Σύµφωνα µε τις δηµοσκοπήσεις και τις εκλογές έχουµε ένα 60% που µαζεύει κάθε λογής δεξιούς και κεντροδεξιούς.
Και ένα 35% µε το ζόρι που αθροίζει ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, πρώην ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.
Αυτό είναι ένα πρώτο, πολιτικό συµπέρασµα που (κακά τα ψέµατα) αποδεικνύει ότι στη ∆ηµοκρατία οι περισσότεροι κερδίζουν.
Αυτό όµως από µόνο του το συµπέρασµα δεν φτάνει.
Ο κ. Μητσοτάκης, ας πούµε, αν έλεγε διάφορα νόστιµα για τις επιστολές του Ιησού και τις κηραλοιφές, δεν θα ήταν ο Μητσοτάκης αλλά ο Βελόπουλος.
Συνεπώς υπάρχουν… δεξιοί και δεξιοί.
Ο Μητσοτάκης κατάφερε ν’ ανοίξει τη Ν.∆. στην κοινωνία, γι’ αυτό έφτιαξε µια αυτοδύναµη πλειοψηφία στη Βουλή.
Όπως µου έλεγε κάποτε ένας έµπειρος πολιτικός: «πρωθυπουργό εκλέγει ο λαός».
“Το 60%” για να κερδίσει στις εκλογές χρειάζεται πρωτίστως την κοινωνία.
“Το 35%”, σύµφωνα µε τους αναλυτές, ερίζουν να µοιράσουν τους λίγους.
Αυτό όµως δεν αποκλείει ποτέ την πιθανότητα να βρεθεί µια προσωπικότητα και “να κάνει το 35%, 50%”.
Το παιχνίδι της ∆ηµοκρατίας είναι ανοικτό και γι’ αυτό συναρπαστικό.
«Είµαι κυρίαρχος» στη ∆ηµοκρατία δεν υπάρχει, ειδικά µετά το αποτέλεσµα των τελευταίων Ευρωεκλογών που έχασαν όλοι.
Παρασκευάς Περάκης και Μιχαήλ Λαμπαθάκης κάνουν… unboxing την επικαιρότητα
