To Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα για το δικαίωμα στη ζωή

Κύριε διευθυντά,
η κρίση του κορωνοϊού πάνω στη προϋπάρχουσα αθεράπευτη κρίση του καπιταλισμού, οδηγεί σε απρόβλεπτες εξελίξεις σ’ όλα τα πεδία στο πλαίσιο του καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού κόσμου που ζούμε. Εμπορικοί πόλεμοι, πολεμικά ανθρωποσφαγεία, αναδιατάξεις στο πλαίσιο ενός οξυμένου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού συνθέτουν ήδη τη βασική ρότα των εξελίξεων παγκόσμια. Ταυτόχρονα προχωρά το βάθεμα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, ληστρική αφαίμαξη, παραρτηματοποίηση έως πλήρη αποδιάρθρωση αδύναμων χωρών από τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Πιο σαφή και άγρια εκδηλώνεται ήδη και με τάση κλιμάκωσης η επίθεση του κεφαλαίου στην εργατική τάξη και ευρύτερα στις εργαζόμενες μάζες.

Η ιστορική κατάκτηση του οκτάωρου μπαίνει ολοκληρωτικά στο στόχαστρο, όπου δεν αποτελεί ήδη μακρινό παρελθόν. Το ίδιο και το δικαίωμα στην απεργία. Το ίδιο και η κοινωνική ασφάλιση, αλλά και το δικαίωμα στην πλήρη και δωρεάν περίθαλψη για όλο το λαό που αποτέλεσε την πιο εμβληματική ίσως κατάκτηση που απέσπασε το εργατικό κίνημα στα χρόνια που δέθηκε με τις κομμουνιστικές ιδέες της επανάστασης και του σοσιαλισμού και αποτέλεσε πραγματική απειλή για το καπιταλιστικό σύστημα. Η παλινόρθωση του καπιταλισμού σε Ε.Σ.Σ.Δ. – ΚΙΝΑ κ.λπ. και η διάλυση του εργατικού επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος έδωσε έδαφος στην χωρίς όρια επίθεση του κεφαλαίου ή με άλλα λόγια στην επελαύνουσα σήμερα καπιταλιστική – ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.

Έτσι στον 21ο αιώνα της υψηλής τεχνολογίας και της εκτίναξης των παραγωγικών δυνατοτήτων της ανθρωπότητας αυτοί που μοχθούν περισσότερο απ’ όλους στην παραγωγή του πλούτου πεινάνε, είναι έρμαιο του κορωνοϊού και πολλών άλλων ασθενειών και συνολικά αμφισβητείται το δικαίωμά τους στην ίδια τη ζωή. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι ακόμη και μέσα στην κρίση. Το πετυχαίνουν κάνοντας την κρίση ευκαιρία κυρίως ως προς τη δυνατότητα στυγνής εκμετάλλευσης των εργαζομένων, αλλά και αξιοποιώντας το επιπλέον έδαφος που τους δίνει η επιτάχυνση της διαδικασίας συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης. Από την άλλη η κρίση απορυθμίζει τη δυνατότητα απρόσκοπτης αναπαραγωγής του συστήματος, οδηγεί στην καταστροφή τμήματα του κεφαλαίου, όμως συνολικά το κεφάλαιο όσο καθυστερεί η εκ νέου συγκρότηση των εκμεταλλευόμενων ενισχύεται σε βάρος τους και στις μέρες μας με την αγριότητα που αντιστοιχεί στο συσχετισμό που έχει πετύχει. Αυτή εκδηλώνεται με πρωτόγνωρη φτώχεια που απλώνεται σε έκταση και σε βάθος. Τίποτα ως προς αυτά δε θα αντιστρέψει ο Μπάιντεν στις ΗΠΑ και ιδιαίτερα σε χώρες σαν τη χώρα μας, ότι και να λένε οι αξιολογήσεις της Moody’s, ο εργαζόμενος λαός ζει ήδη μαύρες μέρες και σωστά διαισθάνεται τις χειρότερες.
Η αντιμετώπιση της πανδημίας με αδιαφορία για την ίδια τη ζωή των ανθρώπων της δουλειάς, είναι ήδη καθημερινή πραγματικότητα σ’ όλο τον πλανήτη. Ωμή κοροϊδία ακόμη και ταξική τύφλωση μπροστά στην πεισματική υπηρέτηση της αντιλαϊκής επίθεσης ερμηνεύουν τη φρίκη που ήδη εξελίσσεται στη Βόρεια Ελλάδα και στους επόμενους πολλούς μήνες σ’ όλη τη χώρα. Μερικές εκατοντάδες π.χ. από τα χιλιάδες ακίνητα τουριστικά λεωφορεία θα έλυναν το απίθανο στρίμωγμα στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ στη Θεσσαλονίκη. Οι τάξεις στοίβαξαν για δύο μήνες τους μαθητές με «επιστημονικές» εγγυήσεις, αλλά επ’ ουδενί συζήτηση για προσλήψεις επιπλέον εκπαιδευτικών. Για την περίθαλψη μιλήσαμε ήδη, αλλά κυρίως μιλάει η πραγματικότητα της καθημερινής φρίκης στα νοσοκομεία. Οι δυσθεώρητες δαπάνες όμως για την άμυνα παραμένουν, όπως παραμένει και η πολιτική που απλώνει βάσεις, μπλέκει τη χώρα στον πόλεμο των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ, τη μετατρέπει σε πολεμικό ορμητήριο και θέλει τα παιδιά των εργαζόμενων φαντάρους με αυξημένη θητεία και από τα 18 και εν τέλει υποψήφιο κρέας για τα κανόνια.

