Ο φετινός χειμώνας δεν λέει να μας εγκαταλείψει. Καθημερινό γνώρισμα η χαμηλή νέφωση. Φαίνεται πως ο καλός Θεός, διαπιστώνει μέρα με την μέρα την επιθυμία μας να πετάμε στα σύννεφα και τα έφερε πιο κοντά μας για να μην ταλαιπωρούμεθα και να μην κινδυνεύουμε κιόλας. Θεός είναι, το αυτεξούσιο μας έχει παραχωρήσει, σου λέει εγω σε έφτιαξα να περπατάς στην γή, εσύ τώρα αν θές να περπατάς στα σύννεφα, δεν θα σου το αρνηθώ.
Τις προάλλες λοιπόν, περπατώντας και νεφελοβατώντας κι εγώ, συναντήθηκα με έναν νεώτερο κύριο και τον ρώτησα.
«Μα είναι τώρα φυσιολογικό αυτό, να περπατάμε στα σύννεφα, ενώ είμαστε φτιαγμένοι να περπατάμε στην γή; Εντάξει δεν λέω, πάντα υπήρχαν κάποιοι ονειροβάτες και νεφελοβάτες, αλλά τελευταία έχει παραγίνει το κακό. Έτσι όπως πάμε, και αν συνεχίσουμε έτσι, θα μεταλλαχτούμε σε κάποιο νέο είδος που θα ονειρεύεται ξύπνιο και θα κινείται εκτός τόπου.
«Μην ζητάς την γνώμη μου, διότι εγώ είμαι του συστήματος και μάλιστα το ακολουθώ και το υπηρετώ με την θέλησή μου. Βρίσκομαι σε αυτή την θέση, διότι από την ταλαιπωρία και τον μόχθο της εργασίας, προτίμησα το ονειρικό περιβάλλον των επιδομάτων των υποσχέσεων και της απραγίας. Και μην μου αρχίσεις σε παρακαλώ τις αρχαιοελληνικές σοφίες (Αργία μήτηρ πάσης κακίας) κλπ, διότι οι καιροί άλλαξαν. Κάποτε εσείς παλεύατε μια ζωή ολόκληρη για μια σύνταξη. Εμείς απελευθερωθήκαμε από αυτή τη σκλαβιά. Δεν πρόκειται να πάρουμε σύνταξη και ζούμε μόνο για το σήμερα. Δεν ακούς ότι η καλύτερη ευχή που σου δίνει κάποιος στις ημέρες μας, είναι ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ; Όλα λοιπόν για το σήμερα, το αύριο πέθανε, πόσο μάλλον η αιωνιότητα, αυτή την έχουμε πεθάνει για τα καλά. Για να υπάρχει στο οπτικό μας πεδίο μέλλον, ελπίδα, σχέδια, και αιωνιότητα, πρέπει να υπάρχει πίστη, και αυτή δυστυχώς μας τελείωσε. Και δεν μας τελείωσε μόνον προς τον Θεό, αλλά τελείωσε γενικώς. Δεν υπάρχει επαγγελματική πίστη, οικογενειακή πίστη, τραπεζική πίστη, πολιτική πίστη, ακόμα και αυτοί που εκπροσωπούν αυτές τις ενότητες δηλώνουν δύσπιστοι, άπιστοι.
Στην εποχή σας, χρειαζόσασταν περισσότερα εφόδια αρετής και προτερημάτων από ότι χρήματα προβολή και περιουσίες, για να ηγηθείτε. Σήμερα όλα αυτά κουράζουν και δεν είναι απαραίτητα. Σήμερα δεν χρειάζεται να έχεις πίστη, για να είσαι ηγέτης. Δεν χρειάζεται να πιστεύεις κάτι για να το υπηρετήσεις. Ζούμε την εποχή που λάβαρο είναι το ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΣΤΟΝ ΑΠΙΣΤΟ.
Μα γιατί κλαίς; Κουβέντα κάνουμε, ελα σταμάτα να κλαίς, αργά το σκέφτηκες για κλάματα.
