Το Σύµφωνο Φιλίας της Τουρκίας µε τον Χίτλερ

» …και το θράσος του Ερντογάν για το Ολοκαύτωµα

Το θράσος του Ερντογάν δεν έχει πλέον όρια. Χαρακτηριστική η επίθεση που εξαπέλυσε από το Βερολίνο παρουσία του Σολτς κατά της Ευρώπης για το Ολοκαύτωµα. Και δυστυχώς δεν βρέθηκε κανείς να του πει ότι ο Χίτλερ δεν θα µπορούσε να κάνει το Oλοκαύτωµα αν η Τουρκία δεν είχε σταθεί το πλευρό του το διάστηµα 1941-1945.

Ήδη φέτος και δη στις 18 Ιουνίου 2023, συµπληρώθηκαν ογδόντα δύο ολόκληρα χρόνια από την υπογραφή του Συµφώνου Φιλίας ανάµεσα στην Τουρκία και στον Χίτλερ. Πρόκειται για ένα θέµα το οποίο έχουµε αναδείξει επανειληµµένα µε σχετική µας αρθρογραφία (Κυριακάτικη Kontra News 15/3/2020, Υπέρβαση News 5/4/2021 & 31/5/2021, Political 18/6/2022).
Έτσι λοιπόν την ώρα που σύσσωµος ο Κρητικός λαός αποδεκάτιζε τους Γερµανούς αλεξιπτωτιστές στην µεγαλειώδη µάχη της Κρήτης στο διάστηµα 20 Μαΐου -1η Ιουνίου 1941, την ώρα  που ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας κατέβαζαν τη σβάστικα από την Ακρόπολη τη νύκτα της 30ης προς 31η Μαΐου 1941, οι Τούρκοι διαπραγµατευόταν για να τα βρουν µε τον Χίτλερ.
Την ώρα που ο Ελληνικός λαός έδινε σύσσωµος τη µάχη της Εθνικής Αντίστασης ενάντια στον Άξονα, η Τουρκία προχωρούσε στη Σύναψη Συµφώνου Φιλίας και Συνεργασίας µε τον Χίτλερ και τους ναζί.
Έτσι σε αντίθεση µε την Ελλάδα η οποία πολέµησε τους Ιταλούς στη Βόρειο Ήπειρο και τους Γερµανούς στο Ρούπελ, η Τουρκία τάχθηκε ανοιχτά και επίσηµα µε το µέρος των ναζί.
Ειδικότερα στις 4 Μαρτίου 1941 ο Χίτλερ έστειλε επιστολή προς τον τούρκο πρόεδρο Ισµέτ Ινονού την οποία του παρέδωσε ο πρέσβης της χιτλερικής Γερµανίας στην Άγκυρα φον Πάπεν. Στην επιστολή του ο Χίτλερ έδινε τη διαβεβαίωση στην Άγκυρα ότι δεν επρόκειτο να επιτεθεί στην Τουρκία και για τον λόγο αυτόν τα ναζιστικά στρατεύµατα που είχαν µπει στη Βουλγαρία θα έµεναν µακριά από τα σύνορα µε την Τουρκία, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Στην επιστολή αυτή του Χίτλερ, τελικά απάντησε ο Ινονού στις 19 Μαρτίου 1941. Το βέβαιο είναι πάντως ότι όταν στις 6 Απριλίου 1941 ο Χίτλερ επιτέθηκε στην Πατρίδα µας και ο ελληνικός λαός έδινε τιτάνιο αγώνα, την ίδια ώρα οι Τούρκοι έκαναν µπίζνες µε τους ναζί για να τα κονοµήσουν ως συνήθως.
Τελικά  στις 18 Ιουνίου 1941, η Τουρκία συνήψε µε τη ναζιστική Γερµανία και τον Χίτλερ την Γερµανο-Τουρκική Συνθήκη Φιλίας. Η Συνθήκη υπογράφτηκε στην Άγκυρα από τον πρέσβη της χιτλερικής Γερµανίας Φραντς φον Πάπεν και τον τούρκο υπουργό εξωτερικών Μεχµέτ Σουκρού Σαράτζογλου. Επρόκειτο για ένα Σύµφωνο µη επιθέσεως διαρκείας δέκα ετών στο οποίο πέραν των άλλων Χίτλερ και Τουρκία συµφωνούσαν σε αµοιβαίο σεβασµό των συνόρων τους καθώς και σε ειρηνική επίλυση των διαφορών τους (Daily Mail 19/6/1941).
Ειδικότερα στο προοίµιο της Συνθήκης αναφερόταν ότι Γερµανία και Τουρκία έχοντας την επιθυµία να αποκαταστήσουν τις µεταξύ τους σχέσεις «επί βάσεως αµοιβαίας εµπιστοσύνης και ειλικρινούς φιλίας» αποφάσισαν να συνάψουν Συµφωνία υπό την επιφύλαξη του σεβασµού των υποχρεώσεων που είχαν µέχρι τότε οι δύο χώρες και για τον λόγο αυτόν διόρισαν ως πληρεξουσίους των δύο πλευρών για την υπογραφή της Συµφωνίας τον πρέσβη Φράντς φον Πάπεν εκ µέρους της Γερµανίας και τον  υπουργό εξωτερικών της Τουρκίας Σουκρού Σαράτσογλου.
