■ ΕΥΤΥΧΗ Ι. ΛΑΜΠΟΥΣΑΚΗ
«Τα κρητικά τα χώµατα όπου και να τα σκάψεις
αίµα παλικαριών θα βρεις κόκκαλα θα ξεθάψεις».
«Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δεν είναι µια απλή διακήρυξη
µα ένας συνεχής καθηµερινός αγώνας».
Ο επιστήµονας Σελινιώτης, ο Ευτύχης Ι. Λαµπουσάκης, δεν είναι µόνο συνταξιούχος γιατρός ωτορινολαρυγγολόγος, ασχολείται επίσης µε ερευνητικό µεράκι µε τη Γεωγραφία, την Ιστορία, την Οικονοµία, την Παράδοση του τόπου του, της Επαρχίας Σελίνου και όχι µόνο.
Το µαρτυρούν τα µέχρι σήµερα έξι βιβλία του, µε τελευταίο «ΤΟ ΣΕΛΙΝΟ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ», έκδοση 2024.
Η οθωµανική περίοδος αρχίζει µε την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Η Κρήτη είχε καταληφθεί από τους Βενετούς το 1211. Το 1645 άρχισε να πολιορκείται από τους Τούρκους. Το 1669 η Κρήτη έπεσε στα χέρια των Οθωµανών και, µετά από µια µικρή περίοδο αυτονοµίας (1898-1913), η Μεγαλόνησος ενσωµατώθηκε στο ελληνικό κράτος την 1η ∆εκεµβρίου 1913.
Κάθε επαρχία των Χανίων και της Κρήτης όλης έχει τη δική της ιστορία και συµβολή για να είναι σήµερα η Κρήτη ελεύθερη. Ο Σελινιώτης ερευνητής στις 220 σελίδες του βιβλίου του παραθέτει πληροφορίες ταξινοµηµένες σε οχτώ κεφάλαια: Από την τουρκική κατάκτηση µέχρι το 1821 το πρώτο, από το 1821 ως το 1866 το δεύτερο, από το 1866 µέχρι το 1895 το τρίτο, η Πορεία προς την Απελευθέρωση στο τέταρτο, Συνέπειες από την τουρκική κατάκτηση στο πέµπτο, Σελίδες από την Κοινωνική Ζωή στο έκτο, Πρόσωπα (Α) – Πρωτοπόροι του απελευθερωτικού αγώνα στο έβδοµο κεφάλαιο και Πρόσωπα (Β) – Σελινιώτες θύµατα κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας στο όγδοο κεφάλαιο.
Στο βιβλίο προσαρτάται Παράρτηµα, Ανώνυµο χειρόγραφο 10 σελίδων «Όσοι Χριστιανοί εφονεύθησαν από Τούρκους από το 1866 µέχρι το 1897».
Το βιβλίο είναι ένα αριστούργηµα! ∆ε θα πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι Σελινιώτη, όπου κι αν βρίσκεται, αλλά και από κάθε άλλου που θέλει να µάθει πώς πολέµησε η Κρήτη τους Τούρκους. ∆εν υπάρχει οικογένεια, χωριό Ανατολικού και ∆υτικού Σελίνου, κλήρος και λαός, να µην προσέφερε στον αγώνα για να διατηρήσει αυτός ο τόπος την ελευθερία του, τη γλώσσα, τη θρησκεία και τις παραδόσεις του. Οι κάτοικοι του Σελίνου προσέφεραν δηµιουργώντας πολυµελείς οικογένειες, καλλιεργώντας εκτάσεις, φυτεύοντας δέντρα, πολλαπλασιάζοντας την κτηνοτροφία, τηρώντας µε σεβασµό τα έθιµα των προγόνων τους.
Φυλλοµετρώντας και διαβάζοντας το βιβλίο του εκλεκτού φίλου και συγγενή Ευτύχη Λαµπουσάκη πολλές σκέψεις και προβληµατισµοί στριφογυρίζουν στο µυαλό µου και ένα µεγάλο µπράβο στον συγγραφέα µε την ευχή να έχει υγεία, να συνεχίζει παρόµοιες προσφορές στην κοινωνία! Υπάρχουν ακόµα άνθρωποι που αγαπούν τον τόπο τους. «Των γονικών και Γη ιερή και πώς να σου ξεχάσω», όπως έχει γράψει ο Άγιος Ειρηναίος Γαλανάκης, ο Παππούς της Κρήτης. Αξίζει να τιµούνται. Το Σέλινο, η Κρήτη, η Ελλάδα για χιλιετίες διατήρησε την ταυτότητά της, τη γλώσσα της και την πίστη της.
Στο Ανατολικό Σέλινο υπηρετούσαµε είκοσι και πλέον δάσκαλοι µε πολλές εκατοντάδες µαθητές σε δώδεκα ∆ηµοτικά Σχολεία (1965-1980). Σήµερα όλα έχουν αλλάξει. Ένα µόνο ∆ηµοτικό Σχολείο, ελάχιστοι µαθητές. Παρόµοια η κατάσταση και στο ∆υτικό Σέλινο. Ζούµε στην εποχή της παγκοσµιοποίησης. Ενός κακού µύρια έπονται…
Ακούει κανείς;
Καµαρωχαίροµαί σας, φίλοι µου αναγνώστες!
* Ο Πέτρος Πανηγυράκης είναι δάσκαλος
