Μεγαλώνοντας στη δεκαετία του ’80, τα πράγµατα γενικότερα, και οι πατρικές συµβουλές ειδικότερα, ήταν σχετικά απλά· «δεν χτυπάµε τα κορίτσια» , «δεν κοροϊδεύουµε τους συµµαθητές µας», για παράδειγµα.
Και κάπως έτσι κύλησαν τα χρόνια και έχουµε φτάσει στην εποχή που η γενιά που γεύτηκε τους γλυκόξινους καρπούς της Μεταπολίτευσης, πρέπει να δίνει τις δικές της συµβουλές.
Μαζί µε τις εποχές όµως, άλλαξαν και οι παραστάσεις και τα ερωτήµατα.
Αν δηλαδή η προστασία του “αδύναµου” ήταν µια απλοϊκή βάση πάνω στην οποία µπορούσες να οικοδοµήσεις µια ηθική κοινωνικής δικαιοσύνης, αυτό σήµερα ξεκάθαρα δεν υφίσταται.
Κι αυτό γιατί, πλέον είναι εξαιρετικά πολύπλοκο να προσδιορίσεις τον “αδύναµο” µε τρόπο τέτοιο που όχι µόνο να γίνει κοινά αποδεκτός, αλλά να µη θεωρηθεί και ο χαρακτηρισµός σου προσβλητικός!
Τρανό παράδειγµα, όλα όσα βλέπουµε στους Ολυµπιακούς αγώνες του Παρισιού, εκεί που ξεφύτρωσε, ή µάλλον επιβλήθηκε, µια πολύπλοκη συζήτηση περί δικαιωµάτων, φύλων και αυτοπροσδιορισµού.
Αγώνες ξεκινήσαµε να βλέπουµε και γέµισε το λεξιλόγιό µας νέους όρους, νέες απορίες που πολύ αµφιβάλλω αν µπορούµε να κατανοήσουµε πριν τις απαντήσουµε.
Και πάνω στον καυγά που φούντωνε σε έναν καφενέ της πόλης για την Ιταλίδα και την Αλγερινή µποξέρ, πετάχτηκε ένα έρµο γεροντάκι και ρώτησε αν έχουµε κάνα νέο για την προσωπική διαφορά στις συντάξεις.
Έτσι αυθόρµητα, µε µια του κουβέντα, ξεκαθάρισε πως δεν είναι αυτός έξω από τη νέα εποχή, αλλά η εποχή αυτή είναι ξένη από την καθηµερινότητά µας.
Οφείλω να συγχαρώ τον γράφοντα για τους προβληματισμούς του. Λυπάμαι πολύ και θλίβομαι γιατί δεν υπάρχουν πια όρια ηθικής και βιοηθικής. Είναι τραγικά αυτά που συμβαίνουν, αλλά και οι θεσμικοί φορείς που επιτρέπουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες να κυλιούνται στο ”βούρκο”. Αν είναι δυνατόν γυναίκα με χρωμοσώματα ανδρός να χτυπάει γυναίκα ως προς τη φύση. Και μετά γίνεται λόγος για κακοποιήσεις γυναικών..
Μετ’ απείρων ευχών υπέρ υγείας και δυνάμεως
Γ.Δ.Παυλάκης
Ο Γεώργιος Δ. Παυλάκης παιδαγωγός-θεολόγος-εν δυνάμει κοινωνικός ανθρωπολόγος.
Msc Βυζαντινής Μουσικολογίας ΑΠΘ
Msc Βιοηθικής και Ιατρικής Δεοντολογίας της Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ
Εν δυνάμει κάτοχος Msc Ιστορίας, Φιλοσοφίας και Κοινωνιολογίας του Δικαίου Νομικής ΑΠΘ
Κύριε Γιώργο, κάνατε διάγνωση καρυότυπου στην γυναίκα σας ή τα παιδιά σας; Τα χρωμοσώματα μιας αθλήτριας πώς τα γνωρίζετε; Βασίζεστε στην σωρεία ανακριβειών που αναπαράγονται στο διαδίκτυο;
Για παιδαγωγός, όπως λέτε, το λογικό άλμα από το ρινγκ των ολυμπιακών, με τις όποιες διαδικασίες προϋποθέτει η συμμετοχή εκεί, στις κακοποιήσεις γυναικών είναι τουλάχιστον επικίνδυνο.
