Τις τελευταίες μέρες διακινείται όλο και περισσότερο η θέση των κομμάτων του κοινού προγράμματος (Ν.Δ – ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ) πάνω στην λογική του “Ο,τι κι αν πούμε πριν τις εκλογές είναι σχετικό. Το βράδυ των εκλογών, που θα έχουμε το αποτέλεσμα, θα δούμε πώς θα το διαχειριστούμε ώστε να προκύψει κυβέρνηση”, πράγμα που περιγράφει με το πιο χαρακτηριστικό τρόπο τις διεργασίες και τα παζάρια που γίνονται στο παρασκήνιο για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Το παραπάνω απροκάλυπτα δηλώνει στο κόσμο που θα προσέλθει στις κάλπες για να ψηφίσει ότι η ψήφος του σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και άλλους «πρόθυμους» θα ερμηνευτεί κατά το δοκούν και με κριτήριο τη «συγκυρία», όπως είπε πρόσφατα κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, μεταφράζοντας στη γλώσσα τους την «ανάγκη» για σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης.
Το παραπάνω ,επιβεβαιώνει την πάγια διατυπωμένη θέση του ΚΚΕ, σύμφωνα με την οποία “ όποιος λαϊκός άνθρωπος ψηφίζει τα παραπάνω κόμματα δεν μπορεί να είναι σίγουρος πού ακριβώς θα καταλήξει η ψήφος του, παρά μόνο ότι αυτή θα μεταφραστεί σε «πράσινο φως» για την εφαρμογή ενός προγράμματος που εν πολλοίς είναι δεδομένο και οι πτυχές του γνωστές….”
Απλά σαν υπενθύμιση να αναφέρουμε μερικές βασικές πτυχές του και ειδικότερα :τις όποιες δεσμεύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης, τις θυσίες για την «αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας», την περαιτέρω εμπλοκή της χώρας μας στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και μάλιστα με οποιοδήποτε κόστος. Εθνικό ή κοινωνικό…
Οι παραπάνω τοποθετήσεις “περί του βλέπουμε και κάνουμε” θυμίζουν άλλωστε όσα έλεγε πρόσφατα ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, ο οποίος, προειδοποιώντας για το «δυσκολότερο περιβάλλον» που θα αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση, έδινε περιεχόμενο στην παραπάνω …«συγκυρία», σημειώνοντας με χαρακτηριστική έμφαση ότι «Άλλο τι λένε προεκλογικά ότι θα κάνουν και άλλο τι θα κάνουν μετεκλογικά. Δεν μπορώ να διανοηθώ κόμματα συστημικά, ευρωπαϊκά, να συμπεριφερθούν αλλιώς απ’ ότι συμπεριφέρθηκαν στην κρίση».
Ουσιαστικά λοιπόν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα, που προεκλογικά μιλούν με «γρίφους» για το τι θα κάνουν την επόμενη μέρα, λένε στον λαό ένα μεγαλοπρεπές «ψήφισέ μας και βλέπουμε». Άλλωστε ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, που ζητάει τέτοια «λευκή επιταγή», είναι ο πρώτος διδάξας: Από τη συνεργασία του με τους ΑΝΕΛ το 2015, που παρουσιάστηκε σαν «λύση ανάγκης», αν και όπως αποδείχθηκε ήταν συμφωνημένη από πριν, μέχρι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, του δημοψηφίσματος όπου σε «χρόνο dt» μετέτρεψε το «όχι» σε «ναι», φέρνοντας στη Βουλή το τρίτο μνημόνιο, που μόλις λίγες ώρες πριν το «ξόρκιζε», και ψηφίζοντάς το μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Άλλωστε η κοινή προγραμματική βάση όπως αναφέρθηκε παραπάνω είναι υπαρκτή ανάμεσα σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ. Αυτό καταγράφηκε και με το γεγονός ότι από κοινού ψήφισαν μια σειρά από νομοσχέδια που μάλλον σε κατεύθυνση αντίθετη ήταν, από τις οποίες προσδοκίες της κοινωνίας.
Τα διλήμματα που επιστρατεύονται για το αν η κυβέρνηση θα είναι «αυτοδύναμη» ή «συνεργασίας», αν θα είναι «μονοκομματική» ή «πολυκομματική», αφορούν τον μεταξύ τους ανταγωνισμό και το επίδικο για αυτούς είναι το ποιος θα έχει αναβαθμισμένο ρόλο την επόμενη μέρα, όχι όμως την ουσία της πολιτικής που θα εφαρμοστεί.
Πώς λοιπόν, μπροστά σε αυτές τις προδιαγεγραμμένες εξελίξεις, μπορεί να κάνει τη διαφορά ο λαός; Πώς μπορεί από τώρα να «κάψει» τα σενάρια που εξυφαίνονται, να βάλει εμπόδια στην όποια κυβέρνηση προκύψει, να την καταστήσει και από την κάλπη όσο πιο αδύναμη γίνεται;
Μόνο με ισχυρό ΚΚΕ. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που όσα λέει προεκλογικά, ακριβώς τα ίδια θα πει και το βράδυ των εκλογών. Είναι το μόνο κόμμα για το οποίο ο λαός είναι σίγουρος ότι δεν θα πάρει την ψήφο του για να την καταθέσει στην ενίσχυση της αντιλαϊκής «σταθερότητας», η οποία για τον λαό σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη αστάθεια στο εισόδημά του, στην ίδια του τη ζωή. Αυτή η συνέπεια του ΚΚΕ, αφού έχει επιλέξει «στρατόπεδο», αυτό του λαού και του δίκιου του, η οποία αναγνωρίζεται όλο και ευρύτερα, προσθέτει ακόμα περισσότερους λόγους για αποφασιστική στήριξη και συμπόρευση με το Κόμμα στις 21 Μάη.
Κόντρα λοιπόν στο «ψήφισε κι όπου βγει» και στα διλήμματα που με κάθε τρόπο θα πέσουν πριν τις εκλογές η κοινωνία , ο λαός μας θα πρέπει να κρίνει από τη ζωή του, από το 2010 μέχρι σήμερα. Να κρίνει με τρία πράγματα.
Πρώτον: Ποιος τον έφτασε μέχρι εδώ.
Δεύτερον: Να κρίνει με αυτά που έχει δει, ότι θα συνεχιστεί η ίδια πολιτική.
Τρίτον: Να κρίνει ποιο κόμμα όλα αυτά τα χρόνια, παρά τις δυσκολίες, ήταν όρθιο, συμπαραστάθηκε δίπλα του σε όλα τα προβλήματα και πέτυχε έστω και κάποιες “ανάσες”. Την επόμενη μέρα τι θέλει; Μια ισχυρή κυβέρνηση που θα συνεχίσει την ίδια πολιτική ή ένα ισχυρό ΚΚΕ που θα είναι στην πρώτη γραμμή και θα αποτελεί το βασικό ανάχωμα για όλα αυτά που έρχονται;
Αν ο κόσμος ακούσει τη λογική και την καρδιά του, μπορούμε να είμαστε πολύ αισιόδοξοι για τις εκλογές.
*O Mιλτιάδης Κλωνιζάκης είναι υποψήφιος βουλευτής Χανίων με το Κ.Κ.Ε.