Ούτε ο Τραμπ, ούτε ο Μπερλουσκόνι, ούτε οι ντόπιοι πλουτοκράτες, παρότι υπερήλικοι, πέθαναν από την Covid. Ούτε κινδυνεύουν οι γόνοι της ντόπιας πλουτοκρατίας από τους πολεμικούς κινδύνους που θρέφει ο ανταγωνισμός τους με την πλουτοκρατία της Τουρκίας, για ρόλους στην περιοχή. Αυτά τα ξέρει και τα διαισθάνεται κάθε λαϊκός άνθρωπος. Γι’ αυτό η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό σπέρνουν τον εθνικισμό, και τη μισαλλοδοξία. Ταυτόχρονα εξωραΐζουν τις συμμαχίες με το Ισραήλ, το φασίστα Αλ Σίσυ της Αιγύπτου και τα βαθειά αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα.

Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ πίνουν νερό στο όνομα του Μπάιντεν τώρα και τα δίνουν όλα για την υπηρέτηση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Ο λαός βουλιάζει στη φτώχεια και είναι έρμαιο της φονικής πανδημίας, όμως η ντόπια πλουτοκρατία δεν παύει στιγμή να διατηρεί βλέψεις ενισχύοντας την επίθεση στο λαό και τη νεολαία αλλά και τις ιμπεριαλιστικές αλυσίδες που στη συγκυρία εγκυμονούν κινδύνους θανάσιμης πολεμικής εμπλοκής. Όλοι οι αναλυτές προβλέπουν ενίσχυση της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης ΗΠΑ- ΡΩΣΙΑΣ. Τι θα σημάνει αυτό για χώρες πρώτης γραμμής της νατοϊκής μηχανής, σαν τη χώρα μας;

Να λοιπόν που 47 χρόνια μετά το Νοέμβρη του 1973 οι διαδηλώσεις στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα αλλά και σ’ όλη τη χώρα την Τρίτη 17 Νοέμβρη, για άλλη μια φορά κόντρα στην τρομοκρατία του συστήματος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της εκμετάλλευσης, έχουν να νοηματοδοτήσουν κρίσιμα ζητήματα για τη ζωή του λαού και της νεολαίας και να εμπνεύσουν την ανειρήνευτη πάλη τους. Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την πανδημία με την αστυνομία και βρήκε ευκαιρία ξανά φέτος να βγάλει τη χολή της για τη συγκέντρωση του Πολυτεχνείου αξιοποιώντας βρώμικα και υποκριτικά τον εύλογο φόβο που σκορπά η εγκληματική της στάση απέναντι στην πανδημία. Μάσκες, αποστάσεις ακόμη και στον ανοικτό χώρο στους δρόμους, είναι αυτονόητα για τον κόσμο που διατηρεί ζωντανό 47 χρόνια τώρα το κόκκινο νήμα του Νοέμβρη. Αυτός ο κόσμος δε φυλάει το χέρι των ρασοφόρων και κανενός απ’ αυτούς που απαλλάσσουν το σύστημα απ’ τις ευθύνες του στήνοντας και αναπαράγοντας τις θεωρίες συνομωσίας. Στο σπίτι του κρεμασμένου αυτοί που έχουν εγκληματικές ευθύνες για την κατάσταση, είναι θράσος να μιλάνε για σκοινί.
Θέλουν να απαγορέψουν διαδηλώσεις – απεργίες, ανεξάρτητα από την πανδημία. Όμως το δίκιο μας και την ίδια τη ζωή μας μόνο με αγώνα θα την υπερασπιστούμε. Για να μείνουμε υγιείς πρέπει να παλέψουμε! Οι μορφές πάλης είναι πολλές και σίγουρα η πανδημία επιδρά στην επιλογή τους. Έτσι όπως τίθενται τα ζητήματα η προσπάθεια απαγόρευσης της διαδήλωσης της 17 Νοέμβρη δεν πρέπει να περάσει.

Η πανδημία είναι δοκιμασία για όλους όμως τα βάσανα του λαού δε τελειώνουν με την πανδημία. Αξιοποιώντας την πανδημία το σύστημα μας θέλει στο γύψο. Στις 17 Νοέμβρη αλλά και καθημερινά να δυναμώσει η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ σ’ όλες τις εκφράσεις της βαρβαρότητας. Μορφές πάλης για να εκφραστεί η λαϊκή οργή θα βρεθούν, ότι και να κάνουν οι σερίφηδες που παριστάνουν τους γιατρούς. Αυτοί που τώρα τρομοκρατούν με του λαού την πάλη θα λογαριαστούν! Μόνο με αγώνα μπορεί ο λαός να υπερασπιστεί τη ζωή και το δίκιο του και θα το κάνει! Αποφασιστικά λοιπόν την Τρίτη 17 Νοέμβρη στις 6 μ.μ. στην πλατεία της Αγοράς να διαδηλώσουμε για Ψωμί – Παιδεία – Υγεία – Ειρήνη – Ελευθερία – Ανεξαρτησία.

Νεκτάριος Κοκολαντωνάκης
μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης και του ΚΚΕ (μ-λ)
Χανιά 12-11-2020