Λέγεται ότι τα μεγαλύτερα πολιτικά εγκλήματα έχουν γίνει στο όνομα της Δημοκρατίας και του Λαού. Και πραγματικά αν κανένας ανατρέξει είτε στην παγκόσμια ιστορία, είτε στην ελληνική ιστορία, θα το διαπιστώσει. Για δήθεν το “καλό” του λαού έχουν γίνει δικτατορίες, πόλεμοι, καταστροφές.
Yποτίθεται ότι όλοι μας πρέπει να ενδιαφερόμαστε για την ποιότητα της Δημοκρατίας που έχουμε. Γιατί αυτή προσδιορίζει και τον τρόπο της ζωής μας. Καθήκον όλων μας είναι να σεβόμαστε τους θεσμούς της, να μπορούμε να ξεχωρίζουμε αυτούς που τη σέβονται, αλλά και αυτούς που στο όνομά της την υπονομεύουν. Οποια κι αν είναι η κομματική μας επιλογή, έχουμε υποχρέωση να διαφυλάξουμε τη Δημοκρατία. Γιατί οι θεσμοί της Δημοκρατίας δεν ανήκουν σε κόμματα, αλλά στον λαό της και στο έθνος. Δηλαδή ό,τι λέγαμε πριν από μερικά χρόνια επηρεασμένοι από το στρατιωτικό πραξικόπημα. Οτι οι Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας ανήκουν στον λαό μας και στο Εθνος.
Σήμερα, επηρεασμένοι από τα “γεγονότα” σκανδαλολογίας, επικαλούμαστε το παραπάνω αξίωμα αφού υπονομεύονται οι θεσμοί της Δημοκρατίας, λες και είναι ιδιοκτησία κανενός επιχειρηματία ή κάποιου κόμματος. Έχει “ποδοσφαιροποιηθεί” η δημόσια ζωή της χώρας και δεν υπάρχει σεβασμός στους θεσμούς και στους λειτουργούς τους και δεν υπάρχει πολιτικός λόγος. Και μάλιστα σε μια εποχή που θα ‘πρεπε το πολιτικό σύστημα να σέβεται την αποστολή του και να καθοδηγεί τους Ελληνες σε ενότητα και εγρήγορση για να είναι έτοιμη η χώρα μας, να αντιμετωπίσει τους εθνικούς κινδύνους, που είναι ορατοί.
Είτε με την απειλή της Τουρκίας, για καταπάτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, είτε με την απειλή της οικονομικής ύφεσης. Επομένως η ευθύνη όσων μπορούν να κατευθύνουν τον λαό μας προς την κατεύθυνση της εθνικής ομοψυχίας και δεν το κάνουν, είναι τεράστια. Οι πολιτικοί κρίνονται από την υπευθυνότητα που δείχνουν στις κρίσιμες καταστάσεις και όχι από την προσήλωσή τους στη δημαγωγία, στην επικοινωνία και στο κομματικό συμφέρον. Αυτό το περιβόητο κομματικό συμφέρον ή πολιτικό όφελος, τό ’χει πληρώσει πολύ ακριβά ο τόπος.
Η αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής ή της σωτηρίας της εθνικής οικονομίας, απαιτεί εθνική ομοψυχία. Τα κομματικά οφέλη παραμερίζονται. Προηγείται η σωτηρία της πατρίδας.
Δυστυχώς όμως σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες το πολιτικό σύστημα έχει καταστεί συμμέτοχο σε σκανδαλολογίες και πλήττει το κύρος της πολιτικής, υπονομεύει με την στάση του τη Δημοκρατία και αποπροσανατολίζει τον λαό μας από τα εθνικά του θέματα. Το άρρωστο πολιτικό σύστημα έχει στρέψει την προσοχή ενός λαού, στα όσα αναμασούν δύο επιχειρηματίες. Που ο μεν ένας με την προηγούμενη κυβέρνηση ζήτησε την μεσολάβηση του Ισραηλινού… πρωθυπουργού και σήμερα ζητά την μεσολάβηση της σημερινής κυβέρνησης, για να επιβιώσει επιχειρηματικά και ο άλλος ήταν “κατηγορούμενος” με την προηγούμενη κυβέρνηση και σήμερα αξιόπιστος πολίτης.
