Συμβολή στη διαλογική θεωρία του δικαίου και του δημοκρατικού κράτους δικαίου, με συγγραφέα έναν από τους μεγαλύτερους σήμερα στοχαστές και φιλοσόφους της Ευρώπης και του σύγχρονου κόσμου.
Ενα τολμηρό πνεύμα που κατηγορεί τον καπιταλισμό πως, μετά την πτώση του υπαρκτού Σοσιαλισμού δεν προώθησε δραστικά την κοινωνιοκρατική λειτουργία της Δημοκρατίας, αλλά άφησε να δημιουργηθούν στην παγκόσμια κοινωνία καταστάσεις που εμπνέουν φόβο. Με αποτέλεσμα, τώρα, να βασιλεύει η παγκόσμια μικροψυχία, με το καθεστώς, μιας πλήρως εκκοσμικευμένης πολιτικής να μην μπορεί να αντέξει να δημιουργήσει το κράτος Δικαίου, σε μια φθαρμένη Δημοκρατία.
Αυτή τη μη Δημοκρατία, κυρίως, της γερμανικής πλευράς, ιδιαίτερα στη φοβερή δυσμεταχείριση σε βάρος της Ελλάδας, κατακεραύνωσε πρόσφατα με δηλώσεις, χωρίς, όμως, αυτές να εισακούονται από τους κυβερνώντες και παρακυβερνώντες το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες, την Αγγλία και τους ελέγχοντες τόσο δυναστευτικά και καταλυτικά της Ευρωζώνης με πρόβατο “επί σφαγήν” την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, όπως δήλωσε, πάλι, προχθές ο νομπελίστας Stiglitz που ξέρει τόσο καλά τη Διεθνή Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα κ.λπ.
Για να φθάσει η Ελλάδα σε κατάντια οικτρά με σχοινοτενείς Βαρουφάκειες μεγάλες αφηγήσεις περί plan B. Θέμα που συγχύζει και απελπίζει τον ελληνικό λαό ακόμα πιο πολύ για να απαιτεί άμεσο ξεκαθάρισμα μιας τόσο σκοτεινής διαπλοκής. Πέρα από το “πραγματικό και το ισχύον”, όπως το εννοεί και το πρότεινε ο σοφός Habermas χρόνια πριν. Για να νιώσουμε την ανάγκη να το ξαναθυμηθούμε. Με την τρομερή διαφορά πως το πραγματικό έγινε μη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ, που, τώρα, αποτελεί το ισχύον.
ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ; Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ
«Μετά την κατάρρευση του κρατικού Σοσιαλισμού και το τέλος του Παγκόσμιου Εμφυλίου πολέμου, καταφαίνεται το θεωρητικό σφάλμα της αποτυχούσας πλευράς: εξέλαβε το σοσιαλιστικό όραμα ως το συγκεκριμένο σχεδίασμα -και βίαιη επιβολή- μιας μορφής ζωής. Οταν, όμως, θεωρεί κανείς τον “σοσιαλισμό” ως την επιτομή των αναγκαίων όρων για χειραφετημένες μορφές ζωής, που είναι απόρροια της συναίνεσης των ίδιων των ενδιαφερόμενων, διακρίνει ότι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ αυτοοργάνωση μιας κοινότητας…
ΕΞΗΜΕΡΩΣΗ Ή ΕΞΑΓΡΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ;
…αποτελεί τον κανονιστικό πυρήνα και αυτού του σχεδίου. Αλλά και η πλευρά που παρουσιάζεται ως επιτυχούσα, δεν απολαμβάνει τον θρίαμβό της, τη στιγμή που θα μπορούσε να παραλάβει ακέραιη την κληρονομιά της ηθικοπρακτικής αυτοσυνείδησης της νεωτερικότητας, διστάζει να προωθήσει δραστικά την κοινωνιοκρατική, οικονομική και οικολογική εξημέρωση του καπιταλισμού μέσα στις διαστάσεις της παγκόσμιας κοινωνίας, οι οποίες εμπνέουν τον φόβο…».
Χωρίς ανανέωση της κοινωνικής αλληλεγγύης… Και χωρίς την ιστορικά ΜΟΝΑΔΙΚΗ αποστολή της προσαρμογής των κοινωνιών του κρατικού Σοσιαλισμού στους μηχανισμούς ενός διαφοροποιημένου οικονομικού συστήματος μέσα σ’ ένα εφιαλτικό τοπίο σύγχρονων προβλημάτων…
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΥΠΕΡΑΝΩ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Με αποτέλεσμα σ’ αυτό το τοπίο της σημερινής πολιτικής (οι απόψεις του Γερμανού φιλοσόφου Χάμπερμας που εκφράστηκαν στην τελευταία 10ετία του 20ού αιώνα, 5, μόλις, χρόνια πριν από την είσοδό μας στον ακόμα περισσότερο εφιαλτικό 21ο αιώνα), να γίνονται ιδιαίτερα επίκαιρες για τις δυτικές κοινωνίες, στη βάση του κράτους Δικαίου και της Δημοκρατίας, αξιών που η κοινωνία χάνει τον προσανατολισμό και την ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗ της. Εντεύθεν, δε, των ρητορικών σχημάτων της βασιλεύουσας ΜΙΚΡΟΨΥΧΙΑΣ, όπου, ακόμη και στις εδραιωμένες δημοκρατίες, οι υφιστάμενοι θεσμοί της Ελευθερίας δεν είναι πλέον υπεράνω ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ».
Για να εκφράσει την υποψία προσθέτει ο Γ. Χάμπερμας στον πρόλογο του βιβλίου του “ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΧΥΟΝ” λόγο που θεωρήσαμε ανάγκη να τον θυμίσουμε ως προφητικό, στις δύσκολες μέρες που ζούμε, χωρίς σοσιαλιστική Δημοκρατία.
ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΡΙΖΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Για να πει: «…Μολονότι οι πληθυσμοί φαίνονται να επείγονται μάλλον για περισσότερη παρά για λιγότερη δημοκρατία υποστηρίζω ότι υπάρχει ένα ακόμη μύχιο αίτιο της ανησυχίας, η υποψία ότι υπό το καθεστώς μιας πλήρως εκκοσμικευμένης πολιτικής δεν είναι δυνατόν, χωρίς ριζική Δημοκρατία να υπάρξει και να αντέξει το κράτος δικαίου».
ΜΕ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Λόγος, ενός μεγάλου σύγχρονου φιλοσόφου της μεγάλης κοινωνιολογικής σκέψης της “Σχολής της Φρανκφούρτης”. Ζούμε την πραγματικότητα της σύγχρονης εκφυλισμένης Δημοκρατίας μας, με την αναγκαία σωστή δικαιοσύνη να υπερμεγεθύνεται, χωρίς να μπορεί να δικαιώσει τις κοινωνικές προσδοκίες. Ομως, δεν μπορούν να δημιουργήσουν αποτελεσματική ασφάλεια για τους πολίτες τα μεγεθυνόμενα, επίσης, αστυνομοκρατικά κράτη μας, ανάμεσα στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η Ελλάδα της μεγάλης ανασφάλειας των πολιτών, μέσα σε εντεινόμενη βία, παρανομία, επιθετικότητα.
ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Στο έργο αυτό ασχολείται και με τη συνεχιζόμενη ροή της ιστορίας, που δεν τελειώνει σύμφωνα με τις προβαλλόμενες, σύγχρονες, θεωρίες για το τέλος της, το οποίο δεν συνέβη. Παρά το γεγονός του τέλους των μεγάλων ιδεολογικών κατασκευών που ανατρέπονται από την πραγματική πορεία της ιστορίας. Μέσα σ’ αυτή την πραγματικότητα ο Γιούργκεν Χάμπερμας φιλόσοφος και παραγωγός λόγου, ανέπτυξε ένα ριζοσπαστικό επιστημονικό έργο.
ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΤΟΛΜΙΑΣ
Με έναν στοχασμό, που σήμερα, από μια πλευρά είναι πιο ώριμος και από την άλλη πιο επιφυλακτικός.
Μέσα από αυτήν την αντίληψη η κριτική σκέψη του Χάμπερμας είναι πιο κατανοητική, αλλά, στο πεδίο του πρακτικού λόγου γίνεται πιο σκληρή, αυστηρή, ακόμα και ανατρεπτική.
Ετσι, στον θεωρητικό λόγο του περί κράτους και δικαίου η κριτική του είναι μαλακή, άτολμη, ακόμα ανεκτική και, ίσως, και απολογητική.
Αυτή η αντίφαση που εκδηλώθηκε στα τέλη του 20ού αιώνα, στη σκέψη πολλών διανοούμενων της Δύσης, αποτελεί έκφραση που διαπερνά φορείς αυτής της αντιφατικής εποχής.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ
Η έκδοση του πολυσέλιδου αυτού βιβλίου έγινε από τις εκδόσεις Λιβάνη, με υπεύθυνο της σημαντικής αυτής σειράς με τίτλο “ΛΟΓΟΣ” τον σημερινό καθηγητή της Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Πειραιά κ. Νικόλαο Κοτζιά, ο οποίος, επέλεξε και προώθησε σ’ αυτή τη σειρά, σημαντικού ενδιαφέροντος βιβλία, ενώ ο ίδιος έχει συγγράψει ένα πολυεπίπεδο επιστημονικό έργο -με αξιόλογα βιβλία για οικονομία, παγκοσμιοποίηση, γεωοικονομία, εξωτερική πολιτική κ.λπ.
Στη σημαντική εισαγωγή του στο βιβλίο ο επιμελητής της σειράς καθηγητής Νίκος Κοτζιάς (σημερινός υπουργός Εξωτερικών), αναφέρεται στη νεωτερικότητα, το κράτος δικαίου, το επιστημονικό παράδοξο. Και κάνει μια σύγκριση.
Ο Ν.Κ. αναλύει τη σημασία του έργου, που το θεωρεί έργο ανατροπής της θέσης για το τέλος της ιστορίας. Στη συνέχεια αναφέρεται στη θεωρία, τη Δημοκρατία και τη δημιουργία. Για να αναφέρει ότι: «Σημαντικό στοιχείο της πνευματικής αντίστασης, απέναντι σε κάθε είδους εξουσίες και κατ’ επίφαση ορθολογισμούς».
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΠΑΓΙΔΕΥΣΗ, ΑΚΟΜΑ, ΚΑΙ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ;
«Αυτή όμως, η αντίσταση πραγματοποιεί, δημιουργία χώρου ανασύνθεσης των ιδεών και γνωστοποίησης επιστημονικών προτάσεων για την εξασφάλιση χώρου ελευθερίας θεωρητικής σκέψης. Αντίθετα, η άγνοια και ο λόγος που παράγεται απ’ αυτήν, δεν είναι χώρος δημοκρατικής πνευματικής παραγωγής, αλλά πνευματική αυτοπαγίδευση ή και συναλλαγή».
Βασικά, η δύναμη του βιβλίου του Γ. Χάμπερμας βρίσκεται στο βάθος με το οποίο εντοπίζει και αναλύει τα ζητήματα του δικαίου και του κράτους δικαίου.
Ο Χάμπερμας συνενώνει τη φιλοσοφία του δικαίου με έναν νέο τρόπο κωδικοποίησης.
