Το πρόσωπο της έμφυλης βίας το βλέπουν σχεδόν μόνο οι γυναίκες λένε οι αριθμοί. Γυναίκες που γίνονται θύματα της συμπεριφοράς των ανδρών του περιβάλλοντός τους και σιωπούν. Αυτές, αλλά και το άμεσο περιβάλλον τους αποτελούν τον στόχο των εκστρατειών ενημέρωσης. Για να σπάσουν τη σιωπή τους και να μην βρεθεί κάποιος να πει ότι δεν ήξερε.
Οι υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας δεν είναι απλά μια στατιστική. Είναι μια ‘‘πληγή’’ σε μια κοινωνία που επαίρεται ότι έχει κάνει πολλά βήματα στην ισότητα των φύλων, αλλά και στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Άνδρες που χτυπούν τις γυναίκες τους, κορίτσια που υφίστανται διακρίσεις από το ίδιο το οικογενειακό τους περιβάλλον, είναι όψεις μιας πραγματικότητας, η οποία μπορεί να μην είναι ορατή σε όλους, αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι δεν υπάρχει.
Και μπορεί τα τελευταία χρόνια οι δομές ψυχοκοινωνικής και νομικής υποστήριξης να έχουν αυξηθεί, στόχος, όμως, είναι να αποφασίσουν οι γυναίκες που περνούν μέσα από αυτές τις απάνθρωπες καταστάσεις, να απευθυνθούν εκεί. Να κάνουν το πρώτο βήμα και να σπάσουν τη σιωπή τους. Να αψηφήσουν τα ταμπού με τα οποία είναι μεγαλωμένες και να συνειδητοποιήσουν ότι μόνο εκείνες έχουν δικαίωμα να καθορίζουν τις επιλογές τους.