Εχουμε μπροστά μας μια οικονομική κρίση που μπορεί να πάρει διαστάσεις οικονομικής καταστροφής, με μια ύφεση που θα φθάσει στο 15%, μια ανεργία στο 30% και ένα δημόσιο χρέος στο 220% και μεις σαν “χαζοχαρούμενοι”, και με την καθοδήγηση των μέσων προπαγάνδας προσπαθούμε να μαντέψουμε πότε οι δύο επιχειρηματίες ήσαν αξιόπιστοι. Όταν ήσαν με το προηγούμενο κυβερνητικό στρατόπεδο ή με το σημερινό! Οταν τους βάπτιζαν “απατεώνες” ή όταν τους βαπτίζουν αρχιερείς της κάθαρσης και πρότυπα… εντιμότητας!
Οταν λοιπόν το πολιτικό σύστημα τους ανέχεται και τους καθιστά “ρυθμιστές” της δημόσιας ζωής, επόμενο είναι να απειλούν δικαστές, πολιτικούς, θεσμούς. Αυτό και μόνο δείχνει ότι το πολιτικό σύστημα νοσεί. Ενώ θα ‘πρεπε να πείσει τους Ελληνες να επιστρέψουν ξανά στην πολιτική ζωή της χώρας, με τις πράξεις που συμβάλει στην υποβάθμιση των θεσμών και στην απομάκρυνσή τους από τα κοινά.
Ενώ η πολιτική θα ‘πρεπε να βρίσκεται μπροστά, αδιαφορώντας για τα επιχειρηματικά συμφέροντα οποιουδήποτε, αυτή δυστυχώς βρίσκεται πίσω τους και καθοδηγείται απ’ αυτά. Αυτό αποτελεί έμμεση κατάργηση της Δημοκρατίας. Τη Δημοκρατία δεν καταργούν μόνο τα τανκς, αλλά και τα επιχειρηματικά συμφέροντα, όταν επηρεάζουν ή κατευθύνουν τους όρους της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος. Και που αυτό επιβεβαιώθηκε όταν τα επιχειρηματικά συμφέροντα πήραν στα “χέρια” τους τα μέσα προπαγάνδας, χωρίς κανόνες και όρους για την προστασία της υπεύθυνης ενημέρωσης.
Σήμερα έγιναν οι “κουμανταδόροι” της δημόσιας ζωής και αυτοί δυστυχώς καθορίζουν το “πρόγραμμα” της πολιτικής! Πρώτη είδηση στα όσα λένε, για να γλυτώσουν οι δύο “έκπτωτοι” επιχειρηματίες. Προηγείται της οικονομικής κρίσης και της τουρκικής απειλής. Δεν αποτελούν πρώτη είδηση τα εθνικά μας θέματα, αλλά οι αστικές διαφορές δύο επιχειρηματιών. Δηλαδή υπάρχει κίνδυνος να μας τις επιβάλλουν σαν εθνικό θέμα. Αν είναι δυνατό!
Οι Τούρκοι είναι έτοιμοι να κάνουν γεωτρήσεις μέσα στα χωρικά μας ύδατα, οι επιχειρήσεις κλείνουν, τα μεροκάματα δεν υπάρχουν, οι νέοι μας χωρίς δουλειά, οι πόλεις ερήμωσαν και το πολιτικό σύστημα ασχολείται με επιχειρηματίες. Θα επικαλεσθώ, αυτό που επικαλέσθηκε ο Γ. Σεφέρης στην διάρκεια της δικτατορίας:
«Βλέπω τον κίνδυνο να ‘ρχεται»!