Το κίνηµα που εναντιώνεται στις εξορύξεις -µε αφορµή τα σχέδια- για έρευνες για κοιτάσµατα νότια και δυτικά της Κρήτης, ενισχύεται στο νησί µας το τελευταίο διάστηµα. Παράλληλα η µεγάλη κοινωνική πλειοψηφία δεν συζητάει το ενδεχόµενο κάποια στιγµή να δηµιουργηθούν οι υποδοµές για σχάση της πυρηνικής ενέργειας ακόµα και του νέου τύπου αντιδραστήρων.
Την ίδια στιγµή κλιµακώνονται οι αντιδράσεις για το “φύτεµα” ανεµογεννητριών στον ορεινό όγκο του νησιού, αλλά και την τοποθέτηση φωτοβολταϊκών στην παραγωγική γη, ενώ κανείς δεν επιθυµεί τη συνέχιση της λειτουργίας των εγκαταστάσεων στα Λινοπεράµατα, στον Αθερινόλακκο ή την εφεδρεία της Ξυλοκαµάρας, ούτε είναι ηθικά σωστό να επιβαρύνονται µε ρυπογόνες µονάδες η ηπειρωτική Ελλάδα και εµείς να λαµβάνουµε το ρεύµα άκοπα µέσω των καλωδίων διασύνδεσης.
Όµως, το νησί µας θέλουµε να ζει στον 21ο αιώνα και όχι στον 19ο µε το λύχνο και το κερί! Αυτό προϋποθέτει ένα ενεργειακό µοντέλο βιώσιµο, οικολογικό και περιβαλλοντικά φιλικό. Ένα µοντέλο που αποκλείει άµεσα την πυρηνική ενέργεια και τις εξορύξεις. Και αν κάποια εργοστάσια βάσης µε ορυκτά καύσιµα (στην Κρήτη ή στην ηπειρωτική Ελλάδα) ίσως να είναι το αναγκαίο κακό για την “ισορροπία του συστήµατος” για κάποια χρόνια ακόµα, θα περίµενε κανείς από τα αρµόδια υπουργεία, τη Ρυθµιστική Αρχή Ενέργειας αλλά και τους τοπικούς φορείς να επεξεργαστούν ένα σχέδιο: Για φωτοβολταϊκά σε στέγες σε δηµόσια και ιδιωτικά κτήρια, για ανεµογεννήτριες για παραγωγή αέρα, όχι σε κάθε βουνοκορυφή αλλά σε χώρους που προτείνουν οι επιστήµονες και συµφωνούν οι τοπικές κοινωνίες. Για αξιοποίηση νέων µορφών Ανανεώσιµων Πηγών Ενέργειας…
Για τα παραπάνω βλέπετε να ασχολούνται σοβαρά πολλοί φορείς; Να γίνεται κάποια επεξεργασία έστω και στη µορφή µελετών και σχεδίων;
