«Δεν έχουμε στα χέρια μας προσχέδιο προϋπολογισμού αλλά εναλλακτικά σενάρια για όλα τα γούστα. Ένα για το εσωτερικό ακροατήριο κι ένα για το εξωτερικό» αναφέρει σε ανακοίνωση του το Ποτάμι για τα οικονομικά στοιχεία του προϋπολογισμού όπου επισημαίνει ότι: «Στο σενάριο «εξωτερικού» έχουμε περικοπή συντάξεων και αντίμετρα (βρεφονηπιακούς σταθμούς, σχολικά γεύματα, μέτρα ενίσχυσης εργασίας, μείωση συμμετοχής στις φαρμακευτικές δαπάνες, μεγαλύτερο ΠΔΕ, επίδομα στέγασης για όσους έχουν στεγαστικό δάνειο). Στο σενάριο «εσωτερικού» δεν έχουμε περικοπή συντάξεων αλλά ούτε και αντίμετρα παρά μόνο υλοποίηση των προεκλογικών εξαγγελιών της ΔΕΘ.
Ενόψει εκλογών η “δημιουργική” ασάφεια ξανά μπροστά μας.
1. Τα βασικά μακροοικονομικά μεγέθη για το 2019 δεν προβλέπεται να μεταβληθούν ανάλογα με το σενάριο. Είτε κοπούν οι συντάξεις, είτε όχι, είτε μειωθούν οι εισφορές είτε όχι, είτε μειωθούν οι φόροι είτε όχι, προβλέπεται για το 2019 η Ανάπτυξη στο 2,5%, η ιδιωτική κατανάλωση στο 1,1%.Αυτό από μόνο του δείχνει την αναξιοπιστία των υπολογισμών.
2. Το προσχέδιο προβλέπει ότι μία από τις δύο κύριες πηγές Ανάπτυξης θα είναι η ανάκαμψη της ιδιωτικής κατανάλωσης, που θα συμβάλει κατά 0,8 ποσοστιαίες μονάδες στην αύξηση του ΑΕΠ για το 2019. Το βασικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας τόσα χρόνια ήταν ότι η ανάπτυξη στηριζόταν κατά κύριο λόγο στην κατανάλωση και τώρα η κυβέρνηση επιθυμεί τη συνέχιση του ίδιου στρεβλού μοντέλου.
Η δεύτερη κύρια πηγή Ανάπτυξης θα είναι οι επενδύσεις, που προβλέπεται ότι θα συνεισφέρουν κατά 1,5 μονάδα στην αύξηση του ΑΕΠ. Πώς όμως θα γίνει αυτό, όταν για φέτος οι εκτιμήσεις προέβλεπαν αύξηση επενδύσεων της τάξεως του 11% και τελικά κλείνουν μόλις κοντά στο 0.8%; H πρόβλεψη μοιάζει παράλογα αισιόδοξη με δεδομένο το αντιεπενδυτικό κλίμα που ζει και βασιλεύει.
3. Εμμονή στην υπερφορολόγηση. Το 2018 εκτιμάται ότι θα κλείσει με €1,3 δις παραπάνω έσοδα από φόρους (κυρίως από ΦΠΑ και φόρο εισοδήματος) σε σχέση με τους στόχους του Μεσοπρόθεσμου. Η κυβέρνηση χαίρεται επειδή θα έχει περισσότερα χρήματα να μοιράσει, αλλά οι φορολογούμενοι έχουν εξαντληθεί από τη διαρκή φορολογική αφαίμαξη.
Η βασική πηγή αβεβαιότητας για την οικονομία είναι η ίδια η κυβέρνηση:
Έλλειψη αξιοπιστίας και διγλωσσία. Το πρώτο προσχέδιο του προϋπολογισμού μετά την λήξη του 3ου μνημονίου έχει σαφή προεκλογική στόχευση και δεν απαντά στο κρίσιμο ερώτημα για το πώς η χώρα θα οδηγηθεί σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Οι επενδύσεις, η ιδιωτική οικονομία, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, η μεσαία τάξη δεν είναι και δεν θα μπουν ποτέ στο οπτικό πεδίο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ».