Το πρόβλημα είναι η κατάργηση της κανονικότητας, χωρίς αυτήν όμως δεν μπορείς να ονομάσεις τίποτα, να καθορίσεις κάτι, να συζητήσεις για οτιδήποτε και μπορείς να πλάθεις με την φαντασία σου έναν κόσμο όπως τον θέλεις εσύ αφού δεν δίνεις πια λογαριασμό σε κάτι σταθερό ( που είναι η κανονικότητα ), και ανοίγει ο δρόμος προς την απόλυτη τρέλα.
Το πρόβλημα είναι πως η κανονικότητα φυσικά και ΔΕΝ καταργείται -πως να καταργηθεί άλλωστε- αλλά σε κάθε έκφραση ή προβολή του διαφορετικού ή κάποιας φυσικής απόκλισης που επιστημονικά και στατιστικά έχει κάποια σημασία, βλέπετε κάποιου είδους απειλή και λειτουργείτε με βάση κάποια κατώτερα και ζωώδη ένστικτα. Τα βάζετε με ανθρώπους που δεν θα συναντήσετε ποτέ στην ζωή σας επειδή απλά υπάρχουν.
Μάλλον δεν έχεις παρακολουθήσει την woke ατζέντα, φυσικά και αυτή δεν θα καταργήσει την κανονικότητα αλλά ακριβώς αυτό προσπαθεί και αυτό εννοώ με κατάργηση της κανονικότητας, σε επίπεδο ιδεών και όχι στην πράξη που φυσικά δεν γίνεται να καταργηθεί. Το διαφορετικό ούτε τρομάζει ούτε δαιμονοποιείται πια στον δυτικό κόσμο, αυτό που τρομάζει είναι όταν το διαφορετικό για να μην είναι πια διαφορετικό απαιτεί εσύ και ο πολιτισμός σου να καταστραφούν και να υπάρχει αυτό πλέον ως κανονικότητα.
Μιλάτε μάλλον για μια ντουζίνα ανθρώπων που θέλουν να “καταστρέψουν” (αν και δεν γίνεται, λέμε) το κανονικό, όπως έχουν κατά καιρούς εκφραστεί διάφοροι αναρχικοί, αντιεξουσιαστές και λοιποί ομοϊδεάτες. Ξέρουμε που καταλήγει αυτό. Πουθενά. False alert.
Η “woke ατζέντα” που τόσο συζητιέται που είναι αδύνατο πλέον να μην την έχει ακούσει κάποιος (ατυχής η προσπάθεια του πατροναρίσματός σας), όπως και άλλες “ατζέντες” που εφευρίσκονται, είναι όρος αστείος και απέλπισμένη προσπάθεια απανταχού συντηρητικών να τσουβαλιάσουν άτομα που παλεύουν στο δικαίωμα για μια αξιοπρεπή ζωή, ασχέτως του πως συνδέονται μεταξύ τους αυτά τα ατομα.
Δεν έχω γνωρίσει ούτε ένα άτομο που να αυτοπροσδιορίζεται ως “woke”. Θα ήταν αστείο, άλλωστε. Ούτε εσείς φαντάζομαι. Και είμαι σίγουρος πως δεν έχετε καν γνωρίσει πραγματικά ή ασχοληθεί με άτομα που ανήκουν σε τέτοιες μειονότητες, απλά βρήκατε έναν πιο “global” όρο να εκφράζετε την απέχθειά σας προς αυτά.
Περαστικά.