«Έχεις δίκιο, αργά το σκέφτηκα, γι αυτό άλλη λύση δεν υπάρχει, θα πέσω μιας και από τα σύννεφα δεν περνάει ούτε τραίνο, ούτε λεωφορείο, ούτε αεροπλάνο για να με πάρει. Που και αν πέρναγε δηλαδή, δεν ξέρω αν θα το εμπιστευόμουνα, με αυτούς τους ανεύθυνους που τα διοικούνε. Θα πέσω λοιπόν αναγκαστικά, διότι δεν θέλω να περπατάω στα σύννεφα άλλο και κακώς ανέβηκα. Δεν λέω κι εμείς στα χρόνια μας ονειρευόμασταν, αλλά πατούσαμε στην γή. Δεχόμασταν και την επιτυχία και την αποτυχία και προχωρούσαμε μπροστά, δεν πέφταμε στην λήθη. Χωρίς βέβαια να σημαίνει πως ήμασταν καλύτεροι, αφού τελικά εμείς φτάσαμε εδώ στα σύννεφα την κατάσταση. Λοιπόν γειά σου πέφτω.
«Μισό λεπτό τι πάει να πεί πέφτεις, δηλαδή δεν θα σε ξαναδώ;
«Εδώ πέφτει η ανθρώπινη οντότητα κι εσύ νοιάζεσαι για’ μένα μη χαθώ;
«Κάτσε βρε άνθρωπε καλά είμαστε εδώ. Δεν κινδυνεύουμε και είμαστε πιο ψηλά και απο ψεκασμούς!! Μη φεύγεις, μια νεα ταξική διαφορά είναι αυτό που συμβαίνει, η οποία θα περάσει και θα εξομοιωθούμε όλοι το ίδιο. Γιατί τι κακό έκαναν τα επιδόματα; Δεν κατάλαβα δηλαδή, γιατί να πρέπει να ιδρώνουμε και για το τελευταίο μονόλεπτο. Ιδρώτας του προσώπου, τίμια δουλειά και υπερβολές τώρα. Εδώ έχουν βγεί ειδικές κρέμες για να ενυδατώνουν το πρόσωπο που κάνουν οσο ένα μηνιάτικο μισθού, γιατί να πρέπει να ιδρώσουμε για να ενυδατωθούμε. Η άλλη πλάνη πάλι που είχατε παλιά; Ότι από το καθαρό κούτελο φαίνεται ο άνθρωπος!! Εδώ πηγαίνουμε από είκοσι χρονών να αλλάξουμε πράγματα στο πρόσωπό μας, βάζοντας επιπλέον χείλη και μάγουλα. Κι εσύ μου λές τώρα καθαρό κούτελο και ηθικές υπερβολές.
«Γειά σου καλέ μου άνθρωπε. Από κάτι τέτοιες ατέρμονες και άκαρπες συζητήσεις βρέθηκα να καθυστερώ και να βρίσκομαι στα σύννεφα. Δεν θα δώσω άλλη συνέχεια. Εύχομαι να μην βγούν αληθινά τα όνειρά σου, για το καλό σου δηλαδή. Εγώ πάω κάτω να δώ αν υπάρχει κανένας άνθρωπος. Κοίτα που καταντήσαμε και που βρεθήκαμε. Παλιά αναζητούσαμε υψηλές προσωπικότητες στα υψηλά, τώρα για να τις αναζητήσουμε πρέπει να κατέβουμε χαμηλά από τα σύννεφα της αυταπάτης και της αληθινής απάτης που ανεβήκαμε.
Και παλιά έψαχνε ο δόλιος ο Διογένης για άνθρωπο, αλλά έβγαινε με το φανάρι, ένα γύρω από το πιθάρι και έψαχνε.
Τελικά μου αρέσει που είχα και ψευδαισθήσεις, πρώτον ότι θα επιζήσω σαν ανθρώπινη οντότητα, πέφτοντας από τα σύννεφα και μάλιστα δεύτερον, ότι θα εύρισκα και άνθρωπο! Αν δεν γινόμουν πρώτα εγώ άνθρωπος πως θα γεννιόταν ο νέος.
