Το πρόβλημα του δημοσίου χρέους

Ως το 2028 θέλει η Ελλάδα να καταργήσει τον λιγνίτη, όχι ως το 2023. Διάβασα την στατιστική: ”…Τα στοιχεία είναι ακόμη πιο εντυπωσιακά σε σχέση με το 2018, καθώς το ποσοστό μείωσης στην Ελλάδα είναι 63%…”
Φαίνεται λοιπόν πως ο λιγνίτης παίζει όλο και μικρότερο ρόλο στην Ελλάδα, έτσι ώστε να μην είναι σημαντικό βήμα η κατάργηση του το 2028. Ίσως έτσι υπάρξει πιο μεγάλη πίεση για επένδυση στην πράσινη ενέργεια. Ίσως πάντα, δεν γνωρίζω καλά το θέμα.

Αξιότιμε κ.Πατσουράκη,πραγματικά χαίρομαι που μέσα από την φιλοξένια των Χ.Ν. μπορούμε ως πολίτες που αγωνιούν για το μέλλον της πατρίδος μας, να καταθέτουμε και να ανταλάσσουμε τις απόψεις για τόσο σοβαρά θέματα. Είναι πλέον στους πάντες γνωστό ότι,ο πλανήτης μας έχει σοβαρή κλιματολογική κρίση.Τούτου δοθέντος αν δεν θέλουμε να έχουμε την τύχη των δεινοσαύρων και μάλιστα με δική μας ευθύνη, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τις γνώσεις μας και να θωρακίσουμε το αύριο για τις επόμενες γενιές ξεκινώντας από σήμερα.Ο λιγνίτης είναι ένα καύσιμο το οποίο επιβαρύνει πάρα πολύ το περιβάλλον και βλάπτει καταλυτικά την υγεία των κατοίκων της περιοχής που τελούνται εξωρύξεις.Είναι εύκολο εμείς εδώ στην Κρήτη στον καθαρό αέρα καταμεσής του πελάγους να ζητάμε από την Πτελεμαϊδα ,την Μεγαλόπολη,το Αλιβέρι κλπ.να βγάζουν τα κάστανα από την φωτιά.Αν ρίξουμε μια ματιά στα ποσοστά των καρκινοπαθών στις περιοχές αυτές θα δούμε ότι το θέμα χρήζει άμεσης αντιμετώπισης.Αν και το ζήτημα έχει κρατηθεί χαμηλά το ποστοστό των εργαζομένων που δεν φτάνει στην σύνταξη άλλα στον Άγιο Πέτρο είναι αρκετά υψηλό.Η χώρα μας πρέπει να ξεπεράσει το 19ο και 20ο αιώνα και να κινηθεί προς απόκτησιν συγχρόνων μεθόδων παραγωγής ενέργειας.Η συμφωνία με την Αίγυπτο π.χ.είναι ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση (πέραν των γεωστρατηγικών ωφελειών). Στην Γερμανία που επικαλείσθε δεν είναι διαφορετικά τα πράγματα.Υπάρχει πολύ μεγάλη αντίδραση και το ποσοστό παραγωγής λιγνήτη έχει μειωθεί σημαντικά (1970 370.000 -2001 175.000 εκαμ.τόνους) και βαίνει συνεχώς μειούμενη.Μην λησμονούμε ότι στην επόμενη ομοσπονδιακή κυβέρνηση το υπουργείο περιβάλλοντος θα είναι στα χέρια των οικολόγων-πράσινων με ότι αυτό συνεπάγεται…..΄Οσοι έχουν προσωπική πείρα από την περιοχή του Ruhr(ένας από αυτούς είμαι και εγώ)θα σας πουν μακριά.Οι κάτοικοι δεν μπορούν να ανοίξουν για εβδομάδες τα παράθυρα τους και τα πάντα είναι πασπαλισμένα με καρβουνόσκονη (όπως και στις ως άνω περιοχές της χώρας μας)που σου μεταβάλλει τους πνεύμονες σε….ορυχείο.Δεν είναι τυχαίο που οι απασχολούμενοι στον τομέα αυτό ,είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία ξένοι εργάτες.Αν με ρωτήσετε αν θα ήθελα την πατρίδα μου να λειτουργεί ως το Kohlenpott της Μεσογείου θα σας έλεγα ,χωρίς δεύτερη σκέψη όχι.Ο πλανήτης και η υγεία των πολιτών απαιτούν απολιχνιτοποίηση το ταχύτερον δυνατόν,αναζήτηση καθαρών πηγών ενέργειας και εισαγωγή στα σχολεία μαθήματος σεβασμού περιβάλλοντος και οικολογικής συμπεριφοράς.Η εποχή της αβάσταχτης ελαφρότητας του “πέρα βρέχει” έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Σχετικά με τα ελληνοτουρκικά θα έλεγα ότι δεν είναι απόλυτο ότι είμαστε σε τροχιά σύγκρουσης,με την γείτονα απλώς η χώρα μας μεταξύ των δύο επιλογών που είχε να επιλέξει:1)”Σφάξε μου αγά μου να αγιάσω” και 2)”Πάτε και σεις κι η πίστη σας μουρτάτες να χαθείτε”…επέλεξε την αξιοπρεπή δεύτερη επιλογή και αυτό δυσκολεύει την Τουρκία,η οποία σκέπτεται όπως έχω γράψει στο σχόλιο μου της 09/11/2021 στην επιστολή του κ.Τρανταλίδη από 05/10/2021…Για την ιστορία οσάκις η Τουρκία “τόλμησε” είχει την στήριξη του ενός μεγάλου και την ανοχή του άλλου.Μόνη της δεν…Στην Κύπρο π.χ. αυτό συνέβη…Αν δουμε με προσοχή τι συμβαίνει σήμερα στο Ιράκ,στην Συρία και στη Λιβύη θα αντιληφθούμε ότι κάποια πράγματα επαναλαμάνονται μέχρι το σημείο που υπάρχει έγκριση και ανοχή…..Με εκτίμηση