“Μια μάνα που ψυχομαχεί του γιου τζη παραγγέλνει/γιέ μου και παραγγέλνω σου παραγγελιά μεγάλη/στον ξένο πόνο μη γελάς φτωχό μην αδικήσεις /μην απομπώξεις ορφανό./Γιέ μου και παραγγέλνω σου στο διάβα της ζωής σου/ξένο ιδρώτα να μην πιείς/φίλο να μη προδώσεις/…..Εδώ περικλείεται ο θησαυρός των αξιών των γονιών μας (μερικές δεκαετίες πριν την δεκαετία του 80), η οποίες ήταν πανταχού παρούσες στην οικογένεια ,στο σχολείο, στην γειτονιά στην κοινωνία. Μια κοινωνία που είχε αρχές, προσανατολισμό, φιλοπατρία και ανθρωπιά. ΄Ενα σύνολο υπερήφανο και φιλότιμο που μόλις πριν λίγα χρόνια είχε ορθώσει το ανάστημα του στην διαστροφή και την βαρβαρότητα επιβεβαιώνοντας στα μαρμαρένια αλώνια της τιμής ότι οι Θερμοπύλες, η Αλαμάνα και το Μανιάκι μόνο συμπτώσεις δεν ήταν…Πολλά χάθηκαν στο όνομα ενός “προοδευτισμού” που έκαμε ξερά και χλωρά μην αφήνοντας τίποτε όρθιο ,κάτι σαν επιδρομή των πάντσερ του Γκουντέριαν….Τώρα ψάχνουμε προσανατολισμό μέσα στον κυκεώνα της παγκοσμιοποίησης, της νέας βιομηχανικής επανάστασης, της τεχνητής νοημοσύνης, της woke culture (με ότι αυτό και αν σημαίνει) και της θολοκουλτούρας…Μήπως πρέπει να αναστοχαστούμε και να δούμε τι είχαμε και τι χάσαμε; Μήπως κάποιες από τις αξίες που στείλαμε “στο χρονοντούλαπο της ιστορίας” έχουν τελικά διαχρονική αξία και θα μπορούσαν να αποτελέσουν το θεμέλιο πάνω στο οποίο θα μπορούσαμε να οικοδομήσουμε ένα μέλλον με λογική, αξίες και διεκδικητικότητα; Είμαι σίγουρος ότι στον αδυσώπητο κόσμο των συμφερόντων η πατρίδα μας μπορεί να κερδίσει την θέση που της αξίζει χωρίς να χάσει την ταυτότητα της ,υποστηρίζοντας και εκθέτοντας τα θετικά χαρακτηριστικά που αναφέρθηκαν παραπάνω …..Με εκτίμηση
Αξιότιμε κύριε Καγιαλέ, ο Thomas Mann είχε πει: Ο μεγαλύτερος ηρωισμός είναι να διατηρείς την αυθεντικότητά σου στον κυκεώνα των καιρών που ζεις.
Νομίζω πως τίποτε άλλο δεν μας μένει, ο κόσμος ήταν πάντα μια τρέλα, μόνο λίγα άτομα ξέφευγαν κάπως από αυτήν, και να σκεφτείτε πως ο Mann έζησε την εποχή της τρέλας των δύο παγκοσμίων πολέμων, μπροστά σε αυτή την τρέλα, η τρέλα του woke είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Αξιότιμε κ.Κιαγιά, τα όσα αναφέρετε στην πρώτη παράγραφο του κειμένου σας είναι το ζητούμενο . Ο σπουδαίος Thomas Mann ,όπως σωστά λέτε έλαμψε με την σκέψη του μέσα στον σκοταδισμό ,στην ομίχλη, στην διαστροφή και την κτηνωδία των πολέμων. Εμείς σαν έθνος έχουμε ιστορικό – πολιτιστικό παρελθόν για να αντλήσουμε συνείδηση και γνώση. Ως σύγχρονη κοινωνία έχουμε διατηρήσει αξίες και χαρακτηριστικά γνωρίσματα και κλασσική παιδεία που συνιστούν στην αυθεντικότητα μας, στην ταυτότητα μας αν θέλετε, ώστε να αποτελούν την βάση πάνω στην οποία θα σταθούμε για να δώσουμε τις φιλοσοφικές μας μάχες και να προβάλουμε τα επιχειρήματα μας και τις αντιλήψεις μας; Συμφωνώ απόλυτα σε ότι γράφετε για την woke. Εμείς οι παλαιότεροι έχουμε βιώσει τους χίπις ,τον Μάη του 68 ,την rote armee fraktion τις brigte rosse , κλπ.κλπ που τα φύσηξε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ο άνεμος του χρόνου. ” Μόδα” ήταν και πέρασε. Σ΄εμάς έμεναν τα ξενύχτια και οι ατελείωτες συζητήσεις για το αν ο Jean Paul Sartre η Herbert Marcuse είχε δίκιο με τις απόψεις του. Βέβαια η ζωή μας επιβεβαίωσε ότι (ειδικά στις διεθνείς σχέσεις), ο Θουκυδίδης και οι αντιλήψεις του περί διακαίου και ισχύος αποτελούν τον ρυθμιστικό παράγοντα…..Καλό καλοκαίρι .Με εκτίμηση