Μετά την πρόταση μομφής που κατέθεσε η Αντιπολίτευση, το πολιτικό ενδιαφέρον στρέφεται στην κοινοβουλευτική μάχη. Σέβομαι απόλυτα τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, αλλά οφείλω να επισημάνω δυο τρία πράγματα στα οποία (sic) έχουν δίκιο οι λαλίστατοι αρχηγοί της Αντιπολίτευσης.
Πρώτον, πώς τη φαντάζεται την ειλικρινή συγγνώμη ο κ. Τσίπρας;
Να κυλιέται στα πατώματα ο Μητσοτάκης και με λυγμούς να χτυπά στο κεφάλι του στο πάτωμα μέχρι να ματώσει;
Δεν λέω, έχει τις απόψεις του ο κ. Τσίπρας και έχει μια σκηνοθετική επιμέλεια η άποψη του. Ξεχνά βέβαια ότι το 2022 δεν είναι το 2019 (που κάποιοι πέταγαν αβγά και γιαούρτια) και ότι έχει περάσει ο κ. Τσίπρας τη βάσανον της εξουσίας (Συμφωνία των Πρεσπών κ.λπ.).
Ο κ. Ανδρουλάκης είναι λιγουλάκι πιο ατζαμής. Ζήτησε λέει ο παις ο Μητσοτάκης συγγνώμη “κατόπιν εορτής”, ενώ έπρεπε να είχε βγει ο πρωθυπουργός από την Κυριακή (“σοσιαλδημοκρατικά”) και να πει: «Σας ζητώ συγγνώμη που υπάρχετε». Έτσι έκαμε την “ατομική του υπέρβαση” ο κ. Ανδρουλάκης και με την κική και με τον κοκό.
Ο κ. Τσίπρας ζητά και την παραίτηση της κυβέρνησης και να οδηγηθεί ο τόπος σε εκλογές. Προφανώς και θα έχει το σκεπτικό του, τις μετρήσεις του, τα καμάρια του που θα ‘δώσουν μάχη εκλογών και θα κληθούν να μετρήσουν πόσα απίδια βάζει ο σάκος.
Γ. ΟΥΝΤ.
