Το πολιτικό σύστημα

Η ιστορία αν δεν «επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη ως φάρσα» κατά τον Μαρξ, εξελίσσεται και μεταβάλλεται από νέα δεδομένα, που είναι αποτέλεσμα νοοτροπιών των σημερινών πολιτικών.
Εμείς έχοντας εναγκαλισθεί ένα τεχνοκρατικό καθεστώς το Ευρωπαϊκό μοντέλο της κατ’ επίφασιν Ευρωπαϊκής Ενωσης, ζούμε τις λειτουργίες μιας πολιτικής που είναι διάχυτη σε μεγάλη έκταση σ’ όλες τις κοινωνίες, οι οποίες δεν έχουνκαμία ομοιότητα με άλλες του παρελθόντος.
Ανακαλύπτονται, λοιπόν, νέοι θεσμοί, που κυρώνονται απ’ τις πολιτικες ηγεσίες, καταδικάζοντάς μας, να ζούμε περιορισμένοι σαν τους “ελεύθερους πολιορκημένους”. Γνωρίζουμε ποιο είναι το τίμημα της απελευθέρωσης απ’ το καθεστώς του “υπαρκτού σοσιαλισμού” ο οποίος μεταδόθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη μέσω των πρώην κομμουνιστικών χωρών της ΕΣΣΔ και έχει υπόσταση. Συνέβαλλε σε μεταρρυθμιστικές λειτουργίες και αλλαγές για τη βελτίωση της ζωής των κοινωνιών, αλλά αντί να εξισώσει τις ανισότητες, τις διεύρυνε.
Σ’ αυτό το τεχνοκρατικό καθεστώς επιπλέον, όσοι πολιτικοί διαμόρφωσαν ένα πολιτικό σύστημα, που το ονόμασαν “κοινωνικό κράτος”, ζουν στον κόσμο τους και επιμένουν, ότι μόνον αυτοί μπορούν, να το διασώσουν από τις κοινωνικές ανισότητες, οι οποίες περιορίζουν και ελαττώνουν την πρόοδο.
Τα προβλήματα, προϊόντος του χρόνου, πολλαπλασιάζονται, παραμένουν άλυτα και όποιος επιχειρεί να τα ξεμπερδέψει τα αντιμετωπίζει ανεδαφικά, ή τ’ αφήνει, “κάτω απ’ το χαλί” για τον επόμενο διαχειριστή της εξουσίας.
Στη χώρα μας οι νέοι θεσμοί δεν λειτούργησαν αποτελεσματικά, ώστε η αντιπροσωπευτική δημοκρατία να διαφυλάξει το δημόσιο συμφέρον και την ασφάλεια των πολιτών. Αποδυναμώθηκε η πολιτική εξουσία απ’ τους εξωθεσμικούς οικονομικούς παράγοντες με κίνδυνο να οδηγηθεί η δημοκρατία σε ηθική κατάπτωση. Και τούτο λόγω επέκτασης της διαφθοράς και εξαχρείωσης μερικών στον πολιτικό περίγυρο, που καταχρώνται προνόμια απ’ την άσκηση της εξουσίας και κυβερνούν αυταρχικά, υποβαθμίζοντας ακόμα κα την πιο καλοπροαίρετη κριτική στο έργο τους. Σημειωτέον ότι άλλο διαπλοκή και άλλο διαφθορά. Διαπλοκή έχουμε όταν υπάρχει στενή αλληλοεξάρτηση, ενώ διαφθορά είναι ανηθικότητα, εξαχρείωση χρησιμοποίηση αθέμιτων μέσων προς ίδιον όφελος.
Η αριστερά επιχειρεί τον εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος κάνοντας ιδεολογικό πόλεμο, εφ’ όσον καταφέρει να διεισδύσει στα καπιταλιστικά κράτη, τα οποία έχουν για τα καλά εναγκαλισθεί τον “νεοφιλελευθερισμό” της αντιπροσωπευτικής λειτουργίας των θεσμών.
Η δημοκρατία λέμε πως δεν κινδυνεύει πλέον από κάποια εκτροπή. Ομως εως τώρα υπάρχουν ενδείξεις ότι αντί να την βελτιώνουμε, την χειροτερεύουμε, την επιδεινώνουμε, την οδηγούμε σ’ ένα κλίμα ηθικής κατάπτωσης και εξαχρείωσης, που μπορεί να εξελιχθεί σε εκφυλισμό. Η απειλή προέρχεται κυρίως από εκείνους, που έχουν πιστέψει, ότι τάχθηκαν απ’ την ιστορία να την υπηρετούν. Θεωρούνται διαφορετικοί απ’ τους άλλους πολίτες εξασφαλίζουν από μόνοι τους ασυλία, ειδικές μεταχειρήσεις, δεν βρίσκουν κανένα μειονέκτημα, ή “κουσούρι” σ’ ότι κάνουν και σε περιπτώσεις κριτικής του έργου τους αντιμετωπίζουν εξοργιστικά και με αγένεια όποιον τους αμφισβητεί. Τους πολιτικούς εμείς τους φτιάχνουμε!