Ρεσιτάλ χθες στο Δημοτικό Συμβούλιο Χανίων. Καθένας έκανε και το… κομμάτι του, στηρίζοντας ή αναθεματίζοντας τη συμφωνία που προτείνει η κυβέρνηση για παραχώρηση του στρατοπέδου Μαρκοπούλου στον Δήμο Χανίων έναντι τιμήματος.
Από μαθήματα… ιστορίας και δημοκρατίας μέχρι οικονομικές θεωρίες, ακούσαμε στη χθεσινή συνεδρίαση. Η αίσθηση -δυστυχώς- είναι πως στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι παρατάξεις και οι σύμβουλοι, προσπαθούσαν να φέρουν το ζήτημα του στρατοπέδου στα “μέτρα” τους. Να δουν δηλαδή, πώς θα κερδίσουν πόντους πολιτικά από την υπόθεση αυτή.
Τι δεν έχουμε ακούσει ακόμα για το “Μαρκοπούλου”. Μια σοβαρή, στοιχειοθετημένη πρόταση για τον συγκεκριμένο χώρο.
Ιδέες από την κοινωνία υπάρχουν. Από την Πρωτοβουλία Χανιωτών αλλά και μεμονωμένες, όπως του π. δημάρχου Ινναχωρίου κ. Κουκουράκη. Αυτό που δεν υπάρχει, είναι η βούληση των θεσμικών εκπροσώπων της πόλης αλλά και του Νομού, να τις αξιοποιήσουν και να “χτίσουν” πάνω τους ένα συγκροτημένο σχέδιο.
Με τα σημερινά δεδομένα λοιπόν, το ρεπορτάζ του… μέλλοντος, δύο πιθανές εκδοχές έχει. Ή θα συνεχίσουμε να γράφουμε περί προτάσεων και διεκδικήσεων ή για… αγέλες αδέσποτων σε ένα πάρκο “φάντασμα”. Μια ματιά στα αμέτρητα αναξιοποίητα κτήρια και εκτάσεις του Δήμου, ενισχύει δυστυχώς το δεύτερο σενάριο.
Θα κάνουν ό,τι και με τη “βιβλιοθήκη”… Βρίσκουμε εργολάβο, τρώμε μίζες και φόρους των πολιτών και μετά το παρατάμε. Γιατί ξεχνάμε τις 900.000 ευρώ που κόστισε η υποψήφια βιβλιοθήκη πίσω από τον κήπο;;; Για πάτε να δείτε, ακόμα μετά από 1 ή 2 χρόνια ένα γκρεμισμένο κτίριο μένει.