαθό της υγείας. Γιατί εκεί που υπάρχει η αγάπη για τον άνθρωπο, υπάρχει και αγάπη για την επιστήμη αλλά και αντίστροφα! Γιατρέ, η ευχή μας είναι , πως δεν πρέπει να στερέψει ποτέ αυτή η αγάπη και η προσφορά , όσα χρόνια κι αν περάσουν ,όσες δυσκολίες κι αν υπάρχουν! Να είστε πάντα καλά !
*Η Μαρία Γ. Βενιανάκη
φιλόλογος
