H συλλογή αρχαιοτήτων και συγκρότηση των πρώτων αντίστοιχων ιδιωτικών συλλογών αποτελούσε μια ευρέως διαδεδομένη πρακτική στη Ρώμη του 16ου αι., οπότε και τα πλέον επιφανή γένη προσέβλεπαν με τον τρόπο αυτό στην αυτοπροβολή και επίδειξη της υψηλής θέσης της κάστας τους εντός της κοινωνικής ιεραρχίας. Ενας τέτοιος μανιώδης συλλέκτης είχε υπάρξει και ο Ρωμαίος καρδινάλιος Federico Cesi († 1565), του οποίου το υπαίθριο μουσείο σε άμεση γειτνίαση με τον καθεδρικό του Αγίου Πέτρου αποτελούσε ένα από τα πλέον περιώνυμα «ιδιωτικά υπαίθρια μουσεία» του πρώϊμου 16ου αι. Οτι η πρόσβαση σε μια τέτοια ιδιωτική συλλογή δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολη, πιστοποιεί ένα σχέδιο του Ολλανδού καλλιτέχνη Maarten van Heemskerck, ο οποίος είχε βρεθεί στη Ρώμη στις αρχές της δεκαετίας του 1530 και αποτύπωσε τις εντυπώσεις του σε δύο άλμπουμ σχεδίων (εικ. 2).
Το κόσμημα της συλλογής του καρδιναλίου Cesi αποτελούσε το σύμπλεγμα της επονομαζόμενης “Roma Cesi». Λίγα χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου του Lauro Antiquae Urbis Splendor (1613), όπου η “Roma Cesi“ είχε βρεί περίοπτη θέση στο εξώφυλλο του δεύτερου βιβλίου, η συλλογή έμελλε να διαλυθεί στα 1622, αλλά στο χαρακτικό του Beatrizet από το Speculum Romanae Magnificentiae του Lafreri (1549) το σύμπλεγμα συμπεριλαμβανόταν στην ανθολογία αυτή ως ένα από τα πλέον διάσημα αρχαία έργα τέχνης των δημόσιων και ιδιωτικών ρωμαϊκών συλλογών. Το καθιστό άγαλμα στο κέντρο είχε συμπληρωθεί αυθαίρετα για να απεικονίζει την προσωποποίηση της Ρώμης, αριστερά και δεξιά εικονίζονται οι καθυποταγμένοι αιχμάλωτοι βάρβαροι ως συμβολική απεικόνιση της στρατιωτικής υπεροχής της αρχαίας Ρώμης και στο ανάγλυφο στη βάση του θρόνου εικονίζεται η θρηνούσα επαρχία Δακία (θρακική φυλή βορείως του Αίμου-κατ’ άλλους επρόκειτο για τη Γερμανία) Το 18ο αιώνα η Ρώμη και οι αιχμάλωτοι βάρβαροι μεταφέρθηκαν στο Palazzo dei Conservatori στο Καπιτώλιο, όπου βρίσκονται έως και σήμερα (βλ. εικ. 3).
