Η εικόνα αυτή, ίσως για τους περισσότερους να μη λέει τίποτα!! Είναι το ίδιο ακριβώς μέρος, με διαφορά 60-70 χρόνων, είναι η Πλατεία Μαυροβουνίων ή Πλατεία Συντριβανίου, όπως συνηθίζουμε να τη λέμε σήμερα. Στην πλάτη ακριβώς του φωτογράφου, σκάει το κύμα στον μυχό του Λιμανιού των Χανίων!!
Το μέρος αυτό, πλημμυρίζει από τα συναισθήματα των Χανιωτών (και όχι μόνο), διότι εδώ ήταν πάντα, το σημείο συνάντησης μας, στα ραντεβουδάκια μας (τότε και σήμερα), για να προχωρήσουμε μετά παρά πέρα!!
Βλέποντας λοιπόν αυτές τις δύο φωτογραφίες, ξαφνικά ένιωσα πόσο μικρός, φθαρτός και αναλώσιμος είμαι!! Το μέρος, η αγαπημένη Πλατεία μας, παρά το ρετουσάρισμα που του προκάλεσε ο αδηφάγος χρόνος, άντεξε, μένει ίδιο και αντιστέκεται!! Εγώ όμως γερνώ και αλλάζω!!
Το μόνο που μένει ίδιο και μας συνδέει (εμένα και την Πλατεία), είναι… «το συναίσθημα» μας! Αυτή, συνεχίζει καθημερινά να σκορπά μια περίεργη, ιδιόμορφη αύρα γαλήνης και ευτυχίας, να περιμένει καρτερικά και να αγκαλιάζει στοργικά ζευγαράκια, φίλους και παρέες, μικρούς και μεγάλους, που συναντιούνται στο κέντρο της, στην καρδιά της, που χαιρετιούνται, φιλιούνται και αγκαλιασμένοι… την προσπερνούν, χωρίς να της πουν ένα ευχαριστώ ή έστω ένα γεια σου!! Το μόνο που εύχεται, βλέποντας τις πλάτες τους να ξεμακραίνουν,… να είναι πάντα έτσι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι και έτσι ακριβώς να τους ξαναδεί, την ώρα που αργότερα, θα ξανα-επιστρέφουν για να αποχωριστούν, ανανεώνοντας το ραντεβού τους!
Αυτή είναι «η ζωή» της Πλατείας μας, να παραμένει ίδια, σταθερή και αναλλοίωτη στον προορισμό της, εκεί, να μοιράζει ευτυχία, ελπίδα και όνειρα στους ανθρώπους και να αντιστέκεται στις επιπόλαιες αλλαγές, στη μόδα και στην εκμετάλλευση, διότι ξέρει, το έχει δει και το γνωρίζει πολύ καλά, ότι… η ευτυχία δεν βρίσκεται στο εφήμερο της μόδας, αλλά στις αρχές και στις αξίες, που μόνο η παράδοση πρεσβεύει!!
Έτσι η Πλατεία Συντριβανίου του Λιμανιού μας… νικά το χρόνο και μας δείχνει τον τρόπο και την κατεύθυνση!! Μας δείχνει ότι, η όψη και τα χρώματά της, μπορεί να αλλάζουν, να βάφονται ή να γκριζάρουν, όμως είναι η ψυχή και ο χαρακτήρας της, που πάντα θα μετράει και είναι… το συναίσθημα της, που πάντα θα κάνει τη διαφορά. Είναι αυτό ακριβώς το συναίσθημα, που κάθε φορά δοκιμάζεται και αξιολογείται, στη χαρά και στη λύπη, για να δοκιμάσει τη δύναμη του,… να σε λυγίσει ή να σε κρατήσει όρθιο!!
Έτσι νιώθω, κοιτάζοντας αυτή τη φωτογραφία και, αγνοώντας τον καθρέπτη, ψάχνω μέσα μου, να βρω και να μετρήσω, τα σημάδια του χρόνου!!
Την αγαπώ την Πλατεία μας, γιατί την καταλαβαίνω!!