Το Σκοπιανό σε νέα φάση

ΟΤΙ το θέμα των Σκοπίων δεν αποτελεί μια “απλή” διαφορά ανάμεσα στην Ελλάδα και την πΓΔΜ, φάνηκε ξεκάθαρα από το πρόσφατο δημοψήφισμα.
ΟΛΟΙ επιθυμούμε να βρεθεί μια λογική λύση (win-win), όπως ας πούμε αυτή που πρότεινε, συμμετέχοντας σε εκπομπή κρητικού καναλιού, έγκυρος αναλυτής. Είπε το αυτονόητο: γιατί να μη δοθεί το όνομα “Κεντροβαλκανική Δημοκρατία” που αποτελεί ονομασία που δεν προσβάλλει καμιά γειτονική χώρα, ούτε και τις εθνότητες από τις οποίες συντίθεται η η πΓΔΜ;
ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ δεν πρόκειται να δεχθούν «αβρόχοις ποσί» μια εκ των άνω επιβαλλόμενη λύση, όταν ακόμη και οι ίδιοι βρίσκονται σε σύγχυση ταυτότητας.
ΤΟ σημαντικότερο που ανέδειξε η αποχή από το δημοψήφισμα (63%) είναι η αμηχανία των γειτόνων στο να ακολουθήσουν «κοινές λύσεις» που εξυπηρετούν άλλους, ώστε να υπάρχει το «διαίρει και βασίλευε» στην περιοχή!
ΣΤΗ χώρα αυτή παίζεται “χοντρό” γεωπολιτικό παιχνίδι σε βάρος όλης της Βαλκανικής: ΗΠΑ, Ε.Ε. (κυρίως η Γερμανία) και ΝΑΤΟ, επιθυμούν την πάση θυσία μη ύπαρξη στα Βαλκάνια μιας ρωσικής σφήνας. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην περιοχή. Γι’ αυτό κάνουν το παν για να ισχύσει και στις δυο χώρες (με οποιαδήποτε κυβέρνηση) η συμφωνία των Πρεπών.
ΘΑ αποτολμήσει, άραγε, ο κ. Τσίπρας (ή όποιος εκλεγεί ως πρωθυπουργός) να κάνει δημοψήφισμα στην Ελλάδα; Μάλλον όχι, όταν είναι γνωστό εκ των προτέρων ότι το 70% και πλέον του ελληνικού λαού αντιτίθεται στη συμφωνία των Πρεσπών, κι όταν βλέπει πως οι ίδιοι οι Σκοπιανοί δεν τη θέλουν!
ΒΕΒΑΙΑ, οι διακρατικές και διεθνείς συμφωνίες δεν υπογράφονται κάτω από την πίεση συναισθηματικών φορτίσεων ή λαϊκών βουλήσεων. Ούτε καν κάτω από ιδεοληπτικές παρορμήσεις. Υπογράφονται με γνώμονα το -καλώς εννοούμενο πάντα- συμφέρον της χώρας, κι αφού μελετηθούν σοβαρά οι ποικίλοι συσχετισμοί των μεγάλων δυνάμεων καθώς και η ισχύς της κάθε χώρας. “Αυτοσχεδιασμοί” στη διπλωματία, μόνο προβλήματα δημιουργούν.
Η ΧΩΡΑ μας θα έπρεπε να μην υποκύψει στις ορέξεις Νατοϊκών και Ευρωπαίων, αλλά να χειριστεί έτσι το θέμα, ώστε να επιβάλλει τις δικές της απόψεις.
Οχι να παραχωρεί «ιστορικώς αποδεδειγμένα» δικαιώματά της. Γιατί, άλλο είναι τα καπρίτσια της τιτοϊκής πολιτικής στην περιοχή τον καιρό του ψυχρού πολέμου και άλλο η (και με την υπογραφή μας) παραχώρηση μέρους της ιστορίας μας.