Το ρίσκο ενός δημοψηφίσματος

Λάθη ο κ. Τσίπρας δεν έκανε στη συνέντευξη του κ. Χατζηνικολάου. Παρ’ ότι ήταν προετοιμασμένος, έδειχνε σαν αμήχανος στις απαντήσεις. Φαινόταν ότι έχουν επιδράσει πάνω του το σφυροκόπημα και οι πανταχόθεν πιέσεις γύρω του τρεις μήνες αφ’ ότου ανέλαβε την εξουσία. «Υπάρχουν και λάθη που γίνονται υπό την επίδραση των γεγονότων», είπε, «και λάθη, που γίνονται εξαιτίας του γεγονότος ότι κάποιοι σε παραπλανούν». Εμμέσως πλην σαφώς ανεφέρετο στον διορισμένο Ντράγκι, που δύο μέρες πριν το Γιούρογκρουπ της 20ής Φεβρουαρίου και 10 ημέρες πριν λήξει η 2μηνη παράταση, απαγόρευσε στις συστημικές ελληνικές τράπεζες, παρά του ότι η χώρα ήταν σε πρόγραμμα, να χρηματοδοτούν το κρατικό χρέος, κατεβάζοντας κατά 6 δισ. € το αρχικό όριο. Ο Σόιμπλε έκανε αυτό που ήθελε να πιέσει την Ελλάδα μέσω του πειθήνιου Ντράγκι.
Χρησιμοποίησε τον “ενικό”, πρώτο πρόσωπο το “εγώ”, αντί το “εμείς”, που συνήθιζε. Σε καμιά στιγμή, όμως, δεν ηρωοποίησε τη θέση του ότι θα πετύχει την επιθυμητή λύση, ούτε και δραματοποίησε τις πράγματι δύσκολες συνθήκες της οικονομίας.
Οσοι ερμήνευσαν σωστά τα λόγια του, μπαίνοντας στην ψυχοσύνθεσή του, διαπίστωσαν ότι το θέμα του δημοψηφίσματος κυριαρχεί στη σκέψη του. Βρίσκεται σε δίλημμα με τον εαυτό του για τη συμφωνία που θα υπογράψει με τους εταίρους να αποφασίσει ο ίδιος ή νάχει τον τελικό λόγο ο κυρίαρχος λαός.
Εχει πρόβλημα με το αριστερό σκέλος της Κ.Ο. να απορροφήσει τους κραδασμούς, εφόσον αναγκασθεί να διαφοροποιηθεί απ’ τις εξαγγελίες της Θεσ/νίκης και τις προεκλογικές υποσχέσεις. Αν έχει κατά νου να κάνει δημοψήφισμα, είναι απορίας άξιον γιατί αυτό το όπλο το καίει τρεις μήνες απ’ τον Ιούνιο, που δυνατόν να το διεξαγάγει. Σημειωτέον ότι δημοψηφίσματα δεν προλέγονται και ότι απ’ αυτά πολλάκις παίρνουνε λάθος απάντηση, όταν το “ναι” ή το “όχι” του πολίτη ληφθεί εν θερμώ και μπορεί να στείλει τη χώρα στην καταστροφή. Ο κ. Τσίπρας σημεία πολιτικής δειλίας δεν έχει δείξει, πρέπει, ωστόσο, να ’χει μεγάλη οξυδέρκεια ν’ αποφασίσει ως κυβερνήτης μόνος του και να μην ρωτά τέτοια, παραδειγματιζόμενος απ’ τον Κων. Καραμανλή, που δεν ρώτησε τους Ελληνες να τους βάλει στην Ε.Ο.Κ. και τον κ. Σημίτη, αν θέλαμε να μπούμε στο ευρώ!
Σ’ ένα δημοψήφισμα το “ναι” ή το “όχι” εξαρτάται απ’ το πώς θα τεθεί το ερώτημα: Εφόσον υπάρχει κατά νου το ενδεχόμενο δημιουργίας του, ερευνητέον είναι, αν επιδιώκεται ρήξη ή όχι. Θέλει να θέσει μια συμφωνία υπό την κρίση του λαού, αμφιταλαντευόμενος να ρισκάρει. Ο κ. Τσίπρας, όταν τον Μάιο του 2009 προσπαθούσε να πάρει μεγάλο μερίδιο στις ευρωεκλογές έλεγε: «Ο καθένας κινδυνεύει ό,τι και να κάνει. Αν δεν πάρει ρίσκο, η μόνη βεβαιότητα θα είναι ότι δεν θα κάνει τίποτα. Αν φοβάσαι τη φωτιά μην καείς, δεν μπαίνεις ποτέ στη φωτιά».
Το αρνητικό για τον πρωθυπουργό είναι ότι έχουν περάσει τρεις μήνες και έχει καθυστερήσει να πάρει μέτρα. Θα κριθεί οριστικά περί τα τέλη Ιουνίου, όταν θ’ αναγκαστεί να κάνει υποχωρήσεις. Οι δανειστές γνωρίζουμε ποιοι είναι και ότι ζητούν όλο και περισσότερα. Το ερώτημα είναι η κα Μέρκελ, η οποία διανύει τα τελευταία χρόνια της στην Καγκελαρία, χειρίζεται το ουκρανικό και το ελληνικό χρέος και θα ’θελε να απεγκλωβιστεί απ’ την πολιτική της αδυναμίας αποτυχίας της συμφωνίας του Μινσκ και να μην σκάσει επί των ημερών της η χρεοκοπία μιας χώρας της Ευρωζώνης.
Οσοι γνωρίζουν τον κ. Τσίπρα δεν πιστεύουν ότι στα χέρια του θα χρεοκοπήσει η χώρα. Θεωρούν ότι θα υπογράψει κάποια συμφωνία επώδυνη και για τον ίδιο. Το πολιτικό κόστος είναι δεδομένο.