ΣΕ ΚΑΘΕ πόλεμο τα πρώτα θύματα είναι τα παιδιά. Το ζήσαμε στον εμφύλιο στην Ελλάδα (1946-1949), το ζούμε στον τωρινό εμφύλιο στη Συρία. Με τη διαφορά ότι, τώρα στα θύματα ενός ανελέητου πολέμου, προστίθενται και τα παιδιά που πνίγονται άδικα στη Μεσόγειο.
Η ΕΥΡΩΠΗ, υπεύθυνη κι αυτή για τον πόλεμο στη Συρία, ολιγωρεί να πάρει τις αποφάσεις της. Η Τουρκία από την οποία προωθούνται στη χώρα μας οι καραβιές των προσφύγων, καραδοκεί να επωφεληθεί οικονομικά και γεωπολιτικά (ώς συνήθως).
ΑΝΤΙΘΕΤΑ εμείς επαφιέμεθα στο συναίσθημα και το φιλότιμο που, βέβαια, δεν αρκούν από μόνα τους για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους μας. Εξάλλου κι εμείς έχουμε «πόλεμο»: είναι η οικονομική κρίση με τα αλλεπάλληλα σκληρά μνημόνια, είναι και η εξάντληση του Έλληνα, αφού και εδώ έχουμε “ξεπεράσει” τα όριά μας.
ΕΤΣΙ, η δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής κ. Γ. Μουζάλα ότι «η Ευρώπη πρέπει να αντιληφθεί ότι η Ελλάδα δεν είναι η πόρτα για τις προσφυγικές ροές προς την Ευρώπη», μας βρίσκει σύμφωνους. «Η Ελλάδα -όπως τονίζει ο κ. Μουζάλας- είναι μέρος του διαδρόμου. Η πόρτα βρίσκεται στην Τουρκία». Και εκεί οφείλουν οι Ευρωπαίοι, αλλά και ο Ο.Η.Ε., να επικεντρώσουν τις πιέσεις τους.
ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ σημαίνουν πιο απλά, ότι εφόσον ανήκουμε στην Ε.Ε., είναι αδύνατον η χώρα να επωμισθεί ένα τόσο πολυσύνθετο και βαρύ έργο, δηλαδή το της φιλοξενίας και νόμιμης προώθησης σε χώρες της Ε.Ε. εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων. Διευκρίνισε, ωστόσο, ο κ. αναπληρωτής υπουργός, ότι τόσο τα hot spots όσο και οι καταυλισμοί που η Ελλάδα έχει δεσμευτεί να κατασκευάσει και να λειτουργήσει, θα χρηματοδοτηθούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΕΙΝΑΙ χαρακτηριστικό ότι από τη αρχή της χρονιάς (2015) μόνο η Λέσβος δέχθηκε περισσότερους από 300.000 μετανάστες και πρόσφυγες. Αριθμός πενταπλάσιος των μονίμων κατοίκων του νησιού!
ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ πως ο κ. Μάρτιν Σουλτς, επισκεπτόμενος τη Λέσβο και ιδίοις όμμασι διαπιστώνων το μέγεθος του προβλήματος, θα είναι σε θέση να πείσει τους υπόλοιπους Ευρωπαίους για την κρισιμότητα του προσφυγικού.
ΓΕΝΙΚΑ, κατά την άποψή μας, αν δεν ληφθούν έγκαιρα τα αναγκαία μέτρα, έστω παίζοντας εμείς «έξυπνα» στη διπλωματία με το θέμα (όπως κάνει η γείτονα) αλλά και καθιστώντας το πρόβλημα παγκόσμιο (Ο.Η.Ε.), νομίζουμε πως ως χώρα θα «καταρρεύσουμε» τελείως σηκώνοντας ένα τόσο δυσβάστακτο πρόβλημα.