Στη συνέχεια στο άρθρο 1 της Συνθήκης αναφερόταν ότι Γερµανία και Τουρκία αναλαµβάνουν να σεβαστούν αµοιβαίως την ακεραιότητα και το απαραβίαστον του εθνικού εδάφους τους και να µην λαµβάνουν κανένα µέτρο το οποίο να στρέφεται άµεσα ή έµµεσα κατά του άλλου συµβαλλοµένου µέρους.
Στο άρθρο 2 της Συνθήκης προβλεπόταν ότι Γερµανία και Τουρκία αναλαµβάνουν την υποχρέωση στο µέλλον να έρχονται φιλικώς εις επαφήν σε σχέση µε όλα τα ζητήµατα που αφορούν αµοιβαίως τα συµφέροντά τους προκειµένου να καταλήγουν σε συµφωνία ως προς τον τρόπο µε τον οποίον θα χειριστούν παρόµοια ζητήµατα.
Το άρθρο 3 προέβλεπε τα περί της κύρωσης της Συνθήκης η οποία θα ήταν δεκαετούς διάρκειας ενώ θα µπορούσε µε συµφωνία των µερών και να παραταθεί.
Μετά την υπογραφή του Συµφώνου Φιλίας οι δύο πλευρές αντάλλαξαν διακοινώσεις ως προς τις οικονοµικές σχέσεις των δύο χωρών µιας και οι Τούρκοι ως γνωστόν δεν κάνουν τίποτε στο τζάµπα.
Σε δηλώσεις του ο Σαράτσογλου επισήµανε µε νόηµα ότι κατά την διάρκεια όλων των σοβαρών γεγονότων τους τελευταίους αιώνες η Τουρκία και η Γερµανία δεν ήταν ποτέ αντίπαλοι και οι σχέσεις τους ήταν άµεµπτες. Μάλιστα µε το Σύµφωνο φιλίας έθεσαν σε στερεότερες βάσεις την φιλία τους.  Και συνέχισε λέγοντας ότι τα δύο έθνη παρείχαν αµοιβαία τη διαβεβαίωση ότι και εις το µέλλον ουδέποτε θα έχουν διαφορές. Και κατέληξε χαρακτηρίζοντας το Σύµφωνο «σπουδαίο ιστορικό έγγραφο φιλίας».
Στη συνέχεια στις 5 Ιουλίου 1941 σε ειδική τελετή στην αίθουσα των Πρέσβεων του Γερµανικού Υπουργείου Εξωτερικών στο Βερολίνο έγινε η ανταλλαγή των επικυρωτικών εγγράφων µεταξύ της τουρκικής και της γερµανικής αντιπροσωπείας.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι αµέσως µετά τη σύναψη του Γερµανο-Τουρκικού Συµφώνου µη επιθέσεως ο Χίτλερ στις 22 Ιουνίου 1941 επιτέθηκε στη Σοβιετική Ένωση, έχοντας όµως καθυστερήσει λόγω της ελληνικής αντίστασης στο Ρούπελ και στη µάχη της Κρήτης όπου αποδεκατίστηκαν οι αλεξιπτωτιστές του. Άλλωστε είναι ιστορικά γνωστό ότι ο Χίτλερ έχασε τη µάχη µε τον ρωσικό χειµώνα λόγω της ελληνικής αντίστασης και της συνακόλουθης καθυστέρησης.
Στη συνέχεια τον Οκτώβριο 1941 η Τουρκία υπέγραψε µε το Χίτλερ την Συµφωνία Clodius µε βάση την οποία εφοδίασε τη ναζιστική πολεµική µηχανή µε 45.000 τόνους χρωµίου το διάστηµα 1941-42 και µε 90.000 τόνους χρωµίου κατ΄ έτος το 1943 και 1944, παρέχοντας έτσι στους ναζί ένα υπερπολύτιµο µέταλλο που χρησιµοποιείται στη διαδικασία κατασκευής όπλων.
Οι οικονοµικές σχέσεις της Τουρκίας µε τη ναζιστική Γερµανία συνεχίστηκαν απρόσκοπτα. Μάλιστα στις 26 Φεβρουαρίου 1943 πραγµατοποιήθηκε στη Γερµανία  η ∆ιάσκεψη του Τουρκικού Εµπορικού Επιµελητηρίου στο Βερολίνο.
Και το κερασάκι στην τούρτα ήταν η απαίτηση της Τουρκίας να της παραχωρηθούν συγκεκριµένα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου προκειµένου να προσχωρήσει στον Άξονα, όπως αποκάλυψε ο Χίτλερ στον Μουσολίνι σε συνάντησή τους στις 29/4/1942 στο Σάλτσµπουργκ (www.sportime.gr 17/2/2021).
Και κάτι ακόµη. Μόλις η Τουρκία είδε ότι έρχεται η συντριβή του Χίτλερ τελικά στις 23 Φεβρουαρίου 1945 κήρυξε τον πόλεµο στη Γερµανία. Έτσι η Άγκυρα κατάφερε να πλασαριστεί µαζί µε τους νικητές του Β’ Παγκοσµίου Πολέµου!!!

*Ο Νότης Μαριάς είναι Πρόεδρος του Κόµµατος ΕΛΛΑ∆Α- Ο ΑΛΛΟΣ ∆ΡΟΜΟΣ Καθηγητής Θεσµών της ΕΕ στο Πανεπιστήµιο Κρήτης, πρώην Ευρωβουλευτής