Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 καθιερώθηκε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι (World Rally Championship) για τους οδηγούς. Πρώτος νικητής στη νέα διοργάνωση αναδείχθηκε ο Σουηδός Μπγιορν Βάλντεγκααρντ. Οσον αφορά τους κατασκευαστές, θριάμβευσαν τα Fiat Abarth, που την περίοδο εκείνη πέτυχαν τρεις μοναδικές νίκες. Tο 1977 η FIA απένειμε για πρώτη φορά κύπελλο σε οδηγό των αγώνων ράλι.
Η διάκριση αυτή, όμως, δεν αντιστοιχούσε στον παγκόσμιο τίτλο που έπαιρναν οι κατασκευαστές. Το πρώτο κύπελλο το κέρδισε ο Σάντρο Μουνάρι με Lancia Stratos, παρότι είχε νικήσει μόνο στο Μόντε Κάρλο. Την ίδια σεζόν τον παγκόσμιο τίτλο στην κατηγορία των Κατασκευαστών τον κατέκτησε επάξια η Fiat. Ο Μάρκου Άλεν κέρδισε με το ιταλικό μοντέλο στην Πορτογαλία, ο Ζαν-Κλοντ Αντρουέ στο Σαν Ρέμο και ο Φούλβιο Μπακέλι στη Νέα Ζηλανδία (αγώνα που μετρούσε για πρώτη φορά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα). Ο μεγάλος πρωταγωνιστής της σεζόν, όμως, ήταν ο Σουηδός Μπγιορν Βάλντεγκααρντ, ο οποίος κέρδισε με Ford Escort στο Ράλι Σαφάρι, στο Ράλι Ακρόπολις και στο RAC. Με το ίδιο μοντέλο, επικράτησε στη Φινλανδία ο Κιόστι Χαμαλάινεν.
Ο επίσης Φινλανδός Τίμο Σάλονεν κατέκτησε την πρώτη θέση στον Καναδά με Fiat και ο Σουηδός Μπλόμκβιστ επικράτησε στον Γύρο της Κορσικής με Saab. Το 1978 το κύπελλο της FIA πέρασε στα χέρια του Μάρκου Άλεν, ο οποίος θριάμβευσε στην Πορτογαλία, στη Φινλανδία και στο Σαν Ρέμο με Fiat Abarth, το αυτοκίνητο που πήρε ξανά τον τίτλο στην κατηγορία των Κατασκευαστών χάρη σε αυτές τις επιτυχίες, αλλά και στις νίκες του Βάλτερ Ρερλ στην Ελλάδα και στον Καναδά. Ο Γάλλος Ζαν-Πιερ Νικολά είχε την πιο επιτυχημένη του σεζόν καθώς κέρδισε με μοντέλο Peugeot 504 τόσο στο Ράλι Σαφάρι της Κένυας όσο και στην Ακτή του Ελεφαντοστού (ο δεύτερος αγώνας είχε αντικαταστήσει πια το Ράλι Μαρόκου). Με Porsche 911 κέρδισε και στο Ράλι του Μόντε Κάρλο. Άλλος ένας Γάλλος, ο Μπερνάρ Νταρνίς, τερμάτισε πρώτος στην Κορσική, ενώ οι Σκανδιναβοί Χάνου Μίκολα και Μπγιορν Βάλντεγκααρντ κέρδισαν στο RAC και το Ράλι Σουηδίας αντίστοιχα.
Το 1979 καθιερώθηκε τελικά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της κατηγορίας Οδηγών. Ετσι, εφεξής στο πλαίσιο του World Rally Championship (WRC) πραγματοποιούνταν δύο παγκόσμια πρωταθλήματα (όπως και στη Φόρμουλα 1): το ένα για τους κατασκευαστές και το άλλο για τους οδηγούς. Τον πρώτο τίτλο στους κατασκευαστές τον πήρε ένα Ford Escort και τον τίτλο στους οδηγούς ο Μπγιορν Βάλντεγκααρντ που είχε νικήσει στο Ράλι Ακρόπολις και στον Καναδά, είχε τερματίσει δεύτερος σε άλλους τέσσερις αγώνες και είχε βγει τρίτος στη Φινλανδία. Ο Βάλντεγκααρντ πήρε τον τίτλο από τα χέρια του συναθλητή του Χάνου Μίκολα, ο οποίος είχε κερδίσει στην Πορτογαλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Μεγάλη Βρετανία και την Ακτή του Ελεφαντοστού, αλλά δεν είχε σταθεί τυχερός στους υπόλοιπους αγώνες.
Ένας ακόμα Φινλανδός, ο Μάρκου Άλεν, κέρδισε με Fiat Abarth την τρίτη θέση καθώς συγκέντρωσε αρκετούς βαθμούς σε διάφορους αγώνες και πήρε την πρώτη θέση στο Ράλι των 1.000 Λιμνών. Ο Μπερνάρ Νταρνίς βρέθηκε στην έκτη θέση καθώς πέτυχε μία νίκη στον Γύρο της Κορσικής με Lancia Stratos. Είχε ξεκινήσει επίσης τη σεζόν με μια πρώτη θέση στο Ράλι του Μόντε Κάρλο. Ο Σουηδός Στιγκ Μπλόμκβιστ, ο Ιταλός Τόνι Φασίνα και ο Κενυάτης Σέκαρ Μέτα επικράτησαν στα ράλι των χωρών τους.
Το 1980 ο Βάλτερ Ρερλ κέρδισε τον τίτλο στην κατηγορία των Οδηγών και χάρισε τον αντίστοιχο τίτλο των Κατασκευαστών στη Fiat (με το μοντέλο 131 Abarth). Κατέκτησε την πρώτη θέση στο Ράλι του Μόντε Κάρλο, στην Πορτογαλία, την Αργεντινή (αγώνα που έμπαινε για πρώτη φορά στο πρόγραμμα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλι) και στο Σαν Ρέμο.
Στη δεύτερη θέση της τελικής κατάταξης βρέθηκε, όπως το 1979, ο Χάνου Μίκολα, ο οποίος άλλαξε πολλές φορές αυτοκίνητο κατά τη διάρκεια της σεζόν, αλλά δεν κατόρθωσε να κατακτήσει τη νίκη. Τρίτος ήρθε ο Βάλντεγκααρντ που κέρδισε μόνο στην Ακτή του Ελεφαντοστού με Mercedes. Στις θέσεις από την τέταρτη ως την έκτη βρέθηκαν τρεις Σκανδιναβοί οδηγοί: ο Άρι Βάτανεν, που νίκησε στην Ελλάδα, ο Άντερς Κούλανγκ, που επικράτησε στη Σουηδία και ο Μάρκου Άλεν που θριάμβευσε στη Φινλανδία.
Οι Φινλανδοί Τίμο Σάλονεν και Χένρι Τοϊβόνεν, ο Γάλλος Τεριέ και ο Κενυάτης Μέτα κέρδισαν στους υπόλοιπους αγώνες (στη Νέα Ζηλανδία, τη Μεγάλη Βρετανία, την Κορσική και την Κένυα).
